Abdul Hamit ΙΙ - Αμπτούλ Χαμίτ Β'
Σουλτάνος 31 Αυγούστου 1876 έως 27 Απριλίου 1909. Ο 34ος Οθωμανός σουλτάνος, ανήλθε στο θρόνο με παλατιανό πραξικόπημα.
Εγκαινίασε ένα καθεστώς στυγνής απολυταρχίας. Το παλάτι ήταν η μοναδική πηγή εξουσίας και ένα περίτεχνο δίκτυο πρακτόρων του είχε απλωθεί σε όλη την Αυτοκρατορία, καταγράφοντας και την παραμικρή δραστηριότητα των πολιτών. Κέρδισε κάποια δόξα με τον νικηφόρο πόλεμο του 1897 κατά της Ελλάδας.
Μετά τις σφαγές που εξαπέλυσε κατά των Αρμενίων στα 1894 - 1896 (με 300.000 θύματα) οι Ευρωπαίοι τον ονόμασαν Ερυθρό Σουλτάνο.
Ανετράπη από τους Νεότουρκους τον Απρίλιο 1909, και πέθανε το 1918 στην Κωνσταντινούπολη.
Μέλος της περίφημης Νεοτουρκικής τριανδρίας με τους Εμβέρ και Τζεμάλ. Γεννήθηκε το 1874 από φτωχούς γονείς και είχε στοιχειώδη μόνο μόρφωση.
Προσελήφθη στην υπηρεσία ταχυδρομείων και τηλεγράφων ως κατώτερος υπάλληλος. Το 1911, όταν το Κομιτάτο πήρε την εξουσία στα χέρια του, έγινε υπουργός εσωτερικών στην κυβέρνηση του Χακή Πάσα, στην οποία διέθετε μεγάλη επιρροή.
Όταν οι Νεότουρκοι σχημάτισαν και πάλι δική τους κυβέρνηση, το 1913 κατέλαβε το υπουργείο ταχυδρομείων και τηλεγράφων και κατόπιν εκείνο των Εσωτερικών.
Πρωτοστάτησε στους διωγμούς των Ελλήνων της Θράκης και υπήρξε ο κύριος υποκινητής και οργανωτής των σφαγών των Ελλήνων και Αρμενίων στο διάστημα του πολέμου. Στις 15 Μαρτίου 1921 ο Αρμένιος Σογομόν Τεχλιριάν εκτέλεσε τον Ταλαάτ στο Βερολίνο.
Τούρκος στρατιωτικός, μέλος του Νεοτουρκικού Κομιτάτου ''Ένωση και Πρόοδος''. Γεννήθηκε το 1881 από άσημους γονείς. Σπούδασε στην Στρατιωτική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και κατατάχτηκε στον Τουρκικό στρατό με το βαθμό του λοχαγού. Υπήρξε από τους πρωτεργάτες του Νεοτουρκικού κινήματος του 1908 κερδίζοντας τη φήμη εθνικού ήρωα. Αργότερα διορίστηκε στρατιωτικός ακόλουθος στο Βερολίνο, όπου έμαθε Γερμανικά και έγινε φανατικός Γερμανόφιλος και θαυμαστής του Πρωσικού μιλιταρισμού. Το 1913 συμμετείχε στο πραξικόπημα των Νεότουρκων και λέγεται ότι δολοφόνησε με τα ίδια του τα χέρια τον υπουργό Στρατιωτικών Ναζίμ.
Υπουργός Στρατιωτικών ο ίδιος από τον Ιανουάριο του 1914, οργάνωσε μια υπερφίαλη εκστρατεία κατά των Ρώσων στον Καύκασο, η οποία κατέληξε στην πανωλεθρία του Σαρικαμίς, στα τέλη του 1914. Την ευθύνη για την πανωλεθρία που έπαθε την χρέωσε στους Χριστιανούς στρατεύσιμους, οι οποίοι μετέπειτα στρατολογήθηκαν στα τάγματα εργασίας. Τα τάγματα εργασίας (Αμελέ Ταπουρού) ήταν στην πραγματικότητα τάγματα εξόντωσης των στρατευμένων Χριστιανών.
Djemal Ahmed Pasha - Τζεμάλ Αχμέτ Πασά
Τούρκος στρατιωτικός και πολιτικός. Γεννήθηκε το 1861, διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στο νεοτουρκικό κίνημα του 1908. Στον Α' Βαλκανικό πόλεμο ήταν διοικητής μεραρχίας και το 1913, μετά την εκ νέου επικράτηση των Νεότουρκων, διορίστηκε αρχηγός του Α' σώματος στρατού με έδρα την Κωνσταντινούπολη.
Από την θέση αυτή και με δικτατορικές εξουσίες διηύθυνε διωγμούς και εκτέλεσης κατά των αντιπάλων του. Στην συνέχεια έγινε υπουργός Δημοσίων Έργων και κατόπιν Ναυτικών. Εκτελέστηκε το καλοκαίρι του 1922 από Αρμένιο.
Γερμανός στρατιωτικός (1855 - 1929) Το 1913 ανέλαβε την αναδιοργάνωση του Τουρκικού στρατού μετά τις ήττες του στους Βαλκανικούς πολέμους. Ο Γερμανός αρχιστράτηγος Λίμαν φον Σάντερς εισηγήθηκε στους Τούρκους,την απομάκρυνση των Ελλήνων από τα παράλια, δήθεν για στρατιωτικούς λόγους, κατηγορώντας τους σαν πράκτορες της Αντάντ.
Η Γερμανία του Κάιζερ είναι ο ηθικώς αυτουργός των εγκλημάτων κατά των εν Τουρκία Χριστιανών και προ πάντων των Ελλήνων.
Η αποθράσυνση των Τούρκων κατά μεγάλο μέρος οφείλεται στους Γερμανούς κατά την διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου.
πηγή: http://greekworldhistory.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου