Πέντε χρόνια πριν έγινε το προηγούμενό μας συνέδριο. Φαίνεται πως ανέβηκε το επίπεδο της αυτοσυνείδησης των συμπατριωτών μας, πόσα πολλά πράγματα έγιναν την περίοδο αυτή για την ανάπτυξη του Ποντιακού Ελληνισμού στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Από την ευφορία και χαρά από το άνοιγμα συνόρων, την αποθέωση του κάθε Έλληνα από την ιστορική μας πατρίδα, περάσαμε στα συγκεκριμένα έργα και έχουμε και θετικά αποτελέσματα.
Το 1992 στο Γ' Ποντιακό Συνέδριο στην Ουκρανία υπήρχε μόνο ένα σχολείο για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας ως ξένης. Τώρα στην Ουκρανία υπάρχουν 42 σχολεία διαφόρων τύπων: για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας ως μητρικής, ως ξένης και ως προαιρετικό μάθημα, υπάρχουν δύο λύκεια, δύο γυμνάσια, έξι παιδικοί σταθμοί και εκεί διδάσκουν παραπάνω από 70 καθηγητές της ελληνικής γλώσσας.
Το καμάρι μας είναι το Ανθρωπιστικό Πανεπιστήμιο Μαριούπολης, στις σχολές του οποίου διδάσκεται η ελληνική γλώσσα. Πέρσι αποφοίτησαν οι πρώτοι και φέτος έχουμε άλλους 70 δασκάλους ελληνικής γλώσσας με πανεπιστημιακή μόρφωση.
Σήμερα έχουμε 12 συγκροτήματα δημοτικών χορών μόνον στην περιοχή της Αζοφικής θάλασσας, σχολικό παιδικό θέατρο, φοιτητικό ποντιακό θέατρο. Στη Σαρτάνα χτίζεται ελληνική εκκλησία, κέντρο ελληνικού πολιτισμού στη Μαριούπολη.
Συστηματικά βγαίνουν στον αέρα τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, εκδίδονται λογοτεχνικά έργα ντόπιων πεζογράφων και ποιητών στη διάλεκτο. Διαφωτίζονται γεγονότα και προβλήματα εθνικής, πολιτιστικής αναγέννησης των Ελλήνων, οι καθηγητές συγγράφουν καινούργια βιβλία και μεθόδους διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας. Σε τακτά χρονικά διαστήματα οργανώνονται σεμινάρια για τους δασκάλους της ελληνικής γλώσσας, δυναμώνουν οι σχέσεις με την ιστορική μας πατρίδα, ανοίγουν προξενικά γραφεία, μεγαλώνει το κύρος των Ελλήνων, όχι μόνο στις αρχές, αλλά και στους απλούς πολίτες.
Κάθε μέρα ακούμε καινούργια ονόματα ανθρώπων, οι οποίοι με τον πατριωτισμό και τη δραστηριότητά τους επιταχύνουν αυτές τις διαδικασίες αναγέννησης του ελληνισμού στην Ουκρανία. Βέβαια, εδώ δεν τελειώνει ο κατάλογος των έργων μας και των επιτυχιών.
Τέτοιου είδους φόρουμ μας δίνει πολλή ενέργεια και δύναμη, για να ανεβάσουμε το επίπεδο της δράστηριότητάς μας, να προσελκύσουμε πιο πολλούς συμπατριώτες στα έργα μας, ειδικά τη νεολαία.
Ένα σημαντικό πρόβλημα είναι η έλλειψη υποδομής για την έκδοση εντύπων. Με μεγάλες δυσκολίες εκδίδουμε την εφημερίδα μας «Οι Έλληνες της Ουκρανίας» και συνέχεια αναζητούμε οικονομική κάλυψη για τις εκπομπές μας στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.
Το πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο, η κοινωνική ανασφάλεια των ανθρώπων, η έλλειψη ιατρικών φαρμάκων και η αύξηση της παιδικής θνησιμότητας, η αύξηση μαθητών στις τάξεις, η έλλειψη οικονομικής υποστήριξης της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας, αυτά και πολλά άλλα είναι τα σοβαρά μας προβλήματα. Εκτός από τα πραγματικά υπάρχουν και επίπλαστα προβλήματα.
Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ, με τους οικονομικούς και κοινωνικούς κατακλυσμούς, χειροτέρευσε η ζωή των ανθρώπων. Ο κόσμος έχασε τη σιγουριά του στη ζωή, στη δουλειά. Η τρομερή εγκληματικότητα, ο φόβος για το μέλλον των παιδιών τους, αναγκάζει τους ανθρώπους να επανεξετάσουν τη διαμονή τους στη χώρα. Όλες οι γενιές και όλες οι φυλές - στην περιοχή του Ντονέτσκ είναι περίπου 101 φυλές - είναι προβληματισμένες με την κατάσταση.
Προσπαθούν να βρουν διάφορα μέσα για επιβίωση και γνωρίζοντας ότι τους Εβραίους τους δέχεται το Ισραήλ, τους βοηθάει οικονομικά και τους υποστηρίζει κοινωνικά, οι Έλληνες απευθύνθηκαν στην ιστορική τους πατρίδα. Ευτυχώς, σήμερα, αυτό είναι δυνατόν. Και ξεκίνησαν να βρουν ένα καλύτερο μέλλον και ζωή, γυρεύοντας κοινωνική προστασία στη μητέρα Ελλάδα. Όμως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα. Αυτοί που ήρθαν με τουριστική βίζα δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά, ακόμη και τώρα είναι άνεργοι. Άλλοι προσπάθησαν να ξεφύγουν από την αστυνομία, δεν έχουν ασφάλιση, ιατρική περίθαλψη κ. τ. λ. Το πρόβλημα μπορούσε να λυθεί με τη βίζα παλιννόστησης.
Αλεξάνδρα Προτσένκο - Πιτσατζή.
Από την εισήγησή της στο Δ' Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού
Θεσσαλονίκη Ιούνης 1997
Το 1992 στο Γ' Ποντιακό Συνέδριο στην Ουκρανία υπήρχε μόνο ένα σχολείο για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας ως ξένης. Τώρα στην Ουκρανία υπάρχουν 42 σχολεία διαφόρων τύπων: για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας ως μητρικής, ως ξένης και ως προαιρετικό μάθημα, υπάρχουν δύο λύκεια, δύο γυμνάσια, έξι παιδικοί σταθμοί και εκεί διδάσκουν παραπάνω από 70 καθηγητές της ελληνικής γλώσσας.
Σήμερα έχουμε 12 συγκροτήματα δημοτικών χορών μόνον στην περιοχή της Αζοφικής θάλασσας, σχολικό παιδικό θέατρο, φοιτητικό ποντιακό θέατρο. Στη Σαρτάνα χτίζεται ελληνική εκκλησία, κέντρο ελληνικού πολιτισμού στη Μαριούπολη.
Συστηματικά βγαίνουν στον αέρα τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές, εκδίδονται λογοτεχνικά έργα ντόπιων πεζογράφων και ποιητών στη διάλεκτο. Διαφωτίζονται γεγονότα και προβλήματα εθνικής, πολιτιστικής αναγέννησης των Ελλήνων, οι καθηγητές συγγράφουν καινούργια βιβλία και μεθόδους διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας. Σε τακτά χρονικά διαστήματα οργανώνονται σεμινάρια για τους δασκάλους της ελληνικής γλώσσας, δυναμώνουν οι σχέσεις με την ιστορική μας πατρίδα, ανοίγουν προξενικά γραφεία, μεγαλώνει το κύρος των Ελλήνων, όχι μόνο στις αρχές, αλλά και στους απλούς πολίτες.
Κάθε μέρα ακούμε καινούργια ονόματα ανθρώπων, οι οποίοι με τον πατριωτισμό και τη δραστηριότητά τους επιταχύνουν αυτές τις διαδικασίες αναγέννησης του ελληνισμού στην Ουκρανία. Βέβαια, εδώ δεν τελειώνει ο κατάλογος των έργων μας και των επιτυχιών.
Τέτοιου είδους φόρουμ μας δίνει πολλή ενέργεια και δύναμη, για να ανεβάσουμε το επίπεδο της δράστηριότητάς μας, να προσελκύσουμε πιο πολλούς συμπατριώτες στα έργα μας, ειδικά τη νεολαία.
Ένα σημαντικό πρόβλημα είναι η έλλειψη υποδομής για την έκδοση εντύπων. Με μεγάλες δυσκολίες εκδίδουμε την εφημερίδα μας «Οι Έλληνες της Ουκρανίας» και συνέχεια αναζητούμε οικονομική κάλυψη για τις εκπομπές μας στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση.
Το πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο, η κοινωνική ανασφάλεια των ανθρώπων, η έλλειψη ιατρικών φαρμάκων και η αύξηση της παιδικής θνησιμότητας, η αύξηση μαθητών στις τάξεις, η έλλειψη οικονομικής υποστήριξης της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας, αυτά και πολλά άλλα είναι τα σοβαρά μας προβλήματα. Εκτός από τα πραγματικά υπάρχουν και επίπλαστα προβλήματα.
Με τη διάλυση της ΕΣΣΔ, με τους οικονομικούς και κοινωνικούς κατακλυσμούς, χειροτέρευσε η ζωή των ανθρώπων. Ο κόσμος έχασε τη σιγουριά του στη ζωή, στη δουλειά. Η τρομερή εγκληματικότητα, ο φόβος για το μέλλον των παιδιών τους, αναγκάζει τους ανθρώπους να επανεξετάσουν τη διαμονή τους στη χώρα. Όλες οι γενιές και όλες οι φυλές - στην περιοχή του Ντονέτσκ είναι περίπου 101 φυλές - είναι προβληματισμένες με την κατάσταση.
Προσπαθούν να βρουν διάφορα μέσα για επιβίωση και γνωρίζοντας ότι τους Εβραίους τους δέχεται το Ισραήλ, τους βοηθάει οικονομικά και τους υποστηρίζει κοινωνικά, οι Έλληνες απευθύνθηκαν στην ιστορική τους πατρίδα. Ευτυχώς, σήμερα, αυτό είναι δυνατόν. Και ξεκίνησαν να βρουν ένα καλύτερο μέλλον και ζωή, γυρεύοντας κοινωνική προστασία στη μητέρα Ελλάδα. Όμως, τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα. Αυτοί που ήρθαν με τουριστική βίζα δεν μπορούσαν να βρουν δουλειά, ακόμη και τώρα είναι άνεργοι. Άλλοι προσπάθησαν να ξεφύγουν από την αστυνομία, δεν έχουν ασφάλιση, ιατρική περίθαλψη κ. τ. λ. Το πρόβλημα μπορούσε να λυθεί με τη βίζα παλιννόστησης.
Αλεξάνδρα Προτσένκο - Πιτσατζή.
Από την εισήγησή της στο Δ' Παγκόσμιο Συνέδριο Ποντιακού Ελληνισμού
Θεσσαλονίκη Ιούνης 1997
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου