ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΠΟΝΤΟΣ

Ο αγώνας των Ελλήνων του Πόντου στο διάστημα 1917 - 1922 για την δημιουργία Ποντιακού κράτους είναι το σημαντικότερο κεφάλαιο της νεότερης ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Με προηγούμενο ιστορικό για την ανεξαρτησία του Πόντου είναι τα δυο μακρόχρονα βασίλεια, το Βασίλειο του Πόντου με την δυναστεία των Μιθριδατών και την Μεσαιωνική Αυτοκρατορία Τραπεζούντας με την δυναστεία των Κομνηνών. Καθώς και η περίοδος τοπικής αυτονομίας κατά τον 11ο και 12ο αιώνα με τους δούκες των Γαβράδων. Τον Φεβρουάριο του 1916 η Τσαρική Ρωσία επιτίθεται στην Τουρκία με δυο σώματα στρατού.
Το ένα εισχωρεί στην Τουρκία από το Βατούμ και παραλιακά, προχωρεί και καθηλώνεται στον ποταμό Χαρσίτ, λίγο έξω από την πόλη Τρίπολη. Το άλλο σώμα προχωρεί από το Καρς προς Ερζερούμ και Αργυρούπολη, κυκλωτικά. Στις μάχες αντίστασης του Σαρίκαμις, η Τουρκία έχασε 90.000 στρατιώτες, οι περισσότεροι από κρυοπαγήματα. Στις 18 Απριλίου 1916 καταλαμβάνεται η Τραπεζούντα. Στην συνέχεια δημιουργείτε η πρώτη προσωρινή κυβέρνηση και κυβερνήτης διορίστηκε ο Κωνσταντίνος Θεοφύλακτος ο οποίος αναγνωρίστηκε από τους Ρώσους και από τις δυνάμεις της Αντάντ. Η κυβέρνηση διατηρήθηκε δύο χρόνια και σε αυτήν απευθύνονταν για ζητήματα που αφορούσαν το Βιλαέτι της Τραπεζούντας. Η επικράτηση των Μπολσεβίκων τον Οκτώβριο του 1917 στην Ρωσία είχε ως αποτέλεσμα την επίσημη Ρωσική παραίτηση από τα δικαιώματα πάνω στις βορειοανατολικές επαρχίες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό σήμαινε και το τέλος της αυτονομίας των Ελλήνων του Πόντου και τον Φεβρουάριο του 1918 οι τουρκικές δυνάμεις κατέλαβαν επίσημα την Τραπεζούντα.
Από εδώ και στο εξής αρχίζει ένας διπλωματικός αγώνας με διάφορα σενάρια για την δημιουργία Ελληνοποντιακού κράτους. Το πρώτο Πανποντιακό συνέδριο στις 4 Φεβρουάριου 1918 στην Μασσαλία της Γαλλίας έστειλε τηλεγράφημα στον Λεονίντ Τρότσκι, επίτροπο εξωτερικών της Σοβιετικής Ρωσίας,εκφράζοντας την αντίρρηση του για την επιστροφή του ανατολικού Πόντου στην Τουρκία. Ζήτησε μάλιστα υποστήριξη στην προσπάθεια δημιουργίας Ποντιακού κράτους. Τον Ιούλιο 1919 γίνεται η πρώτη συγκέντρωση του διαρκούς γενικού συμβουλίου των Ποντίων στο κατεχόμενο από τους Βρετανούς Βατούμ όπου ανακήρυξαν την ανεξαρτησία της πατρίδας τους.
Το συνέδριο εκλέγει το εθνικό συμβούλιο που μετά από ένα χρόνο μετονομάστηκε σε εθνοσυνέλευση των Ελλήνων του Πόντου δηλ. ήταν μια κυβέρνηση σε εξορία. Στελέχη του Ποντιακού κινήματος στην Ευρώπη και την Αμερική αγωνίζονται να εξασφαλίσουν την υποστήριξη ηγετικών προσωπικοτήτων και ζητούν τον τερματισμό της Τούρκικης κυριαρχίας στον Πόντο. Με το τερματισμό του Α' Παγκόσμιου Πολέμου η Ελλάδα βρίσκεται στο πλευρό των νικητριών δυνάμεων της Αντάντ. Από την ηττημένη Τουρκία προσπαθεί η Ελλάδα να διεκδικήσει τα δίκαια αιτήματά της στο συνέδριο ειρήνης το Δεκέμβριο του 1918 με τον πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο.
Για τον Πόντο ο Βενιζέλος τάχθηκε με το σχέδιο του Αμερικάνου προέδρου Ουίλσον που υποστήριξε την δημιουργία ενός  Αρμενοποντιακού κράτους. Από τις ραδιουργίες των δυνάμεων της Αντάντ ο Πόντος παρέμεινε στην Τουρκία. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος στο μεγάλο αυτό θέμα άλλαξε αρκετές φορές στάση και στο τέλος υποστήριξε την δημιουργία ανεξάρτητου Ποντιακού κράτους. Με την ήττα του Ελληνικού στρατού από τους Τούρκους τον Αύγουστο του 1922 της Μικρασιατικής καταστροφής γράφεται ο επίλογος του Ποντιακού ζητήματος και σφραγίζεται με την ανταλλαγή των πληθυσμών της συνθήκης της Λοζάννης.

πηγη: http://greekworldhistory.blogspot.gr/