Λοιπόν θα μιλήσω σήμερα μόνο για ένα θέμα, γιατί κατά τη γνώμη μου το θεωρώ σοβαρό. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε σήμερα για τα σχολεία και για τη γλώσσα μας εκεί στη Γεωργία.
Δεν μπορούμε να μιλήσουμε ούτε για εφημερίδες, για τη χορωδία και τα συγκροτήματα, γιατί στα χωριά μας έμειναν μόνον οι γέροι, στα σχολεία μας, που κάποτε φοιτούσαν εκατοντάδες μαθητές, τώρα έχουμε δεκάδες.
Το θέμα της εισήγησής μου είναι: Ελληνικό κράτος (επίσημη Ελλάδα) και Διασπορά. Η ευθύνη της επίσημης Ελλάδας είναι η βοήθεια και η σωτηρία της Διασποράς των Ελλήνων της Μαύρης Θάλασσας και συγκεκριμένα στη Γεωργία.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται τη μία φορά ως τραγωδία και την άλλη ως φάρσα.
Στις αρχές του αιώνα μας, οι πρόγονοί μας πλήρωσαν πολύ ακριβά τις πολλές αμφιταλαντεύσεις και τα ποικίλα λάθη της επίσημης Αθήνας στο Ποντιακό Ζήτημα. Σήμερα, το οικονομικό χάος της χώρας μας θα μας φέρει πάλι στα ίδια θλιβερά αποτελέσματα, όπως συνέβη και στη Μικρασιατική καταστροφή, δηλαδή να εξαφανιστεί η Διασπορά. Το γιατί δεν διδασκόμαστε από τα παθήματα, είναι ένα σκεπτικό, το οποίο θα σας πω παρακάτω. Μέσα στο σκεπτικό μου αναφέρω αποσπάσματα από εισηγήσεις και γράμματα της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Γεωργίας, που αφορούν τη μοίρα των Ελλήνων της Διασποράς και απευθύνονται προς την επίσημη Ελλάδα.
Νοέμβριος 1992 - Μόσχα - επιστολή προς τον υπουργό των εξωτερικών, κ. Μιχάλη Παπακωνσταντίνου: Δυστυχώς, σήμερα η Γεωργία ζει μια εποχή φούριας. Εδώ γίνονται γεγονότα, που αργότερα μπορεί να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα για τον ελληνικό πληθυσμό. Σε αυτές τις συνθήκες, δεν είναι κατανοητές οι αρχές της Ελλάδας. Δημιουργείται η εντύπωση ότι η ελληνική κυβέρνηση κρατάει επιφυλακτική και καιροσκοπική θέση για τα προβλήματα των Ελλήνων που διαμένουν στη Γεωργία και σε όλες τις χώρες της π. Σοβιετικής Ένωσης.
Ιούλιος 1993 - Τιφλίδα - στη διάρκεια συνάντησης με την υφυπουργό εξωτερικών της Ελλάδας κ. Τσουδερού: Ως αποτέλεσμα των γεγονότων στην Αμπχαζία, έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων ελληνικής καταγωγής. Αρχαιότερο και πλουσιότατο ιστορικό και πολιτιστικό σχέδιο στην Αμπχαζία πεθαίνει μαζί με τους Έλληνες της Διασποράς.
Νοέμβριος 1994 - Τιφλίδα - από τη συνάντηση της ομοσπονδίας με την κυβερνητική αντιπροσωπεία της Ελλάδας, υπό την καθοδήγηση του υφυπουργού εξωτερικών κ. Νιώτη: Από τη μία πλευρά υποβάλλεται η ελπίδα ότι η Ελλάδα κάθε φορά και περισσότερο ενδιαφέρεται για τα προβλήματά μας.
Όμως από την άλλη πλευρά απορούμε, εάν στα αλήθεια ο επίσημος κύκλος της Αθήνας έχει τη δίκιά του αντίληψη για το στρατηγικό πρόγραμμα σωτηρίας και αναγέννησης του ελληνισμού γενικώς και του ποντιακού ελληνισμού ειδικώς. Είμαστε σίγουροι ότι η Ελλάδα θα βρει τη λύση σε πολλά προβλήματα, εκτός των δικών της εσωτερικών και ειδικά για τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Ίσως το συμπέρασμα αυτό φαίνεται λίγο ξαφνικό, όμως έτσι το αντιλαμβάνομαι, γιατί χιλιάδες άτομα του απόδημου ελληνισμού (μέσα σε αυτά και του ποντιακού ελληνισμού), αποτελούν μια δύναμη. Δύναμη πολιτική, οικονομική, πολιτιστική.
Αισθανόμασταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού έθνους ακόμα και στα χρόνια τρομερών πολιτικών πιέσεων. Οι επιστήμονες έχουν να λύσουν ένα από τα παράδοξα αινίγματα της ιστορίας μας. Πώς οι Έλληνες, που αιώνες ζούσαν μακριά από την ιστορική τους πατρίδα, μερικές φορές μη γνωρίζοντας τη μητρική τους γλώσσα, κατάφεραν να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα;
Αυτή είναι η απάντηση μας σε αυτούς που μερικές φορές με έκπληξη ρωτούν, γιατί η Ελλάδα πρέπει να ενδιαφέρεται και να βοηθάει στα προβλήματα των Ποντίων, που μένουν στο εξωτερικό μακριά από την Ελλάδα. Η Ελλάδα πρέπει να ενδιαφέρεται για αυτά τα προβλήματα, διότι έχει ιστορική ευθύνη για τη μοίρα του Ποντιακού Ελληνισμού. Εμείς δεν ξεχνάμε ούτε τις τραγικές σελίδες της ιστορίας μας ούτε την αδιαφορία του ελληνικού παράγοντα στην παλιά και σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.
Αγαπητοί φίλοι, αξιότιμοι σύνεδροι, το συνέδριο συνεχίζει τις εργασίες του, είμαστε ρεαλιστές. Δεν περιμένουμε να λυθούν όλα τα προβλήματα μας σε αυτό το συνέδριο και ξέρουμε πως σε δύο-τρεις μέρες δεν θα λάβουμε απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις μας.
Το συνέδριο έχει άλλο προορισμό. Το συνέδριό μας είναι φόρουμ, το οποίο πρέπει να προκαλέσει την προσοχή των δυνατών ανθρώπων και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, στα προβλήματά μας. Το φόρουμ που θα εκφράσουμε τον πόνο και την ελπίδα μας. Το φόρουμ, το οποίο πρέπει να φανερώσει την επιδίωξή μας, την ενότητα και καθένας από εμάς να συνειδητοποιήσει όλα τα μέτρα της υπευθυνότητας. Ευχαριστώ για την προσοχή.
Κυριάκος Ιορδανίδης
Εισήγηση του στο Δ' Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού
Θεσσαλονίκη Ιούνης 1997
Δεν μπορούμε να μιλήσουμε ούτε για εφημερίδες, για τη χορωδία και τα συγκροτήματα, γιατί στα χωριά μας έμειναν μόνον οι γέροι, στα σχολεία μας, που κάποτε φοιτούσαν εκατοντάδες μαθητές, τώρα έχουμε δεκάδες.
Το θέμα της εισήγησής μου είναι: Ελληνικό κράτος (επίσημη Ελλάδα) και Διασπορά. Η ευθύνη της επίσημης Ελλάδας είναι η βοήθεια και η σωτηρία της Διασποράς των Ελλήνων της Μαύρης Θάλασσας και συγκεκριμένα στη Γεωργία.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται τη μία φορά ως τραγωδία και την άλλη ως φάρσα.
Στις αρχές του αιώνα μας, οι πρόγονοί μας πλήρωσαν πολύ ακριβά τις πολλές αμφιταλαντεύσεις και τα ποικίλα λάθη της επίσημης Αθήνας στο Ποντιακό Ζήτημα. Σήμερα, το οικονομικό χάος της χώρας μας θα μας φέρει πάλι στα ίδια θλιβερά αποτελέσματα, όπως συνέβη και στη Μικρασιατική καταστροφή, δηλαδή να εξαφανιστεί η Διασπορά. Το γιατί δεν διδασκόμαστε από τα παθήματα, είναι ένα σκεπτικό, το οποίο θα σας πω παρακάτω. Μέσα στο σκεπτικό μου αναφέρω αποσπάσματα από εισηγήσεις και γράμματα της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Γεωργίας, που αφορούν τη μοίρα των Ελλήνων της Διασποράς και απευθύνονται προς την επίσημη Ελλάδα.
Νοέμβριος 1992 - Μόσχα - επιστολή προς τον υπουργό των εξωτερικών, κ. Μιχάλη Παπακωνσταντίνου: Δυστυχώς, σήμερα η Γεωργία ζει μια εποχή φούριας. Εδώ γίνονται γεγονότα, που αργότερα μπορεί να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα για τον ελληνικό πληθυσμό. Σε αυτές τις συνθήκες, δεν είναι κατανοητές οι αρχές της Ελλάδας. Δημιουργείται η εντύπωση ότι η ελληνική κυβέρνηση κρατάει επιφυλακτική και καιροσκοπική θέση για τα προβλήματα των Ελλήνων που διαμένουν στη Γεωργία και σε όλες τις χώρες της π. Σοβιετικής Ένωσης.
Ιούλιος 1993 - Τιφλίδα - στη διάρκεια συνάντησης με την υφυπουργό εξωτερικών της Ελλάδας κ. Τσουδερού: Ως αποτέλεσμα των γεγονότων στην Αμπχαζία, έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων ελληνικής καταγωγής. Αρχαιότερο και πλουσιότατο ιστορικό και πολιτιστικό σχέδιο στην Αμπχαζία πεθαίνει μαζί με τους Έλληνες της Διασποράς.
Νοέμβριος 1994 - Τιφλίδα - από τη συνάντηση της ομοσπονδίας με την κυβερνητική αντιπροσωπεία της Ελλάδας, υπό την καθοδήγηση του υφυπουργού εξωτερικών κ. Νιώτη: Από τη μία πλευρά υποβάλλεται η ελπίδα ότι η Ελλάδα κάθε φορά και περισσότερο ενδιαφέρεται για τα προβλήματά μας.
Όμως από την άλλη πλευρά απορούμε, εάν στα αλήθεια ο επίσημος κύκλος της Αθήνας έχει τη δίκιά του αντίληψη για το στρατηγικό πρόγραμμα σωτηρίας και αναγέννησης του ελληνισμού γενικώς και του ποντιακού ελληνισμού ειδικώς. Είμαστε σίγουροι ότι η Ελλάδα θα βρει τη λύση σε πολλά προβλήματα, εκτός των δικών της εσωτερικών και ειδικά για τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Ίσως το συμπέρασμα αυτό φαίνεται λίγο ξαφνικό, όμως έτσι το αντιλαμβάνομαι, γιατί χιλιάδες άτομα του απόδημου ελληνισμού (μέσα σε αυτά και του ποντιακού ελληνισμού), αποτελούν μια δύναμη. Δύναμη πολιτική, οικονομική, πολιτιστική.
Αισθανόμασταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού έθνους ακόμα και στα χρόνια τρομερών πολιτικών πιέσεων. Οι επιστήμονες έχουν να λύσουν ένα από τα παράδοξα αινίγματα της ιστορίας μας. Πώς οι Έλληνες, που αιώνες ζούσαν μακριά από την ιστορική τους πατρίδα, μερικές φορές μη γνωρίζοντας τη μητρική τους γλώσσα, κατάφεραν να διατηρήσουν την εθνική τους ταυτότητα;
Αυτή είναι η απάντηση μας σε αυτούς που μερικές φορές με έκπληξη ρωτούν, γιατί η Ελλάδα πρέπει να ενδιαφέρεται και να βοηθάει στα προβλήματα των Ποντίων, που μένουν στο εξωτερικό μακριά από την Ελλάδα. Η Ελλάδα πρέπει να ενδιαφέρεται για αυτά τα προβλήματα, διότι έχει ιστορική ευθύνη για τη μοίρα του Ποντιακού Ελληνισμού. Εμείς δεν ξεχνάμε ούτε τις τραγικές σελίδες της ιστορίας μας ούτε την αδιαφορία του ελληνικού παράγοντα στην παλιά και σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.
Αγαπητοί φίλοι, αξιότιμοι σύνεδροι, το συνέδριο συνεχίζει τις εργασίες του, είμαστε ρεαλιστές. Δεν περιμένουμε να λυθούν όλα τα προβλήματα μας σε αυτό το συνέδριο και ξέρουμε πως σε δύο-τρεις μέρες δεν θα λάβουμε απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις μας.
Το συνέδριο έχει άλλο προορισμό. Το συνέδριό μας είναι φόρουμ, το οποίο πρέπει να προκαλέσει την προσοχή των δυνατών ανθρώπων και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, στα προβλήματά μας. Το φόρουμ που θα εκφράσουμε τον πόνο και την ελπίδα μας. Το φόρουμ, το οποίο πρέπει να φανερώσει την επιδίωξή μας, την ενότητα και καθένας από εμάς να συνειδητοποιήσει όλα τα μέτρα της υπευθυνότητας. Ευχαριστώ για την προσοχή.
Κυριάκος Ιορδανίδης
Εισήγηση του στο Δ' Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού
Θεσσαλονίκη Ιούνης 1997
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου