- Ξένος εγώ και ξέντσα εσύ και τα ραχιόπα ξένα
και το νερόν ντο πίνομε, εκείνο πά εν ξένον.
Έλα, κόρ’, ας φιλιάσκουμες, πριν βρέχ’ και πριν χιονίζει,
πριν γομωθήν τ’ αυλάκ’ νερόν, τα κοτσορύμια χιόνια.
Έλα, κόρ’, ας φιλιάσκουμες αφκά σο λεφτοκάρι,
το λεφτοκάρ’ ’κι λέει άτο κι η γη ’κ’ ομολογά το.
- Τα φύλλα είν’ πετούμενα, πετούν κι ατό παν’ λέγνε.
- Παντάξενοι βρεθήκαμε μέσ’ στα βουνά τα ξένα
και το νερό, που πίνουμε και τούτο πάλι ξένο.
Πριν χιονοβρέξει,
κοπελλιά, έλα να φιληθούμε,
πριν κατέβουν οι χείμαρροι, πριν πέσουνε τα χιόνια.
Έλα να φιληθούμε εμείς στη φουντουκιά από κάτω,
δεν το προδίνει η φουντουκιά κι ούτε κι η γη το λέει.
- Τα φύλλα, ανεμόφυλλα, φεύγουν και
παν’ το λένε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου