Aποσπάσματα από το άρθρο του:
“Δεν λείπουν ποτέ οι γελοιότητες από τις σελίδες της Ιστορίας.
Στην Ιστορία όλων των χωρών συναντώνται τέτοιες σελίδες.
Σε κάποιες περισσότερες και σε κάποιες λιγότερες.
Το σημαντικότερο από όλα είναι η αντιμετώπιση , πρόσωπο με πρόσωπο, αυτών των μαύρων σελίδων που ματώνουν τις συνειδήσεις.
Υπάρχουν χώρες που έκαναν αυτή την αυτοκριτική και ζήτησαν συγνώμη. Μια τέτοια συμπεριφορά απαλύνει τις συνειδήσεις και ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της ειρήνης και της δημοκρατίας στις κοινωνίες.
Υπάρχουν όμως χώρες που αποφεύγουν να συμπεριφερθούν με αυτό τον τρόπο που υπαγορεύει ο ανθρωπισμός.
Δυστυχώς ανάμεσα στις χώρες αυτές που μειώνεται σταδιακά ο αριθμός τους συμπεριλαμβάνεται και η Τουρκική Δημοκρατία.
23 Απριλίου
24 Απριλίου..
Το παρελθόν δεν μπορεί ακόμα να γίνει παρελθόν σε αυτή τη χώρα.
Η Ιστορία συνεχίζει να αιμορραγεί στις συνειδήσεις των Κούρδων, των Αλεβήδων, των Αρμενίων.
Υπάρχουν όμως τόσες μαύρες σελίδες στο κοινό παρελθόν μας, για τις οποίες πρέπει να ζητήσουμε συγνώμη …
1915
1938 Ντερσίμ (σφαγή Κούρδων)
Πογκρόμ (Εβραίων ) στη Θράκη
Βαρλίκι (Φόρος περιουσίας 1942)
6-7 Σεπτεμβρίου (Πογκρόμ Ελλήνων)
Σφαγές Αλεβήδων στο Καχραμάν μαράς και Τσόρουμ το 1970
Πραξικοπήματα
Τα ατελείωτα βάσανα των Αλεβήδων
Οι δολοφονίες Κούρδων από ¨αγνώστους δράστες¨το 1990
Η σφαγή στο Ρομπόσκι..
Ο κατάλογος μπορεί να μακρύνει ακόμα…
Η πολιτική αντίληψη που επικρατεί στην Δημοκρατία μας ¨δεν υπάρχουν Κούρδοι, υπάρχουν Τούρκοι¨.
Το κουρδικό πρόβλημα που ματώνει οικονομικά, ηθικά εδώ και χρόνια τη χώρα.
Μήπως μπορέσαμε να συμφωνήσουμε για το τι είναι και τι δεν είναι του κουρδικό πρόβλημα;
Μήπως μπορέσαμε να εκδημοκρατίσουμε τη Δημοκρατία μας;
Όχι.
Χθες 23 Απριλίου
Σήμερα 24 Απριλίου
Δεν μπορέσαμε να συμφωνήσουμε και για τα δυο.
Η Τουρκία είναι ακόμα διχασμένη στο ζήτημα σε ποιον ανήκει η εξουσία και η λαϊκή κυριαρχία.
Το ίδιο ισχύει και για την 24η Απριλίου.
Όσοι απομακρύνονται από την επίσημη άποψη και κυρίως όσοι τολμούν να μιλούν για γενοκτονία ρίχνονται στον Καιάδα. Αποκαλούνται προδότες όσοι λένε ότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να ζητήσει συγνώμη για τον πόνο που βίωσαν οι Αρμένιοι το 1915.
Δεν θα επέλθει ηρεμία στον τόπο μας όσο σιωπούμε για αυτές τις πίκρες, όσο προσποιούμαστε ότι δεν τις γνωρίζουμε και όσο τις ξεχνάμε.
Η Ιστορία θα συνεχίσει να αιμορραγεί
Η Ιστορία θα μας διχάζει, θα στρέφει τον έναν εναντίον του άλλου.
Ποια είναι η λύση;
Να υιοθετήσουμε όλοι μαζί ένα καθεστώς δημοκρατίας, ευνομίας. Γνωρίζω ότι ζούμε σε μια περίοδο που απέχουμε πολύ από αυτό το σημείο.
Φαίνεται ότι δεν πονέσαμε αρκετά.. Η Ιστορία θα συνεχίσει να αιμορραγεί στις συνειδήσεις των Κούρδων, των Αλεβίδων, των Αρμενίων…”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου