Αν θυμάσαι όσα συνέβησαν στο παρελθόν, θα σκέφτεσαι καλύτερα για το μέλλον.

Η νεοελληνική ιστορία, τα 190 περίπου χρόνια πολιτικής σαπίλας, είναι γεμάτη από ηθικά βάραθρα, όπου κατρακυλούν με πάταγο η αρετή, ο πατριωτισμός και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αυτά τα βάραθρα πρέπει να εξερευνηθούν από την ιστορική επιστήμη για να έλθουν στο φως τα πραγματικά αίτια των δεινών. 

Γιατί η ελεύθερη Ελλάδα περιορίσθηκε «σε ένα στρέμμα γης»;

 Γιατί το δημοκρατικό πολίτευμα πού εγκαθίδρυσε ο αγωνιστής λαός έγινε μισελληνική και ολέθρια μοναρχία;

 Γιατί αυτός ο τόπος κατρακυ­λάει αδιάκοπα, εδώ και ενάμισι αιώνα, σε ταπεινώσεις και εξευτελισμούς;

Γιατί έμεινε υπανάπτυκτος και καθυστερημένος με μόνιμη οικονομική κρίση και το φάσμα της χρεωκοπίας απειλητικό πάντοτε στον ορίζοντα, βυθισμένος στα ελλείμματα και τα χρέη; 

Γιατί συρρικνώνεται ο Ελληνισμός — τελευταίος εθνικός προμαχώνας η Κύπρος! — γιατί ο λαός πάσχει το ίδιο και τότε και τώρα;

Γιατί η ελληνική κοινωνία φθείρεται από γενιά σε γενιά; 

Χρειάζεται αυτογνωσία, χρειάζεται η ιστορική αλήθεια, ωμή, χωρίς τις πλαστογραφίες, χωρίς τα ψιμύθια που επιβάλλει ή διεφθαρμένη εξουσία. Γιατί όπως λέει ο ποιητής:

Η Ιστορία!

Τι αβασάνιστες πληροφορίες συνεκράτησε,

τι λανθασμένες φήμες μας μετέδωσε!

Πόσα χουνέρια και τι πλεκτάνες!

  Μόνο η γνώση του ιστορικού παρελθόντος δημιουργεί τον άξιο πολίτη, τον άγρυπνο, τον πολίτη που αμφισβητεί, που δεν παραπλανάται από τη δημοκοπία και δεν εξαπατάται από τους επαγγελματίες πολιτικούς και τα χαλκεία της εξουσίας. Αν θυμάσαι, έγραφε ο Ισοκράτης, όσα συνέβησαν στο παρελθόν, θα σκέφτεσαι καλύτερα για το μέλλον[1].

 Η εξουσία ενοχλείται, παντού και πάντοτε, από τους ερευνητικούς, τους σκεπτόμενους και ανήσυχους πολίτες. Είναι επικίνδυνοι γιατί αποκαλύπτουν και στιγματίζουν την υποκρι­σία, τα ψεύδη και τα εγκλήματά της. Καίριος ο λόγος του Σαίξπηρ, του μεγάλου ανατόμου της πολιτικής διαφθοράς. 

Εξομολογείται ο Καίσαρ στον Μάρκο Αντώνιο πως θέλει κον­τά του ανθρώπους αναίσθητους που να κοιμούνται ήσυχα τη νύχτα! Όχι ανθρώπους σαν τον Κάσσιο. Αυτός σκέφτεται πολύ! Κι’ όλο διαβάζει! Τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι. Με τη γνώση της ιστορίας ο πολίτης αποκτά τον κατάλληλο εξοπλισμό για να ξεχωρί­ζει, όπως διδάσκει ο Πλάτων, τι είναι αλήθεια και τι ψεύδος. 

Χωρίς την αποκάθαρση της ιστορίας από τα μυθεύματα, τις τερατολογίες και τις παραχαράξεις, χωρίς τη συλλογική συναίνεση στις αρχές και τα διδάγματα που υπαγορεύει το εθνικό και πολιτιστικό παρελ­θόν, χωρίς τη γενική συνείδηση των αξιών που ανθοφόρησαν σ’ αυτό τον τόπο, ο Ελληνι­σμός οδηγείται στον αυτοχειριασμό.

 [1] Άν γάρ τά παρεληλυθότα μνημονεύης, άμεινον περί τών μελλόντων βουλεύσει 
(Προς Νικοκλέα ).