"Aλλά και ο Καλογιάννης πιεζόταν από το φιλότιμο του, που δεν ανεχόταν μια τέτοια ταπεινωτική ουνθήκη και προσπάθησε ν' απαλλαγεί απ' αυτήν. Και, μη ελπίζοντας στις δικές του δυνάμεις, στράφηκε ευχαρίστως στον Ουζουν Χασάν, τον ηγεμόνα των Λευκών-Προβάτων, ο οποίος τότε θεωρούνταν άξιος αντίπαλος του Μωάμεθ και φημιζόταν για το θάρρος του και τη τύχη του".
Γ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ
"........γύρω στα 1251, ο Χουλαχού (Μογγόλος) ξεκίνησε από την εσωτερική Ασία, σαν ανώτατος κυβερνήτης στις δυτικοασιατικές χώρες. Στην πορεία του συνενώθηκαν με το στρατό του πολλές άγνωστες νομαδικές φυλές που τις ονόμαζαν Τάταρους η απλώς Τουρκμάνους".
Ο Χουλαχου υπήρξε φίλος των Χριστιανών, που τον ονόμαζαν ο "Βασιλεύς Βασιλέων", ενώ αντίθετα οι Μωαμεθανοί τον ονόμαζαν "ο καταραμένος Χουλαχού". Σαν λοιπόν εδραιώθηκε στο θρόνο της Ταυρίδας, άφησε σ' αυτούς (τους Τουρκμάνους), τις περιοχές ανατολικά της Τραπεζούντας, έχοντας τους υποτελείς.
Αργότερα, που η μογγολική αυτοκρατορία διασπάστηκε, αυτοί οι Καρα-Τάταροι χωρίστηκαν σε ορδές πενήντα-εκατό (50-100) ατόμων και δεν υπάκουαν σε κανέναν. Εκεί κοντά περιπλανιόνταν άλλοι νομάδες Τουρκμάνοι, οι Ασπροπροβατάδες.
Αυτοί οι Ασπροπροβατάδες, Καρα-Τάταροι και Τουρκμάνοι, ανέρχονταν σε πολλές χιλιάδες οικογένειες κι όλο προχωρούσαν "βαθιά μέχρι τις όμορφες και λιβαδοπλούσιες κοιλάδες της Τραπεζούντας........και βέβαια το νου τους είχαν προς την όμορφη και πλούσια Τραπεζούντα.
Υπήρχαν και οι Μαυροπροβατάδες προς Αρμενία και Παλιά Μεσοποταμία που εχθρεύονταν τους Ασπροπροβατάδες. Έτσι συχνά οι Μεγαλο-Κομνηνοί συγκρούονταν μαζί τους, ώσπου, με βυζαντινές πριγκίπισσες τους έκαναν συμμάχους τους.
Όταν ο Ταμερλάνος, που σαν σίφουνας έφτασε το 1402 μέχρι την Άγκυρα και νίκησε τον Βαγιαζήτ, που για τη γενναιότητά του τον αποκαλούσαν "Κεραυνό" προκάλεσε μεγάλη καταστροφή στην Οσμανική εξουσία. Τότε ήταν η μεγάλη ευκαιρία να διωχθούν οι Τούρκοι και που, όμως, έμεινε ανεκμετάλλευτη από τη Δύση.
Οι Ασπροπροβατάδες τότε, μ' αρχηγό τον παππού του Χασάν, βοήθησαν τον Ταμερλάνο. Κι εκείνος τους αντάμειψε μ' αξιόλογες κτήσεις. Έτσι η έχτρα ανάμεσα στους Ασπροπροβατάδες και τους Μαυροπροβαταδες μεγάλωσε. Κι όσα οι πρώτοι είχαν κερδίσει από τον Τεμερλάνο, τα πήραν οι δεύτεροι.
"Έτσι σαν ο Καλο-Ιωάννης βρισκόταν στο τρίτο έτος της βασιλείας του, ο Χασάν-Μπέης άρχισε να συνενώνει σιγά-σιγά υπό την ηγεμονία του, τα μικρά κράτη των αδερφών του....."
Συγκρότησε μια εκλεκτή ομάδα από 500 ιππείς και κατέλαβε τη φημισμένη πόλη Αμίντα. Από τότε έγινε διάσημος. Σύντομα απόκτησε έναν μεγάλο στρατό.
Εκείνη τη χρονιά λοιπόν, το 1457, ο αυτοκράτορας Καλο-Ιωαννης, απευθύνθηκε στο Χασάν, υστέρα από πολλή σκέψη και με σύμφωνους όλους τους άρχοντες. Έστειλε πρέσβεις και επιστολή, γνωστοποιώντας του, πως η χώρα του βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση "εξ' αιτίας της καταχτητικής μανίας του Μωάμεθ Β' και του υπόμνησε τον κίνδυνο που απειλούσε κι εκείνον διότι αν εξουδετερωνόταν το κράτος της Τραπεζούντας, τότε και οι χώρες του Χασάν-Μπέη θα έχαναν τη φυσική τους προστασία...."
Ήταν η ευκαιρία, που από χρόνια επιζητούσε ο Χασάν για να κάνει γυναίκα του τη Θεοδώρα Μεγάλη-Κομνηνή, "αυτό το μαργαριτάρι των γυναικών".
Βιάστηκε, λοιπόν, ν' απαντήσει, πως αν του δοθεί για γυναίκα του η πριγκίπισσα θεοδώρα, αλλά και η ανατολική επαρχία της Καππαδοκίας, εκείνος είναι πρόθυμος και το υπόσχεται, "όχι μόνο το στρατό του, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του και τους θησαυρούς του να διαθέσει, για να προστατέψει την Τραπεζούντα από τις επιθέσεις των Οσμανιδών".
Ο Καλο-Ιωάννης δεν βιάστηκε ν'απαντήσει στις αξιώσεις του Χασάν, αν και για το ότι θα ζητούσε τη Θεοδώρα, ήταν από πριν σίγουρος, αφού από χρόνια ο Τουρκμάνος επιθυμούσε αυτό το γάμο. Μάλιστα του κακοφάνηκε και που του ζητούσε σαν γαμήλιο δώρο τη Καππαδοκία. Αυτό τον έκανε να θυμώσει, όμως οι περιστάσεις τον πίεζαν. Δεν γινόταν διαφορετικά. Πριν, λοιπόν απαντήσει οριστικά στον Τουρκμάνο, ήθελε για λίγο να ξεδώσει. Κι αυτό μονάχα ο αυτοκρατορικός πύργος ανάπαυσης, "η Παρχαρίς" με τους εξαίσιους κήπους, θα μπορούσε να του το προσφέρει. Η αγαπημένη του Θεοδώρα, μα, κι όλη η αυτοκρατορική οικογένεια θα χαιρόταν για την απόφασή του. Το ίδιο και οι αυλικοί του, στους οποίους και ανήγγειλε την απόφασή του, λέγοντας:
"Αύριο το πρωί φεύγουμε για την Παρχαρίδα"!
Αυγή Β. Παπάκου
Γ. ΙΩΑΝΝΙΔΗ
"........γύρω στα 1251, ο Χουλαχού (Μογγόλος) ξεκίνησε από την εσωτερική Ασία, σαν ανώτατος κυβερνήτης στις δυτικοασιατικές χώρες. Στην πορεία του συνενώθηκαν με το στρατό του πολλές άγνωστες νομαδικές φυλές που τις ονόμαζαν Τάταρους η απλώς Τουρκμάνους".
Ο Χουλαχου υπήρξε φίλος των Χριστιανών, που τον ονόμαζαν ο "Βασιλεύς Βασιλέων", ενώ αντίθετα οι Μωαμεθανοί τον ονόμαζαν "ο καταραμένος Χουλαχού". Σαν λοιπόν εδραιώθηκε στο θρόνο της Ταυρίδας, άφησε σ' αυτούς (τους Τουρκμάνους), τις περιοχές ανατολικά της Τραπεζούντας, έχοντας τους υποτελείς.
Αργότερα, που η μογγολική αυτοκρατορία διασπάστηκε, αυτοί οι Καρα-Τάταροι χωρίστηκαν σε ορδές πενήντα-εκατό (50-100) ατόμων και δεν υπάκουαν σε κανέναν. Εκεί κοντά περιπλανιόνταν άλλοι νομάδες Τουρκμάνοι, οι Ασπροπροβατάδες.
Αυτοί οι Ασπροπροβατάδες, Καρα-Τάταροι και Τουρκμάνοι, ανέρχονταν σε πολλές χιλιάδες οικογένειες κι όλο προχωρούσαν "βαθιά μέχρι τις όμορφες και λιβαδοπλούσιες κοιλάδες της Τραπεζούντας........και βέβαια το νου τους είχαν προς την όμορφη και πλούσια Τραπεζούντα.
Υπήρχαν και οι Μαυροπροβατάδες προς Αρμενία και Παλιά Μεσοποταμία που εχθρεύονταν τους Ασπροπροβατάδες. Έτσι συχνά οι Μεγαλο-Κομνηνοί συγκρούονταν μαζί τους, ώσπου, με βυζαντινές πριγκίπισσες τους έκαναν συμμάχους τους.
Όταν ο Ταμερλάνος, που σαν σίφουνας έφτασε το 1402 μέχρι την Άγκυρα και νίκησε τον Βαγιαζήτ, που για τη γενναιότητά του τον αποκαλούσαν "Κεραυνό" προκάλεσε μεγάλη καταστροφή στην Οσμανική εξουσία. Τότε ήταν η μεγάλη ευκαιρία να διωχθούν οι Τούρκοι και που, όμως, έμεινε ανεκμετάλλευτη από τη Δύση.
Οι Ασπροπροβατάδες τότε, μ' αρχηγό τον παππού του Χασάν, βοήθησαν τον Ταμερλάνο. Κι εκείνος τους αντάμειψε μ' αξιόλογες κτήσεις. Έτσι η έχτρα ανάμεσα στους Ασπροπροβατάδες και τους Μαυροπροβαταδες μεγάλωσε. Κι όσα οι πρώτοι είχαν κερδίσει από τον Τεμερλάνο, τα πήραν οι δεύτεροι.
"Έτσι σαν ο Καλο-Ιωάννης βρισκόταν στο τρίτο έτος της βασιλείας του, ο Χασάν-Μπέης άρχισε να συνενώνει σιγά-σιγά υπό την ηγεμονία του, τα μικρά κράτη των αδερφών του....."
Συγκρότησε μια εκλεκτή ομάδα από 500 ιππείς και κατέλαβε τη φημισμένη πόλη Αμίντα. Από τότε έγινε διάσημος. Σύντομα απόκτησε έναν μεγάλο στρατό.
Εκείνη τη χρονιά λοιπόν, το 1457, ο αυτοκράτορας Καλο-Ιωαννης, απευθύνθηκε στο Χασάν, υστέρα από πολλή σκέψη και με σύμφωνους όλους τους άρχοντες. Έστειλε πρέσβεις και επιστολή, γνωστοποιώντας του, πως η χώρα του βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση "εξ' αιτίας της καταχτητικής μανίας του Μωάμεθ Β' και του υπόμνησε τον κίνδυνο που απειλούσε κι εκείνον διότι αν εξουδετερωνόταν το κράτος της Τραπεζούντας, τότε και οι χώρες του Χασάν-Μπέη θα έχαναν τη φυσική τους προστασία...."
Ήταν η ευκαιρία, που από χρόνια επιζητούσε ο Χασάν για να κάνει γυναίκα του τη Θεοδώρα Μεγάλη-Κομνηνή, "αυτό το μαργαριτάρι των γυναικών".
Βιάστηκε, λοιπόν, ν' απαντήσει, πως αν του δοθεί για γυναίκα του η πριγκίπισσα θεοδώρα, αλλά και η ανατολική επαρχία της Καππαδοκίας, εκείνος είναι πρόθυμος και το υπόσχεται, "όχι μόνο το στρατό του, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του και τους θησαυρούς του να διαθέσει, για να προστατέψει την Τραπεζούντα από τις επιθέσεις των Οσμανιδών".
Ο Καλο-Ιωάννης δεν βιάστηκε ν'απαντήσει στις αξιώσεις του Χασάν, αν και για το ότι θα ζητούσε τη Θεοδώρα, ήταν από πριν σίγουρος, αφού από χρόνια ο Τουρκμάνος επιθυμούσε αυτό το γάμο. Μάλιστα του κακοφάνηκε και που του ζητούσε σαν γαμήλιο δώρο τη Καππαδοκία. Αυτό τον έκανε να θυμώσει, όμως οι περιστάσεις τον πίεζαν. Δεν γινόταν διαφορετικά. Πριν, λοιπόν απαντήσει οριστικά στον Τουρκμάνο, ήθελε για λίγο να ξεδώσει. Κι αυτό μονάχα ο αυτοκρατορικός πύργος ανάπαυσης, "η Παρχαρίς" με τους εξαίσιους κήπους, θα μπορούσε να του το προσφέρει. Η αγαπημένη του Θεοδώρα, μα, κι όλη η αυτοκρατορική οικογένεια θα χαιρόταν για την απόφασή του. Το ίδιο και οι αυλικοί του, στους οποίους και ανήγγειλε την απόφασή του, λέγοντας:
"Αύριο το πρωί φεύγουμε για την Παρχαρίδα"!
Αυγή Β. Παπάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου