Η πολύ πρόσφατη δήλωση του προέδρου της Δημοκρατίας για το ζήτημα της Γενοκτονίας και μάλιστα στον ιερό χώρο της Παναγίας Σουμελά, προκάλεσε, όπως άλλωστε αναμενόταν, την αντίδραση της Τουρκίας.
Αυτομάτως, μετά την προκλητική και με θράσος ανακοίνωση του θεσμικού εκπροσώπου του θύτη, η οποία βεβαίως πατά στην ανυπαρξία, στην αδιαφορία, στην υπονόμευση και εν τέλει την άρνηση του θεσμικού υποκειμένου του θύματος, ήρθε στο μυαλό μας η αυτονόητη σύγκριση με την Αρμενία.
Αν η Ελλάδα στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, δεν θα στήριζε τις πιο χυδαίες εκφράσεις υπονόμευσης της Γενοκτονίας, στέλνοντας την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών την 19η Μαΐου στην Άγκυρα!
Αν η Ελλάδα, στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, οι πρωθυπουργοί Κωνσταντίνος και Κώστας Καραμανλής και ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου, δεν θα κατέθεταν στεφάνι στον δάσκαλο του φασίστα Χίτλερ και των Ναζί, στον ηθικό και φυσικό αυτουργό της Γενοκτονίας, Μουσταφά Κεμάλ
Αν η Ελλάδα στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, ο πρωθυπουργός της χώρας Ελ. Βενιζέλος, δεν θα πρότεινε τον αρχιδολοφόνο Κεμάλ για Νόμπελ Ειρήνης.
Αν η Ελλάδα, στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, ο υπουργός παιδείας Ν. Φίλης και πολλοί άλλοι, δε θα αρνούνταν τη Γενοκτονία.
Αν η Ελλάδα, στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, η Γενοκτονία θα διδάσκονταν σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και δε θα έβγαινε εκτός ύλης, ενώ παράλληλα οι διανοούμενοι και οι καθηγητές δεν θα ήταν απολογητές του τουρκικού κεμαλικού φασισμού.
Αν η Ελλάδα, στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, δεν θα υπήρχαν λάτρεις του φασισμού του Κεμάλ, δημιουργώντας ψεύτικα σπίτια του σφαγέα (Μεταξάς) και ονειρευόμενοι ελληνοτουρκική ομοσπονδία (Παπαδόπουλος) .
Αν η Ελλάδα, στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, η αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος θα ήταν ψηλά στην διμερή και διεθνή ατζέντα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και θα αποτελούσε μείζον ηθικό, ιστορικό, νομικό, διπλωματικό και πολιτικό θέμα. Θα είχαμε δεκάδες αναγνωρίσεις και σεβασμό, συν τοις άλλοις, από όλον τον πλανήτη. Τώρα, αφού όλα τα παραπάνω απουσιάζουν, μας εγκαλεί η Τουρκία......
Ευτυχώς όμως, παρά τις συνθήκες πολιτικής και πνευματικής χρεοκοπίας, Έλληνες και Ελληνίδες, στην Ελλάδα και τη Διασπορά, καθώς και Φίλοι και Φίλες της Ελλάδας και του δικαίου, εφαρμόζουν το Πλατωνικό "πώς όταν οι θεσμοί αδρανούν, οι πολίτες αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους".
Ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, παρά την απουσία και την υποκρισία της Ελλάδας, παρά το θράσος της φασιστικής Τουρκίας, συνεχίζεται και θα είναι νικηφόρος!
Θεοφάνης Μαλκίδης
Διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών.
Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars- IAGS).
Αυτομάτως, μετά την προκλητική και με θράσος ανακοίνωση του θεσμικού εκπροσώπου του θύτη, η οποία βεβαίως πατά στην ανυπαρξία, στην αδιαφορία, στην υπονόμευση και εν τέλει την άρνηση του θεσμικού υποκειμένου του θύματος, ήρθε στο μυαλό μας η αυτονόητη σύγκριση με την Αρμενία.
Αν η Ελλάδα στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, δεν θα στήριζε τις πιο χυδαίες εκφράσεις υπονόμευσης της Γενοκτονίας, στέλνοντας την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών την 19η Μαΐου στην Άγκυρα!
Αν η Ελλάδα, στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, οι πρωθυπουργοί Κωνσταντίνος και Κώστας Καραμανλής και ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου, δεν θα κατέθεταν στεφάνι στον δάσκαλο του φασίστα Χίτλερ και των Ναζί, στον ηθικό και φυσικό αυτουργό της Γενοκτονίας, Μουσταφά Κεμάλ
Αν η Ελλάδα στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, ο πρωθυπουργός της χώρας Ελ. Βενιζέλος, δεν θα πρότεινε τον αρχιδολοφόνο Κεμάλ για Νόμπελ Ειρήνης.
Αν η Ελλάδα, στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, ο υπουργός παιδείας Ν. Φίλης και πολλοί άλλοι, δε θα αρνούνταν τη Γενοκτονία.
Αν η Ελλάδα, στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, η Γενοκτονία θα διδάσκονταν σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και δε θα έβγαινε εκτός ύλης, ενώ παράλληλα οι διανοούμενοι και οι καθηγητές δεν θα ήταν απολογητές του τουρκικού κεμαλικού φασισμού.
Αν η Ελλάδα, στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, δεν θα υπήρχαν λάτρεις του φασισμού του Κεμάλ, δημιουργώντας ψεύτικα σπίτια του σφαγέα (Μεταξάς) και ονειρευόμενοι ελληνοτουρκική ομοσπονδία (Παπαδόπουλος) .
Αν η Ελλάδα, στο ζήτημα της Γενοκτονίας, ήταν Αρμενία, η αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος θα ήταν ψηλά στην διμερή και διεθνή ατζέντα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής και θα αποτελούσε μείζον ηθικό, ιστορικό, νομικό, διπλωματικό και πολιτικό θέμα. Θα είχαμε δεκάδες αναγνωρίσεις και σεβασμό, συν τοις άλλοις, από όλον τον πλανήτη. Τώρα, αφού όλα τα παραπάνω απουσιάζουν, μας εγκαλεί η Τουρκία......
Ευτυχώς όμως, παρά τις συνθήκες πολιτικής και πνευματικής χρεοκοπίας, Έλληνες και Ελληνίδες, στην Ελλάδα και τη Διασπορά, καθώς και Φίλοι και Φίλες της Ελλάδας και του δικαίου, εφαρμόζουν το Πλατωνικό "πώς όταν οι θεσμοί αδρανούν, οι πολίτες αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους".
Ο αγώνας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, παρά την απουσία και την υποκρισία της Ελλάδας, παρά το θράσος της φασιστικής Τουρκίας, συνεχίζεται και θα είναι νικηφόρος!
Διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών.
Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars- IAGS).
 |
| Η επιστολή του Ελ. Βενιζέλου για απονομή Νόμπελ Ειρήνης στον Κεμάλ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου