Σατιρικά ποιήματα ( Κακοπαγιάνευτος )

Πόντια νέα γυναίκα
Φωτο: Λία Ελευθεριάδου)

Εύα πως ν’ εφτάει ’κι ξέρ’, ντόισον άντραν να παίρ’, 
ολ’τς τ’ αγούρ’τς  λέει κουσουρλήδας, τ’ άλλ’τς κοντούς  και  τ’ άλλ’τς μακρύδας. 
Για τον  έναν λέει γιαβάν’τς  εν κι άλλος ζαρωτός, 
 κι άλλος γέρος, για μικρός κι άλλος κιάλ’τς εν, φαλακρός.
Για τον άλλον λέει βρωμεί κι άλλος γύφτος τη δρομί’.
Κι  ηλικία τ'ς πάει κι επέμνεν, σο πουτζιάχ’ ατέ επέμνεν.
Και λέει νέησα πως εν πάντα, ’κί περάν’ ασά τριάντα.
Κάποτε ελέπ’ τα χάλια τς , ντ’ εμαραίθανε τα κάλλια τ’ς κι  ασ’ ομμάτ’ ελέπ’ ντ’ ερρούξεν, απελπίστεν και εκούξεν:
-Θέ μ’, τα κάλλια τ’ ανθρωπί’ Σ’, γιατί παίρ’τς  άτα οπίσ’;








ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ

Κακοπαγιάνευτος = η δύσκολη για την  εκλογή  άντρα, ιδιότροπη,
 ντόισον = τι λογιών,
κουσουρλήδας = ελαττωματικούς, με πολλά κουσούρια, 
γιαβάν’τς = ο χωρίς καμιά χάρη  άνθρωπος,
 εγιάντσεν = ζάρωσε, καμπούριασε,
 πουτζιάχ' = ράφι (μεταφορ.).

Σημ.  Ο λαϊκός ποιητής σατιρίζει την ιδιότροπη κοπέλα, που ειρωνεύεται όλους τους άντρες, τους βρίσκει όλους με ελαττώματα και στο τέλος μένει στο ράφι. Το μέτρο είναι τροχαϊκό και ο στίχος, πότε δεκατετρασύλλαβος και πότε δεκαεξασύλλαβος·

 Ιδιότροπη

Τι να κάνει η Εύα η μαύρη, τι λογιώ άντρα να πάρει;
Τη βρωμάει ο κοντός, της μυρίζει ο ψηλός,
τούτος λέει ειν’  αγαθιάρης και ο άλλος καμπουριάρης
κι άλλος γέρος ή μικρός κι άλλος πάλι φαλακρός,
δεν τον παίρνει τον βρομιάρη και τον γύφτο που γυρνάει,
πάν’ τα χρόνια, τι να γίνει και στο ράφι αυτή θα μείνει.
Κι ας λέει νέα είναι πάντα, κάτω πάντα απ’ τα τριάντα,
 ξάφνου τι της λείπει, βλέπει, είν’ τα κάλλη, που δεν έχει, 
κανείς πια δεν την κοιτάζει, με αγανάκτηση φωνάζει:
-Θέ μου, που δίνεις τα κάλλη, τι τα παίρνεις πίσω πάλι;

Στάθης Ι. Ευσταθιάδης