28 Μαΐου 1921 Ανδρεάντες Καβζά Πόντος: Σύλληψη 1.200 ανδρών της πόλης Ανδρεάντες. Μακρά και εξαντλητική πορεία προς χωριό Καβάκ υπό τους προπηλακισμούς των δεσμωτών τους. Εκτέλεσή τους διά τυφεκισμού στις 30 Μαΐου. Στο άκουσμα της φρικτής τύχης των συμπατριωτών τους οι υπόλοιποι Έλληνες διαφεύγουν στα δάση της περιοχής.
Οι Τούρκοι τους καταδιώκουν μέσα στα δάση και σκοτώνουν πολλούς απ’ αυτούς. Μερικοί Έλληνες κατορθώνουν να φτάσουν στα παράλια, όπου και διασώζονται από το καταδρομικό «Νάξος» του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, ναυαρχίδα της Μοίρας Ευδρόμων του Εύξεινου Πόντου (Α' Στόλος), με μοίραρχο τον πλοίαρχο Βρυάκο.
Η Μοίρα Ευδρόμων αποτελείται από εξοπλισμένα μεγάλα εμπορικά πλοία επιφορτισμένα με την αποστολή ναυτικού αποκλεισμού των τουρκικών παραλίων από τον Εύξεινο Πόντο ως τις νοτιοανατολικές ακτές.
Τέλη Μαΐου 1921 Λονδίνο Μεγάλη Βρετανία: Αναφορά του Βρετανού αρμοστή στην Κωνσταντινούπολη Sir Horace Rumbold προς το Foreign Office και τον υπουργό Εξωτερικών Curzon: «Οι Τούρκοι φαίνεται ότι δρουν βάσει προμελετημένου σχεδίου για την εξόντωση των μειονοτήτων. Όλοι οι άνδρες ηλικίας άνω των 15 ετών της περιφερείας Τραπεζούντος και της ενδοχώρας εκτοπίστηκαν στα εργατικά τάγματα του Ερζερούμ, Καρς και Σαρήκαμις».
1 Ιουνίου 1921 Σουρμελί Πόντος: Η προσπάθεια αφανισμού των Ελλήνων του Πόντου δεν έχει τελειωμό. Ούτε αυτό το Ελληνικό χωριό δεν ξέφυγε από το μένος των Τούρκων. 550 κάτοικοι, άνδρες, γέροι, γυναίκες και παιδιά κλείνονται στο δημοτικό σχολείο και καίγονται ζωντανοί. Σημειώνεται ότι στις επιχειρήσεις αυτές δεν λαμβάνουν μέρος μόνο οι τσέτες, συνήθως λιποτάκτες του τουρκικού στρατού και κατάδικοι, αλλά και Τούρκοι κάτοικοι των γειτονικών χωριών και πρόσφυγες από τους Βαλκανικούς πολέμους, που δράττονται της ευκαιρίας για πλιάτσικο εις βάρος των Ελλήνων γειτόνων τους.
3 Ιουνίου 1921 Σαμψούντα Πόντος: Συλλήψεις άνω των 1.000 Ελλήνων ανδρών της πόλης. 300 απ’ αυτούς «κατατάσσονται» στα τάγματα εργασίας, ενώ οι υπόλοιποι σχηματίζουν φάλαγγα και οδηγούνται υπό τα όπλα των συμμοριτών του Τοπάλ Οσμάν στο Καβάκ.
Αργά τη νύχτα της επομένης, στις 4 Ιουνίου 1921, σφαγιάζονται από τους συμμορίτες και τον εξαγριωμένο Τουρκικό όχλο. Με διαταγή του Νουρεντίν Πασά οι τάφοι των θυμάτων είχαν ήδη ανοιχτεί από το προηγούμενο βράδυ.
 |
Αμάσεια
|
5 Ιουνίου 1921 Αμάσεια Πόντος: 700 Έλληνες της Σαμψούντας φτάνουν στην πόλη -άλλη μία καταθλιπτική πορεία αμάχων προστίθεται στο θλιβερό κατάλογο- και στη συνέχεια στέλνονται σε τάγματα εργασίας. Ελάχιστοι απ’ αυτούς θα επιζήσουν.
5 Ιουνίου 1921 Κιοβντσεζού Πάφρα Πόντος: 600 Έλληνες, συλληφθέντες από τα γύρω χωριά τις προηγούμενες μέρες, οδηγούνται στο χωριό Κιοβντσεζού. Όλοι κλείνονται στην εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου και καίγονται ζωντανοί. Υπεύθυνοι για τον άνανδρο θάνατό τους είναι οι τσέτες του Οσμάν Αγά.
5 Ιουνίου 1921 Κιοβντσεζού Πάφρα Πόντος: 600 Έλληνες, συλληφθέντες από τα γύρω χωριά τις προηγούμενες μέρες, οδηγούνται στο χωριό Κιοβντσεζού. Όλοι κλείνονται στην εκκλησία του Αγίου Χαράλαμπου και καίγονται ζωντανοί. Υπεύθυνοι για τον άνανδρο θάνατό τους είναι οι τσέτες του Οσμάν Αγά.
5 Ιουνίου 1921 Αλατσάμ Πάφρα Πόντος: Τούρκοι τσέτες υπό τους Ντουρούν Μπέη και τον αξιωματικό Χωροφυλακής Ισάν Μπέη εισβάλλουν στο χωριό και υποχρεώνουν τους κατοίκους του να συγκεντρωθούν στην κεντρική πλατεία.
Οι άνδρες οδηγούνται στο δάσος του Τουραχάν. Ενώ είναι έτοιμοι οι Τούρκοι να τους εκτελέσουν, σεισμός συνταράζει συθέμελα τη γη. Οι επίδοξοι δολοφόνοι εκλαμβάνουν το σεισμό ως σημάδι της οργής του Θεού.
Ματαίωνουν την εκτέλεση και τους οδηγούν στις φυλακές του Ελπιστάν (αρχαίο Ελπινίκιον). Ωστόσο, 200 άλλοι Έλληνες του Αλατσάμ, οι οποίοι είχαν συλληφθεί από τη συμμορία του Μεχμέτ Τσαούς, στέκονται λιγότερο τυχεροί. Εκτελούνται διά τυφεκισμού.
Τα επιφανή μέλη της Ελληνικής κοινότητας του Αλατσάμ μεταφέρονται στο Ντεμιρτζί Κιόι, το χωριό του Μεχμέτ Τσαούς. Οι οικογένειές τους υποχρεώνονται να πληρώσουν λύτρα για την απελευθέρωσή τους αλλά οι συμμορίτες δεν κρατούν το λόγο τους και τους εκτελούν. Μάλιστα, η σύζυγος και οι κόρες ενός εκ των εκτελεσθέντων, του Θεόδωρου Ραφαήλογλου, σφαγιάστηκαν ενώ ήταν καθ’ οδόν για το Ντεμιρτζί Κιόι για να πληρώσουν τα λύτρα. Παρόμοια τύχη έχουν και άλλες επιφανείς και οικονομικά ευκατάστατες Ελληνικές οικογένειες του Πόντου. Η δίψα των Τούρκων τσετών για λάφυρα είναι αστείρευτη.
Τα επιφανή μέλη της Ελληνικής κοινότητας του Αλατσάμ μεταφέρονται στο Ντεμιρτζί Κιόι, το χωριό του Μεχμέτ Τσαούς. Οι οικογένειές τους υποχρεώνονται να πληρώσουν λύτρα για την απελευθέρωσή τους αλλά οι συμμορίτες δεν κρατούν το λόγο τους και τους εκτελούν. Μάλιστα, η σύζυγος και οι κόρες ενός εκ των εκτελεσθέντων, του Θεόδωρου Ραφαήλογλου, σφαγιάστηκαν ενώ ήταν καθ’ οδόν για το Ντεμιρτζί Κιόι για να πληρώσουν τα λύτρα. Παρόμοια τύχη έχουν και άλλες επιφανείς και οικονομικά ευκατάστατες Ελληνικές οικογένειες του Πόντου. Η δίψα των Τούρκων τσετών για λάφυρα είναι αστείρευτη.
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, οι Έλληνες καταβάλλουν τα απαιτούμενα λύτρα και στη συνέχεια σφαγιάζονται και αυτοί και τα υπόλοιπα μέλη των οικογενειών τους από τους τσέτες. Όσοι κατορθώνουν να διαφύγουν είτε φτάνουν στην Ελλάδα μέσω της Μικράς Ασίας είτε στα παράλια, όπου μεταφέρονται από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, είτε εντάσσονται στις Ποντιακές αντάρτικες ομάδες.
7 Ιουνίου 1921 Τζουμπούς Πόντος: 1.100 Έλληνες της Σαμψούντας οδηγούνται από την Τουρκική Χωροφυλακή στη θέση αυτή. Οι Τούρκοι χωροφύλακες απομακρύνονται και τη θέση τους «αναλαμβάνουν» τσέτες του Τοπάλ Οσμάν.
7 Ιουνίου 1921 Τζουμπούς Πόντος: 1.100 Έλληνες της Σαμψούντας οδηγούνται από την Τουρκική Χωροφυλακή στη θέση αυτή. Οι Τούρκοι χωροφύλακες απομακρύνονται και τη θέση τους «αναλαμβάνουν» τσέτες του Τοπάλ Οσμάν.
Οι τσέτες βάλλουν με πολυβόλα από τους γύρω λόφους εναντίον των Ελλήνων και σκοτώνουν πολλούς απ’ αυτούς. Οι τραυματίες δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ και χωρίς ίχνος ελέους από τα μαχαίρια των τσετών. Αρκετοί Έλληνες καταφέρνουν να κρυφτούν, αλλά οι περισσότεροι συλλαμβάνονται εκ νέου και εκτελούνται. Μόλις 250 επιζούν, οι οποίοι οδηγούνται στη Μαλάτεια και εντάσσονται στα τάγματα εργασίας (ή μάλλον το ορθότερο θα ήταν να αποκαλούνταν τάγματα θανάτου).
Βάσει διαταγής του ανώτερου αξιωματικού του Τουρκικού στρατού Οσμάν Νουρή, οι διασωθέντες υπογράφουν δήλωση σύμφωνα με την οποία πιστοποιείται ότι δέχθηκαν επίθεση όχι από τους τσέτες, αλλά από Έλληνες αντάρτες του Πόντου. Φυσικά, το «οξύμωρο» του περιεχομένου της δήλωσης αυτής είναι προφανές. Πώς θα ήταν δυνατόν οι Έλληνες αντάρτες να επιτίθεντο στους αδελφούς τους, αιχμάλωτους των εχθρών αντί να τους απελευθερώσουν από τους δεσμώτες τους; Οι δηλώσεις αυτές όμως εξυπηρετούσαν το μεταγενέστερο σκοπό των Τούρκων να χρησιμεύσουν ως «αποδείξεις» της μη εμπλοκής τους.
8 Ιουνίου 1921 Σελαμελίκ Πάφρα Πόντος: Άλλοι 500 Έλληνες εκτελούνται διά τυφεκισμού από τους τσέτες του Οσμάν Αγά, οι οποίοι σπέρνουν σε όλους τους Έλληνες της Πάφρας τον τρόμο και τον όλεθρο.
11 Ιουνίου 1921 Σουλού Τερέ Πάφρα Πόντος: 700 Έλληνες κάτοικοι της περιοχής Πάφρας οδηγούνται στο χωριό Σουλού Τερέ. Ως συνήθως, φανερώνοντας και το θρησκευτικό μίσος τους για τον Χριστιανισμό, οι Τούρκοι τσέτες επιλέγουν ως τόπο εκτέλεσής τους την εκκλησία του χωριού, της Θεοτόκου, όπου τους κλείνουν μέσα και τους καίνε ζωντανούς.
Βάσει διαταγής του ανώτερου αξιωματικού του Τουρκικού στρατού Οσμάν Νουρή, οι διασωθέντες υπογράφουν δήλωση σύμφωνα με την οποία πιστοποιείται ότι δέχθηκαν επίθεση όχι από τους τσέτες, αλλά από Έλληνες αντάρτες του Πόντου. Φυσικά, το «οξύμωρο» του περιεχομένου της δήλωσης αυτής είναι προφανές. Πώς θα ήταν δυνατόν οι Έλληνες αντάρτες να επιτίθεντο στους αδελφούς τους, αιχμάλωτους των εχθρών αντί να τους απελευθερώσουν από τους δεσμώτες τους; Οι δηλώσεις αυτές όμως εξυπηρετούσαν το μεταγενέστερο σκοπό των Τούρκων να χρησιμεύσουν ως «αποδείξεις» της μη εμπλοκής τους.
8 Ιουνίου 1921 Σελαμελίκ Πάφρα Πόντος: Άλλοι 500 Έλληνες εκτελούνται διά τυφεκισμού από τους τσέτες του Οσμάν Αγά, οι οποίοι σπέρνουν σε όλους τους Έλληνες της Πάφρας τον τρόμο και τον όλεθρο.
11 Ιουνίου 1921 Σουλού Τερέ Πάφρα Πόντος: 700 Έλληνες κάτοικοι της περιοχής Πάφρας οδηγούνται στο χωριό Σουλού Τερέ. Ως συνήθως, φανερώνοντας και το θρησκευτικό μίσος τους για τον Χριστιανισμό, οι Τούρκοι τσέτες επιλέγουν ως τόπο εκτέλεσής τους την εκκλησία του χωριού, της Θεοτόκου, όπου τους κλείνουν μέσα και τους καίνε ζωντανούς.
Μέσα Ιουνίου 1921, Χασίμπεη, Αμάσεια, Πόντος: Στις όχθες του ποταμού Γιασίλ Ιρμάκ καταφτάνουν έφιπποι οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του διασωθέντα Βασιλείου Βασιλειάδη, συλλαμβάνουν τους χωρικούς που καλλιεργούν τα παρακείμενα χωράφια καλαμποκιού και τους σφάζουν στις όχθες του ποταμού.
Παρόμοια η τύχη και των Ελλήνων στα χωριά Φάνταρα, Γκελεμί και Νταζλί. Παρατηρείται μεγάλη συμμετοχή στις σφαγές από τους Τούρκους κάτοικους των γειτονικών χωριών.
3 Ιουλίου 1921 Τσόρουμ Σεϊτάν Ντερεσί (Φαράγγι του διαβόλου) Πόντος: Φάλαγγα 650 Ελλήνων της Σαμψούντας οδηγείται στο σημείο αυτό, όπου και σφαγιάζονται όλοι μαζικά. 13 Αυγούστου 1921, Σαμψούντα, Πόντος: Μία ακόμη θλιβερή φάλαγγα Ελλήνων αμάχων της ιστορικής πόλης του Πόντου, της αρχαίας Αμισού, αποτελούμενη κυρίως από γέρους, γυναικόπαιδα και τους δασκάλους των σχολείων της Σαμψούντας, ξεκινά για ένα ταξίδι δίχως επιστροφή και δίχως προορισμό μέσα από την Ανατολία.
17 Σεπτεμβρίου 1921 Σαμψούντα Εύξεινος Πόντος: Η τελευταία φάλαγγα αιχμαλώτων της Σαμψούντας εγκαταλείπει την πόλη επισφραγίζοντας την εξαφάνιση του Ελληνικού στοιχείου. Αποτελείται από 200 άτομα, οι οποίοι είχαν κρυφτεί για βδομάδες ολόκληρες. Όμως η πείνα ήταν ένας ακόμη αμείλικτος εχθρός, πιο πολύ και από τον Τούρκο. Τους υποχρεώνει να φανερωθούν και να παραδοθούν στους δεσμώτες τους.
Παρόμοια η τύχη και των Ελλήνων στα χωριά Φάνταρα, Γκελεμί και Νταζλί. Παρατηρείται μεγάλη συμμετοχή στις σφαγές από τους Τούρκους κάτοικους των γειτονικών χωριών.
3 Ιουλίου 1921 Τσόρουμ Σεϊτάν Ντερεσί (Φαράγγι του διαβόλου) Πόντος: Φάλαγγα 650 Ελλήνων της Σαμψούντας οδηγείται στο σημείο αυτό, όπου και σφαγιάζονται όλοι μαζικά. 13 Αυγούστου 1921, Σαμψούντα, Πόντος: Μία ακόμη θλιβερή φάλαγγα Ελλήνων αμάχων της ιστορικής πόλης του Πόντου, της αρχαίας Αμισού, αποτελούμενη κυρίως από γέρους, γυναικόπαιδα και τους δασκάλους των σχολείων της Σαμψούντας, ξεκινά για ένα ταξίδι δίχως επιστροφή και δίχως προορισμό μέσα από την Ανατολία.
17 Σεπτεμβρίου 1921 Σαμψούντα Εύξεινος Πόντος: Η τελευταία φάλαγγα αιχμαλώτων της Σαμψούντας εγκαταλείπει την πόλη επισφραγίζοντας την εξαφάνιση του Ελληνικού στοιχείου. Αποτελείται από 200 άτομα, οι οποίοι είχαν κρυφτεί για βδομάδες ολόκληρες. Όμως η πείνα ήταν ένας ακόμη αμείλικτος εχθρός, πιο πολύ και από τον Τούρκο. Τους υποχρεώνει να φανερωθούν και να παραδοθούν στους δεσμώτες τους.
Η φάλαγγα αυτή κατευθύνεται στην Αμάσεια, όπου και φυλακίζονται όλα τα μέλη της. Το χειμώνα του 1921 - 1922 μεταφέρονται στο Κουρδιστάν, στα βουνά του οποίου οι περισσότεροι αφήνουν την τελευταία τους πνοή, εξαντλημένοι από την πεζοπορία, το ελάχιστο φαγητό και τις αντίξοες καιρικές συνθήκες.
Τέλη Σεπτεμβρίου 1921 Πάφρα Πόντος: Η μακραίωνη παρουσία των Ελλήνων στην περιοχή, της οποίας οι ρίζες φτάνουν στους αρχαίους καιρούς, εξαλείφεται οριστικά με την αναχώρηση της τελευταίας φάλαγγας 2.300 Ελλήνων, κυρίως γυναικόπαιδων. Τον Δεκέμβριο του 1921 θα φτάσουν μόλις 800 απ’ αυτούς στη Μαλάτεια. Ούτε αυτό ήταν αρκετό για τους διώκτες τους, οι οποίοι τους εκτόπισαν στο Κουρδιστάν. Σχεδόν κανείς δεν έμεινε ζωντανός από τις εξοντωτικές πορείες μέσα από τα χιονισμένα βουνά.
Οκτώβριος 1921 Πάφρα Πόντος: Φωτεινή εξαίρεση στην Τουρκική βαρβαρότητα αποτελεί ο γαιοκτήμονας Ζαντέ Χαπίλ -αντίστοιχος του Σίντλερ- που διέσωσε πολλούς Έλληνες της περιοχής μεταφέροντάς τους διά θαλάσσης με μία άκατο στην Κωνσταντινούπολη και από κει στην Ελλάδα. Οι Τούρκοι τον υποπτεύθηκαν και κινήθηκαν να τον συλλάβουν αλλά αυτός διέφυγε με μυθιστορηματικό τρόπο στην Αθήνα, όπου και έμεινε για το υπόλοιπο του βίου του.
Τέλη Σεπτεμβρίου 1921 Πάφρα Πόντος: Η μακραίωνη παρουσία των Ελλήνων στην περιοχή, της οποίας οι ρίζες φτάνουν στους αρχαίους καιρούς, εξαλείφεται οριστικά με την αναχώρηση της τελευταίας φάλαγγας 2.300 Ελλήνων, κυρίως γυναικόπαιδων. Τον Δεκέμβριο του 1921 θα φτάσουν μόλις 800 απ’ αυτούς στη Μαλάτεια. Ούτε αυτό ήταν αρκετό για τους διώκτες τους, οι οποίοι τους εκτόπισαν στο Κουρδιστάν. Σχεδόν κανείς δεν έμεινε ζωντανός από τις εξοντωτικές πορείες μέσα από τα χιονισμένα βουνά.
Οκτώβριος 1921 Πάφρα Πόντος: Φωτεινή εξαίρεση στην Τουρκική βαρβαρότητα αποτελεί ο γαιοκτήμονας Ζαντέ Χαπίλ -αντίστοιχος του Σίντλερ- που διέσωσε πολλούς Έλληνες της περιοχής μεταφέροντάς τους διά θαλάσσης με μία άκατο στην Κωνσταντινούπολη και από κει στην Ελλάδα. Οι Τούρκοι τον υποπτεύθηκαν και κινήθηκαν να τον συλλάβουν αλλά αυτός διέφυγε με μυθιστορηματικό τρόπο στην Αθήνα, όπου και έμεινε για το υπόλοιπο του βίου του.
7 Νοεμβρίου 1921 Λονδίνο Βουλή Κοινοτήτων Μεγάλη Βρετανία: Επερώτηση του βουλευτή T. P. O' Connor προς τον υφυπουργό Εξωτερικών Harmsworth: «Ποιες ενέργειες έγιναν για τον απαγχονισμό των 67 Ελλήνων και 3 Αρμενίων από τις Κεμαλικές αρχές, αλλά και για τις βιαιοπραγίες και τις εκτοπίσεις των γυναικοπαίδων; Ποια μέτρα έχει σκοπό να πάρει η κυβέρνηση σε περίπτωση αναχώρησης των Γάλλων στρατιωτών από την Κιλικία, για να προστατέψει τον Ελληνικό και Αρμενικό πληθυσμό σ’ αυτήν την επαρχία, εκτός από τις εναλλακτικές λύσεις της φυγής ή της σφαγής;».
20 Νοεμβρίου 1921 Νέα Υόρκη ΗΠΑ: Συλλαλητήριο υπέρ του δοκιμαζόμενου Ποντιακού λαού διοργανώνεται από μέλη της Αμερικανικής Γερουσίας και ακαδημαϊκούς. Συγκλονιστικές περιγραφές από αυτόπτες μάρτυρες, με τη μαρτυρία της Αμερικανίδας ιατρού Νόστον να ξεχωρίζει σχετικά με την τύχη των μικρών παιδιών. Ψήφισμα προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ Γουόρεν Χάρντινγκ και σε μέλη της Αμερικανικής κυβέρνησης περιγράφει τα δεινά των Ποντίων και καλεί για άμεση παρέμβαση.
22 Νοεμβρίου 1921 Αθήνα Ελλάδα: «Oι Έλληνες συγγραφείς και καλλιτέχναι απηύθυναν προς τους διανοουμένους της Ευρώπης και Aμερικής την κάτωθι διαμαρτυρίαν: Μετά βαθυτάτης συγκινήσεως οι συγγραφείς και καλλιτέχναι της Ελλάδος απευθύνονται προς τους διανοουμένους του πεπολιτισμένου κόσμου όπως γνωστοποιήσουν εις αυτούς την τραγωδίαν χιλιάδων οικογενειών του Ελληνικού Πόντου. Εξηκριβωμένα και αναμφισβήτητα τα γεγονότα είναι τα εξής:
- Oι Tούρκοι εφόνευσαν όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της πόλεως Μερζιφούντος, αφού την ελεηλάτησαν και την επυρπόλησαν. Tους προσπαθήσαντας να διασωθούν ετυφέκισαν και εθανάτωσαν καταλαβόντες τας διόδους.
- Μετετόπισαν όλον τον άρρενα πληθυσμόν των πόλεων Τριπόλεως, Κερασούντος, Ορδούς, Οινόης, Aμισού και Πάφρας και καθ’ οδόν κατέσφαξαν τους πλείστους εξ αυτών.
- Έκλεισαν εντός του ναού του χωρίου Ελεζλή εν Σουλού-Tερέ 535 Έλληνας και τους κατέσφαξαν διασωθέντων μόνον τεσσάρων. Πρώτους έσφαξαν 7 ιερείς διά πελέκεως προ της θύρας του ναού.
- Aπηγχόνισαν εν Aμασεία 168 προκρίτους Aμισού και Πάφρας.
- Eβίασαν όλας ανεξαιρέτως τας γυναίκας, τας παρθένους και τα παιδία των άνω πόλεων, τας ωραιοτέρας δε παρθένους και νέους έκλεισαν εις τα χαρέμια. Πλείστα βρέφη εφόνευσαν, σφενδονίζοντες αυτά κατά των τοίχων.
Oι υπογεγραμμένοι θέτουσι τα ανωτέρω υπ’ όψιν των διανοουμένων της Ευρώπης και της Aμερικής θεωρούντες ότι όχι μόνον τα γεγονότα ταύτα αλλά και η ανοχή αυτών αποτελεί πένθος της ανθρωπότητος. Αννινος X., Aυγέρης M., Bλαχογιάννης I., Bώκος Γερ., Γρυπάρης I., Δούζας A., Δροσίνης Γ., Zάχος A., Θεοδωροπούλου Aύρα, Θεοτόκης K., Iακωβίδης Γ., Kαζαντζάκης N., Kαζαντζάκη Γαλ., Kαμπάνης Aρ., Kαμπούρογλους Δ., Kαρολίδης Π., Kόκκινος Δ., Kορομηλάς Γ., Mαλακάσης M., Mαλέας K., Mένανδρος Σ., Nικολούδης Θ., Nιρβάνας Π., Ξενόπουλος Γρ., Παλαμάς K., Παπαντωνίου Z., Παράσχος K., Πασαγιάν νης K., Πολίτης Φ., Πωπ Γ.,Σικελιανός Αγγ., Σκίπης Σ., Στρατήγης Γ., Tαγκόπουλος Δ., Tσοκόπουλος Γ., Φυλλύρας P., Xατζιδάκις Γ., Xατζόπουλος Δ., Xορν Π., Σβορώνος I. μεθ’ όλης της πικρίας μου διά την κυρίως υπό της Γαλλίας και υπό ουδενός αισθήματος ή συμφέροντος ανθρωπίνου, δικαιολογουμένην εγκατάλειψιν εις σφαγήν των Xριστιανών».
Δεκέμβριος 1921 Μαλάτεια Ανατολία: Άφιξη των υπολειμμάτων πορειών που περιλαμβάνουν Έλληνες της Τραπεζούντας και της Κερασούντας. Υπολογίζεται ότι πάνω από 2.000 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια αυτών των πορειών.
Δεκέμβριος 1921 Εύξεινος Πόντος: Η διοίκηση της Μοίρας Ευδρόμων του Εύξεινου Πόντου (Α' Στόλος) του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού αποστέλλει επείγουσα αναφορά προς την Ελληνική κυβέρνηση. Βάσει μαρτυριών των διασωθέντων Ελλήνων του Πόντου από τα Ελληνικά πλοία η συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών της Σαμψούντας μεταξύ 14 και 45 ετών έχουν βρει τραγικό θάνατο είτε λόγω εκτελέσεων είτε λόγω των αφόρητων συνθηκών που συνεπαγόταν η πορεία τους μέσα από την Ανατολία. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των διασωθέντων που έχουν καταφύγει στα δάση του Πόντου ή στις αντάρτικες ομάδες δεν ξεπερνούν τους 700 άνδρες. Μαζικές σφαγές σε Καβάκ, Τζιμπίς Χαν, Τζουμπούς και Τζακαλί.
Δεκέμβριος 1921 Ατά Σαμψούντα Πόντος: Κατόπιν καταγγελιών ιερέων της Σαμψούντας και μαρτυριών δύο γυναικών και ενός μικρού παιδιού, ναύτες ενός Αμερικανικού αντιτορπιλικού αποβιβάζονται και κατευθύνονται στο χωριό Ατά. Βρίσκονται ενώπιον μιας αποτρόπαιης κατάστασης: τρεις οικίες σχεδόν ολοσχερώς κατεστραμμένες από την πυρά, όπου εντός των κείτονταν καμένα τα πτώματα 300 και πλέον αμάχων Ελλήνων του χωριού. Πριν από λίγες ώρες είχαν περάσει οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν.
Δεκέμβριος 1921 Μαλάτεια Ανατολία: Άφιξη των υπολειμμάτων πορειών που περιλαμβάνουν Έλληνες της Τραπεζούντας και της Κερασούντας. Υπολογίζεται ότι πάνω από 2.000 άμαχοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια αυτών των πορειών.
Δεκέμβριος 1921 Εύξεινος Πόντος: Η διοίκηση της Μοίρας Ευδρόμων του Εύξεινου Πόντου (Α' Στόλος) του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού αποστέλλει επείγουσα αναφορά προς την Ελληνική κυβέρνηση. Βάσει μαρτυριών των διασωθέντων Ελλήνων του Πόντου από τα Ελληνικά πλοία η συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών της Σαμψούντας μεταξύ 14 και 45 ετών έχουν βρει τραγικό θάνατο είτε λόγω εκτελέσεων είτε λόγω των αφόρητων συνθηκών που συνεπαγόταν η πορεία τους μέσα από την Ανατολία. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των διασωθέντων που έχουν καταφύγει στα δάση του Πόντου ή στις αντάρτικες ομάδες δεν ξεπερνούν τους 700 άνδρες. Μαζικές σφαγές σε Καβάκ, Τζιμπίς Χαν, Τζουμπούς και Τζακαλί.
Δεκέμβριος 1921 Ατά Σαμψούντα Πόντος: Κατόπιν καταγγελιών ιερέων της Σαμψούντας και μαρτυριών δύο γυναικών και ενός μικρού παιδιού, ναύτες ενός Αμερικανικού αντιτορπιλικού αποβιβάζονται και κατευθύνονται στο χωριό Ατά. Βρίσκονται ενώπιον μιας αποτρόπαιης κατάστασης: τρεις οικίες σχεδόν ολοσχερώς κατεστραμμένες από την πυρά, όπου εντός των κείτονταν καμένα τα πτώματα 300 και πλέον αμάχων Ελλήνων του χωριού. Πριν από λίγες ώρες είχαν περάσει οι τσέτες του Τοπάλ Οσμάν.
 |
ΣΜΥΡΝΗ: Πρόσφυγες
|
Δεκέμβριος 1921 Σμύρνη Μικρά Ασία: Η γραπτή μαρτυρία του Αμερικανού ταγματάρχη Νταν Γιόουελ, ο οποίος υπηρετεί στη Σμύρνη, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνειών: «Οι Πόντιοι συνεχίζουν να εκτοπίζονται από τα παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Οι πορείες θανάτου ακολουθούν το δρομολόγιο Σεβάστεια - Χαρπούτ - Ντιγιαρμπακίρ. Πρόκειται για πολιτική εξόντωσης. Υπολογίζονται σε 30.000 όσοι κατάφεραν να φθάσουν στη Σεβάστεια. Μέχρι το Χαρπούτ πέθαναν καθ’ οδόν 8.000. Εκεί πέρασαν τον τελευταίο χειμώνα ζώντας σε άθλιες συνθήκες όσοι άντεξαν, ενώ τουλάχιστον άλλοι 2.000 πέθαναν από τις αρρώστιες και το κρύο.
Τελικά έφθασαν στο Ντιγιαρμπακίρ κάπου 15.000, εκ των οποίων τα ¾ ήταν γυναίκες και παιδιά. Οι Τούρκοι τούς έριχναν στις πορείες όταν είχε χιονοθύελλες, για να πεζοπορούν μέσα σε απροσπέλαστα βουνά, δίχως σκεπάσματα και τρόφιμα. Ένας δικός μας, Αμερικανός, μέτρησε τον Δεκέμβρη του 1921 στην οδό Μαλάτειας - Σεβάστειας 1.500 νεκρούς Έλληνες».
14 Δεκεμβρίου 1921 Παρίσι Γαλλία: Αναφορά πρακτόρων των Γαλλικών Μυστικών Υπηρεσιών από τον Πόντο προς τη Γαλλική κυβέρνηση: «Σ’ όλα τα παράλια του Ευξείνου Πόντου, από το Ζουλκουντάγκ ως την Τραπεζούντα, έγινε εκκαθάριση όλων των ενήλικων αρρένων Ελλήνων. Έχουν απομείνει ακόμα αγόρια κάτω των 17 ετών και μερικοί υπερήλικοι. Τα μικρά αυτά αγόρια εργάζονται στα λιμάνια ως λούστροι ή χαμάληδες. Όλα τα Ελληνικά σχολεία έκλεισαν.
14 Δεκεμβρίου 1921 Παρίσι Γαλλία: Αναφορά πρακτόρων των Γαλλικών Μυστικών Υπηρεσιών από τον Πόντο προς τη Γαλλική κυβέρνηση: «Σ’ όλα τα παράλια του Ευξείνου Πόντου, από το Ζουλκουντάγκ ως την Τραπεζούντα, έγινε εκκαθάριση όλων των ενήλικων αρρένων Ελλήνων. Έχουν απομείνει ακόμα αγόρια κάτω των 17 ετών και μερικοί υπερήλικοι. Τα μικρά αυτά αγόρια εργάζονται στα λιμάνια ως λούστροι ή χαμάληδες. Όλα τα Ελληνικά σχολεία έκλεισαν.
Η Ελληνική γλώσσα δεν ακούγεται πουθενά πλέον, ακόμη και μεταξύ τους οι Έλληνες που συνεχίζουν να ζουν εδώ μιλούν από φόβο Τουρκικά.
Στα ελάχιστα Ελληνικά χωριά που ακόμη δεν καταστράφηκαν, επιτρέπεται η είσοδος μόνο κατόπιν ειδικής αδείας εκ μέρους των Τουρκικών αρχών».
Δεκέμβριος 1921 επαρχία Τραπεζούντας Πόντος: Οι τελευταίες εστίες Ελληνικής παρουσίας στην περιοχή της Τραπεζούντας, τα χωριά Λιβερά, Ματσούκα και Γαλίαινα, καταστρέφονται από τον Τουρκικό στρατό παρά τη λυσσώδη αντίσταση των Ελληνικών αντάρτικων ομάδων που δρουν στην περιοχή και υποστηρίζονται από τον τοπικό πληθυσμό.
22 Δεκεμβρίου 1921 Ουάσιγκτον ΗΠΑ: Λεπτομερής και εκτεταμένη εισήγηση του γερουσιαστή Γουίλιαμ Κινγκ σχετικά με τη Γενοκτονία των Ποντίων κατατίθεται στην Αμερικανική Γερουσία. Ο γερουσιαστής συμπεραίνει, βάσει των συγκεντρωθέντων στοιχείων, ότι απώτερος σκοπός της Κεμαλικής στρατηγικής είναι η εξάλειψη των Χριστιανικών και μη Τουρκικών στοιχείων από την κυοφορούμενη Νέα Τουρκία που οραματίζονται ο Κεμάλ και οι οπαδοί του.
Στα ελάχιστα Ελληνικά χωριά που ακόμη δεν καταστράφηκαν, επιτρέπεται η είσοδος μόνο κατόπιν ειδικής αδείας εκ μέρους των Τουρκικών αρχών».
Δεκέμβριος 1921 επαρχία Τραπεζούντας Πόντος: Οι τελευταίες εστίες Ελληνικής παρουσίας στην περιοχή της Τραπεζούντας, τα χωριά Λιβερά, Ματσούκα και Γαλίαινα, καταστρέφονται από τον Τουρκικό στρατό παρά τη λυσσώδη αντίσταση των Ελληνικών αντάρτικων ομάδων που δρουν στην περιοχή και υποστηρίζονται από τον τοπικό πληθυσμό.
22 Δεκεμβρίου 1921 Ουάσιγκτον ΗΠΑ: Λεπτομερής και εκτεταμένη εισήγηση του γερουσιαστή Γουίλιαμ Κινγκ σχετικά με τη Γενοκτονία των Ποντίων κατατίθεται στην Αμερικανική Γερουσία. Ο γερουσιαστής συμπεραίνει, βάσει των συγκεντρωθέντων στοιχείων, ότι απώτερος σκοπός της Κεμαλικής στρατηγικής είναι η εξάλειψη των Χριστιανικών και μη Τουρκικών στοιχείων από την κυοφορούμενη Νέα Τουρκία που οραματίζονται ο Κεμάλ και οι οπαδοί του.
30 Δεκεμβρίου 1921 Ελληνική διοίκηση Σμύρνη Μικρά Ασία: Απόρρητη αναφορά από την Ανατολία επιβεβαιώνει τις χειρότερες φήμες για την τύχη των Ελλήνων του Πόντου και της ενδότερης Μικράς Ασίας. Μιλάει για απώλειες χιλιάδων Ελλήνων στα τάγματα εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού).
πηγή: http://greekworldhistory.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου