Δίστιχα της Αγάπης

1. Αβούτο τ’ εμόν το πισστόφ ας σον κόλον γομούται,

 κ’ εμέν ντο παίρ το κορτσόπον καμίαν ’κι κομπούται.

2. Αγάπην που 'κ  εγάπεσεν φιλίαν που ’κ εποίκεν,

 χαϊβάν έρθεν κ' έπέρασεν, γαλαπαλούχ  εποίκεν.

3. Αδά σον κατακέφαλον λιθάρια θα κυλίζω,

 κι ατού σα λεγνά τα μέσα 'σ τα χχέρια 'μ θα τυλίζω

4. Αέρη 'μ  κι  ΑεΘόδωρε 'μ με τ’ άσπρον τ'  αλογόπον

 έπαρ και δέβα κρέμψο με σ’ αγάπης τ’  εγκαλόπον.

5. Αέτς εν ρίζα 'μ και πουλί 'μ αέτς άμον ντο λέγω, 

την ώραν ντο ’κ  ελέπωσε κάθουμαι κα και κλαίω.

6. Ακείνα τ’ άστρια τ’ ουρανού να ’σαν λεφτοκαρόπα,

 θα βάλν άτα σην τσσέπια μου θα κόμπωνα κορτσόπα.

7. Αναθεμά, αναθεμά, αναθεμά το σόϊ  'σ

έκαψεν και -ν- εμάντζε με με το τσσιλβιαλήν το πόϊ 'σ.

8. Αναθεμά, αναθεμά άλλο  'κ είδα αοίκον,

το κρεββατόπο 'μ εύκαιρον, το μαξιλάρ γαρίπκον.

9. Αναθεμά, αναθεμά και διπιλαναθεμά σε

τ’ ομμάτια 'μ 'αραεύνε σε κ’ η ψψή 'μ αρωθυμά σε.

10. Αναθεμά  αναθεμά τη λύρας - ι - σ  τ’ ωτία 

ευτάγνε με και κλώσκουμαι μεσανυχτί σκοτία.

11. Αναθεμά αναθεμά το πέραγκιαν τ’ αλάτια, 

εκείνα πα  'γροικούν άτο ντο ’κ  επαίρα μουράτια.

12. Αναθεμά και τα μακρά  όθεν  'κι πάει λαλίαν

 έκαψεν και εχάσεμε τ’ εγάψ' αρωθυμία.

13. Αναθεμά τη γενεά 'σ  αλάϊ μαλάϊ το σόϊ 'σ

έκαψεν και - ν -εμάντζε με το τσσιλβιαλήν το πόϊ 'σ.

14. Αναθεμά τη μάνα σου και την αφορισμέντζαν 

’κ εφέκε με να ’λέπω σε μίαν αναλλαγμέντζαν.

15. Αναθεμά τη μάνα σου την τσούναν την εβραίισαν

 ’κ εφέκε με να χχαίρουμαι και με τ’ εσέν την νέϊσαν.

16. Αναθεμά σε νε κουτσσή, ε τσσιακλιαρομματία, 

ας σα τσσιακλιάρια τ’ ομμάτια σ εκάεν η καρδία μ.

17. Αναθεμά το χωρίο 'σ άναβα τα εικόνας,

εγώ εθάρνα τ’ εμόν εσ 'κ' εσύ έσνε τη χώρας.

18. Άνοιξον το ταφόπο μου τρία, τέσσερα πήχεις,

κούντα και κρέμψο με απέσ να βλαστημώ την τύχη 'σ.

19. Απάν σην ποδαρέα σου αρνί  'μ θα πάω χάμαι,

 άλλο αέτς αν θα ’φτάς με, ατώρα δέβα κι άμε.

20. Απ’ αδακιάν ντ’ εράευες, πλαγκιάν κατ’ εδεβαίνες,

 έρθες κ’ εδέβες, είδα σε κι αλλ’ ας σο νου 'μ ’κ εξέβες.