Η δεκαετία του 1950 αποτέλεσε την περίοδο που χαρακτηρίστηκε από την κυριαρχία του Κυπριακού ζητήματος στον Ελληνικό κόσμο, αλλά και παγκοσμίως. Το δημοψήφισμα για την αυτοδιάθεση -Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, ο απελευθερωτικός -αντιαποικιοκρατικός αγώνας του 1955-1959, οι συμφωνίες Ζυρίχης- Λονδίνου, αποτέλεσαν παραμέτρους του Κυπριακού στη δεκαετία του 1950. Το Κυπριακό βεβαίως έρχεται και σήμερα ως μείζον ζήτημα επιβίωσης για τον Ελληνισμό, από την ημικατεχόμενη Κύπρο, έως το Αιγαίο και τη Θράκη.
Ο εκ Σαντάς του Πόντου Ιωάννης Πασαλίδης (1885- 1968), υπήρξε ένας ανιδιοτελής άνθρωπος και ιατρός, που πρωταγωνίστησε τόσο στον Πόντο, όσο και στο Κυπριακό, αποτέλεσε την προσωποποίηση της ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα, την προσωποποίηση της διαδρομής των Ελλήνων της καθ΄ ημάς Ανατολής.
Με σημαντικό επίσης ρόλο στην ανάδειξη του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων, φυλάκιση στην Ναζιστική φασιστική κατοχή και στη Χούντα, ο Ι. Πασαλίδης υπήρξε μία σημαντική πολιτική προσωπικότητα, πρωτοπόρος στους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία.
Όλα αυτά τα συνδύασε με την ηθική, την ανιδιοτέλεια, την πραότητά του, την οξυδέρκειά του και την ουσία των παρεμβάσεών του.
Η έρευνα για τη σημαντική αυτή μορφή του Ελληνισμού συγκεκριμενοποιήθηκε στη στάση και το ρόλο του ως προέδρου της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) και τις παρεμβάσεις του για την Κύπρο, όπως αναπτύχθηκαν εντός της Βουλής των Ελλήνων στη δεκαετία του 1950.
Το βιβλίο για τον Ι. Πασαλίδη από τις εκδόσεις Αιγαίον της Λευκωσίας, καταγράφει μέσα από τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Βουλής τις αγορεύσεις, τις παρεμβάσεις, τους λόγους, τα κείμενά του. Το βιβλίο συμβάλλει στη διερεύνηση μίας εκ των πολλών πτυχών δράσης του Πασαλίδη, αυτής που σχετίζεται με την Κύπρο και κάνει ευρύτερα γνωστή τη δραστηριότητα του πολιτικού ανδρός, ο οποίος έβαλε το εθνικό πάνω από το κομματικό και το προσωπικό συμφέρον.
Η φράση του Ιωάννη Πασαλίδη «η αλήθεια είναι ότι οι δούλοι δεν μπορούν ούτε να υπερασπιστούν,ούτε και να ελευθερώσουν τους σκλάβους», που ειπώθηκε το 1956 για το Κυπριακό, εκφράζει και τη σημερινή κατάσταση. Για τη διαστροφή της μνημονιακής βαρβαρότητας που οι Γκέμπελς την ονομάζουν σωτηρία, την άρνηση της Γενοκτονίας και το θαυμασμό στον εγκληματία Κεμάλ, μέχρι την επιβίωσή του Ελληνισμού στην Κύπρο, στο Αιγαίο και τη Θράκη, όπου η υποχώρηση στη φασιστική Τουρκία βαπτίζεται «λύση και αμοιβαίο συμφέρον»!
Υ.Γ. Πρόσφατα ο ανιψιός του Ι. Πασαλίδη και συγγραφέας βιβλίου για τη ζωή του θείου του Γ. Νισύριος με ενημέρωσε ότι στο μνήμα του Πασαλίδη, μπήκε η φράση του « η αλήθεια είναι ότι οι δούλοι δεν μπορούν ούτε να υπερασπιστούν,ούτε και να ελευθερώσουν τους σκλάβους». Λέξεις που παρότι έχουν ειπωθεί πριν εξήντα χρόνια, εκφράζουν κυριολεκτικά τη σημερινή κατάσταση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου