Το σύνταγμα εκείνο δημιούργησε νέες πολιτικές δυνάμεις και κινήσεις, που ευαγγελιζόντουσαν τις αρχές του συντάγματος και την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Πλην όμως, κάθε Βαλκανική χώρα που προέκυψε από τους εθνικούς απελευθερωτικούς αγώνες του 19ου αιώνα, είχε τους δικούς της μεγαλοϊδεατικούς προσανατολισμούς, για την ολοκλήρωση του δικού τους εθνικού οράματος. Αυτό οδήγησε τις Χριστιανικές Βαλκανικές χώρες σε μεταξύ τους αντιπαλότητα για την κληρονομική διανομή της Τουρκίας. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος διακρίθηκε στους αγώνες ενσωμάτωσης της Κρήτης με την Ελλάδα και με πολιτική προίκα, το γεγονός εκείνο μεταπήδησε στην κονίστρα της Ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Κανείς δεν μπορεί ν' αρνηθεί ότι ο Βενιζέλος συνέδεσε την πολιτική του μοίρα, άρα και την μοίρα της Ελλάδας, με τα συμφέροντα της Εγκάρδιας Συμμαχίας και ιδιαίτερα της Αγγλίας. Αντίθετα, το βασιλικό στρατόπεδο συνέδεσε την μοίρα του, και πίστευε, ότι έτσι εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Ελλάδας, με την πορεία του Άξονα και ιδίως της Γερμανίας. Η διαμάχη, αυτή τελικά δίχασε ανεπανόρθωτα τον Ελληνικό λαό. Το 1912 η Ελλάδα καταλαμβάνει την Μακεδονία και απωθεί τους Βούλγαρους. Η προσάρτηση της Βόρειας Ελλάδας αποτέλεσε την μεγαλύτερη πολιτική επιτυχία του Βενιζέλου και τον καθιέρωσε στην κρίση του Ελληνισμού ως τον μεγάλο ηγέτη της Νέας Μεγάλης Ελλάδας.
Εμείς διδασκόμαστε, ότι οι Μακεδονομάχοι προετοίμασαν και ο Ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την Θεσσαλονίκη και όλη την Μακεδονία. Η πραγματικότητα είναι ότι οι σύμμαχοι της Ελλάδας, Γαλλία και Αγγλία, πριμοδότησαν τον ευνοούμενο τους, Ελευθέριο Βενιζέλο, στην δική τους προετοιμασία για τον επερχόμενο πόλεμο ενάντια στην Γερμανία. Άρα, η Ελλάδα πέτυχε μια διπλωματική νίκη, με υψηλή στήριξη της Αγγλίας και της Γαλλίας. Σε όλον τον κόσμο ο Ελληνισμός πανηγύριζε το ίδιο και οι Πόντιοι. Η απόδοση της Μακεδονίας στην Ελλάδα όμως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, ότι έγινε με συνοδεία ένα βαρύ γραμμάτιο, που το έθνος μας αναγκάστηκε να εξαργυρώσει αργότερα και μέχρι σήμερα πολύ ακριβά.Η διαμάχη στην κατάληψη της Μακεδονίας ενεργοποιήθηκε σαν διαφορά ανάμεσα στους Βούλγαρους και τους Έλληνες. Οι άλλοι πληθυσμοί παρέμειναν μάλλον μη ενεργοί. Χύθηκε εκατέρωθεν πολύ αίμα, αλλά η τελική λύση είναι αυτή, την οποία πριμοδότησαν οι Αγγλογάλλοι, που στήριζαν τον Βενιζέλο. Η τύχη της Θεσσαλονίκης την οποία διεκδικούσαν Έλληνες και Βούλγαροι, κρίθηκε μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη στο χωριό Τόψιν, σημερινή Γέφυρα. Στο Τόψιν, ο Τούρκος στρατηγός διοικητής παρέδωσε την Θεσσαλονίκη στους Έλληνες. Η απόφαση του στρατηγού ήταν εντολή του Σουλτάνου; Το ότι η απόφαση αυτή ήταν πρωτοβουλία του στρατηγού και όχι οδηγίες του Σουλτάνου, βγαίνει στη συνέχεια.
Ο στρατηγός, μετά την κατάρρευση του Μακεδονικού μετώπου και την παράδοση της Θεσσαλονίκης στους Έλληνες, αντί να πάει στην Τουρκία και να απολαύσει την σύνταξή του, κατέφυγε στην Γαλλία, όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής του. Τα παιδιά του στρατηγού έγιναν Έλληνες πολίτες και κατοικούν στα βόρεια προάστια της Αθήνας. Το Τουρκικό Σύνταγμα του 1908 μετατράπηκε από προοδευτικό σε άκρως φασιστικό και εθνικιστικό. Στο όραμα της μεγάλης ιδέας και της Αγίας Σοφίας οι Τούρκοι αντέταξαν το δόγμα: Μια Χώρα, Ένας Λαός, Μια Πίστη, η Τουρκία στους Τούρκους.
Η φασιστική αυτή ροπή, μαζί με την διείσδυση των Γερμανικών μιλιταριστικών κύκλων στο Τουρκικό στράτευμα, οδήγησε το 1915 στην εξαφάνιση του Αρμένικου λαού. Με το πρόσχημα ότι οι Αρμένιοι ετοιμάζουν επανάσταση για να ιδρύσουν το κράτος της Μεγάλης Αρμενίας η σουλτανική Τουρκία εφήρμοσε το μυστικό σχέδιο ''Ερμενσίζ Ερμενιστάν'', δηλαδή Αρμενία χωρίς Αρμένιους, αποτέλεσμα 1.500.000 νεκροί. Για δεύτερη φορά, η Τουρκία εφαρμόζει καθ' υπόδειξη των Γερμανών αξιωματικών συμβούλων του Τουρκικού στρατού, σχέδιο εξαφάνισης του Ελληνικού στοιχείου. Το σχέδιο τώρα ονομάζεται ''Λευκός Θάνατος'' και εφαρμόστηκε στον Δυτικό Πόντο όπου δεν προχώρησαν οι Ρώσοι.
Το ύπουλο του σχεδίου αυτού έγκειται στην λογική απόφαση του Τούρκικου στρατού, να εκδώσει διαταγή μεταφοράς του Χριστιανικού πληθυσμού κατά πενήντα χιλιόμετρα στα ενδότερα, για λόγους ασφαλείας. Η διαταγή αυτή τίθεται σε εφαρμογή στις 15 Νοεμβρίου, με την έναρξη του χειμώνα. Τα πενήντα χιλιόμετρα γίνονται τριακόσια πενήντα, πάνω από χιονισμένα βουνά και κακή διατροφή με πορείες τριών και πλέον μηνών. Κατά την αναχώρηση, τους δινόταν η διαβεβαίωση της προσωρινής μεταφοράς τους και εγγυήσεις για την ασφάλεια των κατοίκων και της περιουσίας τους. Αμέσως μετά την αναχώρηση, οι περιουσίες τους έγιναν αντικείμενο λεηλασίας από τους γείτονες Τούρκους και τα σπίτια μετά καταστράφηκαν με εμπρησμούς.
Οι διώξεις ενάντια στο Ελληνικό στοιχείο χειροτερεύουν, ιδιαίτερα επειδή στο Παρίσι, οι Μεγάλες Δυνάμεις με επικεφαλής τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ουίλσον, απεφάσισαν την διάλυση της Τουρκίας και την δημιουργία ανεξάρτητων κρατών από τους γηγενείς λαούς της Μικράς Ασίας.
Η ιδρυθείσα το 1916 βουλή Ανεξαρτήτου Δημοκρατίας του Πόντου δραστηριοποιείται, για την δημιουργία του Ποντιακού Κράτους. Μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων στην Ρωσία ο Τσαρικός στρατός διαλύεται και εγκαταλείπει τον Ανατολικό Πόντο. Ο Βενιζέλος κλήθηκε από τους φίλους της Ελλάδας να εξαργυρώσει το Μακεδονικό γραμμάτιο με δυο ενέργειες οι οποίες και έκριναν τα πάντα μέχρι τις ημέρες μας.
- Το πρώτο, ήταν να στείλει με εντολή των συμμάχων στρατεύματα στην Σμύρνη με το πρόσχημα προστασίας της ειρήνης, ενώ κανείς από τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας δεν είχε εγείρει μια τέτοια αίτηση ή παράκληση.
- Το δεύτερο και εξίσου εσφαλμένο, να στείλει μια μεραρχία στην Ρωσική διαμάχη εξουσίας, εναντίον των Μπολσεβίκων.
 |
| Μουσταφά Κεμάλ |
Αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών ήταν, οι Μπολσεβίκοι δια του Λένιν, να θεωρήσουν το κίνημα του Μουσταφά Κεμάλ λαϊκό και απελευθερωτικό, ενώ η κάθοδος του Ελληνικού στρατού στην Σμύρνη, να χαρακτηριστεί πράξη ιμπεριαλιστική από τους κομουνιστές.Ο Λένιν παραδίδει στον Μουσταφά Κεμάλ την νότια επαρχία του Καυκάσου, τον σημερινό Νομό Καρς, μαζί με το θησαυροφυλάκιο της πρώην Ρωσικής αυτής επαρχίας. Η Τουρκία με την στήριξη της Ρωσίας στα βόρεια σύνορά της και με τις ενισχύσεις της Κομουνιστικής Ρωσίας και της Γερμανίας σε οπλισμό, επικέντρωσε το βάρος των προσπαθειών στην Ιωνία, εναντίον των Ελλήνων. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Τουρκίας, οι νέοι συμμετέχουν σε μάχες με εθνική συνείδηση.
Ό,τι δεν κατάφεραν οι Σουλτάνοι πεντακόσια χρόνια να εμφυσήσουν πατριωτικά αισθήματα στους νέους της Τουρκίας, το κατάφερε ο Μουσταφά Κεμάλ. Καθιερώθηκε στην εθνική συνείδηση του Τουρκικού λαού σαν ηγέτης της σωτηρίας. Και οι δυο κινήσεις δεν βγήκαν από εθνική Ελληνική απόφαση σκοπιμότητας, αλλά έγιναν κατ'εντολή της Αγγλίας και της Γαλλίας, για αποκλειστικά δικούς τους λόγους και συμφέροντα. Την προσωρινή ύφεση, η Μικρασιατική παρουσία του Ελληνικού στρατού με την στήριξη των Μπολσεβίκων προς τον Κεμάλ, την μετέτρεψε σε μια κόλαση έξαρσης της Γενοκτονίας.
Εναγωνίως η Ποντιακή Εθνοσυνέλευση του Βατούμ έστελνε επιτροπές στον Βενιζέλο και Αθήνα, με μόνιμο αίτημα αποστολή Ελλήνων Αξιωματικών, για την οργάνωση και μετάλλαξη του Ποντιακού αντάρτικου σε κανονικό στρατό. Η Τουρκία αντιμετώπιζε την Ελλάδα στην Σμύρνη με ένα σώμα στρατού, τα άλλα δυο σώματα στρατού τ' απασχολούσαν οι αντάρτες του Πόντου.
Ποιος ηγέτης βαδίζει για το Εσκί Σεχίρ και την Άγκυρα και γνωρίζει, ότι πίσω από αυτό το μέτωπο υπάρχει αντάρτικο Ελληνικό, στα μετόπισθεν του αντιπάλου και δεν θέλει να το χρησιμοποιήσει;
Ποιος ηγέτης δεν θα ήθελε να χρησιμοποίηση το δυναμικό 700.000 Χριστιανών Ελλήνων του Πόντου που ζούσαν στα μετόπισθεν του εχθρού;Αυτό το ερώτημα θα πρέπει να το απαντήσει κάθε Έλληνας, μόνος, στον εαυτό του. Τριακόσιες πενήντα χιλιάδες και πλέον νεκροί. Δεκάδες χιλιάδες εκτουρκισθέντα ορφανά είναι ο απολογισμός στον Πόντο. Το ερώτημα είναι, εάν ο Βενιζέλος της ορμής και της αποφασιστικότητας, της οξυδέρκειας και της διπλωματικότητας, γνώριζε ή δεν γνώριζε; Γνώριζε τα πάντα αλλά δεν ήθελε να εξαπατήσει τους Πόντιους με ψεύτικες υποσχέσεις. Ο Βενιζέλος ήξερε ότι δεν πήγε, αλλά εστάλη στην Μικρά Ασία. Και ήξερε ότι η εντολή των προστατών μας, Άγγλων και Γάλλων, ήταν περιορισμένη και ότι δεν είχε ο ίδιος την προέγκρισή τους για Ελληνική Ιωνία και Ελληνικό Πόντο.
Ο Βενιζέλος ήξερε, ότι η εξέλιξη των γεγονότων ισχυροποιούσε τον Μουσταφά Κεμάλ στην Τουρκία και ότι τον κατέστησε ισχυρό παίκτη στην διεθνή σκακιέρα.
Ο Βενιζέλος ήξερε, ότι εστάλη στην Τουρκία, όπως και στην Ρωσία, για να εξυπηρετήσει γεωπολιτικά συμφέροντα των εντολέων του. Γι`αυτό δεν θέλησε να υποσχεθεί κάτι στους Πόντιους, το οποίο δεν ήταν προγραμματισμένο να γίνει. Όταν η ιστορία έκλεινε προς την Τουρκία ο Βενιζέλος προκήρυξε εκλογές, τις οποίες γνώριζε ότι θα χάσει. Και έτσι χάρισε την καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού στα χέρια των αντιπάλων του, οι οποίοι και φορτώθηκαν την ήττα.
Ο Βενιζέλος πιστώνεται στην ιστορία με τον διπλασιασμό της Ελληνικής επικράτειας, αλλά και πρέπει να χρεωθεί με την παντελή καταστροφή και συρρίκνωση του Ελληνισμού της Ανατολής, μετά από τρεις και πλέον χιλιάδες χρόνια ύπαρξής του εκεί.
Και μετά την Μικρασιατική καταστροφή, επανέρχεται ο ίδιος και υπογράφει την ανταλλαγή των πληθυσμών στην Λοζάννη, της οποίας το μόνο θετικό σημείο είναι η σχεδόν απόλυτη ομοιογένεια του Ελληνικού χώρου, με Ελληνικό Χριστιανικό στοιχείο.
''Το τουρκικό έθνος είναι ένα από τα υπερήφανα έθνη, με τα οποία δεν υπάρχει καμία ελπίς να επιτύχετε κάτι διά των απειλών''.
Ελ. Βενιζέλος
Βουλή
25 Ιουνίου 1930
http://greekworldhistory.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου