Ο εισηγητής Βασίλης Μαθιόπουλος, δημοσιογράφος - καθηγητής του Πάντειου πανεπιστημίου, είπε μεταξύ άλλων, ότι ο ερευνητής των φάσεων που διήλθε το κυπριακό πρόβλημα, θα διαπιστώσει με αντικειμενικότητα ότι στην πραγματικότητα αγώνες 40 ετών των Ελληνοκυπρίων και της Ελλάδας κατέληξαν στο να εξασφαλίσει το 18% του πληθυσμού της Κύπρου, δηλαδή οι Τουρκοκύπριοι, το 40% του νησιού και να επιδιώκουν ίση με τους Ελληνοκύπριους διακυβέρνηση στη Λευκωσία που αποτελούν το 82% του πληθυσμού σήμερα της Μεγαλονήσου, ενώ ο ασυνήθης αυτός συσχετισμός δυνάμεων αποδεικνύει το μέγεθος της διπλωματικής αποτυχίας.
Ύστερα από 18 χρόνια κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου και σωρεία αποφάσεων, θετικών υπέρ της Κύπρου, στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ θα μετάσχουν η Ελλάδα, η Τουρκία, η Κύπρος και ο εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς.
Το πλαίσιο που προτείνει το νέο ψήφισμα 750 του Συμβουλίου Ασφαλείας για διαπραγματεύσεις δεν αναφέρει τους εποίκους, τους Τούρκους δηλαδή από την ηπειρωτική Τουρκία, που τα τελευταία 18 χρόνια εγκατέστησε η Άγκυρα στο κατεχόμενο στρατιωτικά βόρειο τμήμα της χώρας, εποίκους που ο αριθμός τους υπολογίζεται σε 75.000 πρόσωπα, που δημιουργούν με την παρουσία τους πλασματική εικόνα, ποσοτικά, του τουρκοκυπριακού πληθυσμού. Οι διαπραγματεύσεις, επομένως, θα διεξαχθούν επάνω σ' αυτόν τον πληθυσμιακό συσχετισμό, που δεν αποδίδει την πραγματικότητα και μειώνει την αντικειμενική αριθμητικά δύναμη της πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων. Δεν παρέχει δυνατότητα επανεγκατάστασης στους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες και αρκείται στην καταβολή αποζημίωσης για τις περιουσίες που με την τουρκική κατοχή περιήλθαν στους Τουρκοκύπριους. Αφήνει αξεκαθάριστο, επίσης, το αν θα επιτραπεί η ελεύθερη διακίνηση μέσα στην Κύπρο των κατοίκων των δύο κοινοτήτων.
Η Κύπρος αποτελεί το τελευταίο συμπυκνωμένο τμήμα του άλλοτε μείζονος ελληνισμού, με τις απεριόριστες πηγές ζωτικής λειτουργίας δημοκρατικών θεσμών και πολιτισμικής κληρονομιάς χιλιετηρίδων. Ο Ακρίτας αυτός του Νότου έδειξε με τους αγώνες των Κυπρίων νεανική ευρωστία και υψηλά ιδανικά.
Εγρήγορση απαιτούν τα φορτισμένα εθνικά προβλήματα που πιέζουν την περίοδο αυτή τον τόπο. Εγρήγορση και συμπαράταξη των Ελληνίδων και των Ελλήνων, όπου γης, και αλληλεγγύη. Λύση του κυπριακού, και όπως το τονίζει εδώ το Γ' Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού, λύση μόνιμη και βιώσιμη. Σε καμία περίπτωση, όμως, λύση που θα συμβάλει στο να σκορπιστούν αποκαΐδια στην ανατολική Μεσόγειο άλλης μιας χαμένης πατρίδας.
Ο Νίτσε, βαθύς ερευνητής της άμπωτης και της παλίρροιας στην ιστορική διαδρομή του ελληνισμού, αφού συνειδητοποίησε πως ένα τόσο εύρος πολιτισμικής περιουσίας δεν γονατίζει με τίποτε, αναφώνησε:
«Πόσο πρέπει να υπόφερε ο λαός αυτός των Ελλήνων, για να είναι και να μένει πάντοτε νέος!». Το μήνυμα αυτό κληροδότησε ανεπανάληπτα ο Κύπριος εθνικός ποιητής Λιμπέρτης:
«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνόσερη του κόσμου,
η Ρωμιοσύνη εν να χαθεί όντας ο κόσμος λείψει».
Βασίλης Μαθιόπουλος
Επιλεγμένα κομμάτια από την εισήγηση του στο Γ' παγκόσμιο Συνέδριο του ποντιακού Ελληνισμού (Θεσσαλονίκη Μάης 1992)
Ύστερα από 18 χρόνια κατοχής του βορείου τμήματος της Κύπρου και σωρεία αποφάσεων, θετικών υπέρ της Κύπρου, στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ θα μετάσχουν η Ελλάδα, η Τουρκία, η Κύπρος και ο εκπρόσωπος των Τουρκοκυπρίων Ραούφ Ντενκτάς.
Το πλαίσιο που προτείνει το νέο ψήφισμα 750 του Συμβουλίου Ασφαλείας για διαπραγματεύσεις δεν αναφέρει τους εποίκους, τους Τούρκους δηλαδή από την ηπειρωτική Τουρκία, που τα τελευταία 18 χρόνια εγκατέστησε η Άγκυρα στο κατεχόμενο στρατιωτικά βόρειο τμήμα της χώρας, εποίκους που ο αριθμός τους υπολογίζεται σε 75.000 πρόσωπα, που δημιουργούν με την παρουσία τους πλασματική εικόνα, ποσοτικά, του τουρκοκυπριακού πληθυσμού. Οι διαπραγματεύσεις, επομένως, θα διεξαχθούν επάνω σ' αυτόν τον πληθυσμιακό συσχετισμό, που δεν αποδίδει την πραγματικότητα και μειώνει την αντικειμενική αριθμητικά δύναμη της πλειοψηφίας των Ελληνοκυπρίων. Δεν παρέχει δυνατότητα επανεγκατάστασης στους Ελληνοκύπριους πρόσφυγες και αρκείται στην καταβολή αποζημίωσης για τις περιουσίες που με την τουρκική κατοχή περιήλθαν στους Τουρκοκύπριους. Αφήνει αξεκαθάριστο, επίσης, το αν θα επιτραπεί η ελεύθερη διακίνηση μέσα στην Κύπρο των κατοίκων των δύο κοινοτήτων.
Η Κύπρος αποτελεί το τελευταίο συμπυκνωμένο τμήμα του άλλοτε μείζονος ελληνισμού, με τις απεριόριστες πηγές ζωτικής λειτουργίας δημοκρατικών θεσμών και πολιτισμικής κληρονομιάς χιλιετηρίδων. Ο Ακρίτας αυτός του Νότου έδειξε με τους αγώνες των Κυπρίων νεανική ευρωστία και υψηλά ιδανικά.
Εγρήγορση απαιτούν τα φορτισμένα εθνικά προβλήματα που πιέζουν την περίοδο αυτή τον τόπο. Εγρήγορση και συμπαράταξη των Ελληνίδων και των Ελλήνων, όπου γης, και αλληλεγγύη. Λύση του κυπριακού, και όπως το τονίζει εδώ το Γ' Παγκόσμιο Συνέδριο του Ποντιακού Ελληνισμού, λύση μόνιμη και βιώσιμη. Σε καμία περίπτωση, όμως, λύση που θα συμβάλει στο να σκορπιστούν αποκαΐδια στην ανατολική Μεσόγειο άλλης μιας χαμένης πατρίδας.
Ο Νίτσε, βαθύς ερευνητής της άμπωτης και της παλίρροιας στην ιστορική διαδρομή του ελληνισμού, αφού συνειδητοποίησε πως ένα τόσο εύρος πολιτισμικής περιουσίας δεν γονατίζει με τίποτε, αναφώνησε:
«Πόσο πρέπει να υπόφερε ο λαός αυτός των Ελλήνων, για να είναι και να μένει πάντοτε νέος!». Το μήνυμα αυτό κληροδότησε ανεπανάληπτα ο Κύπριος εθνικός ποιητής Λιμπέρτης:
«Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνόσερη του κόσμου,
η Ρωμιοσύνη εν να χαθεί όντας ο κόσμος λείψει».
Επιλεγμένα κομμάτια από την εισήγηση του στο Γ' παγκόσμιο Συνέδριο του ποντιακού Ελληνισμού (Θεσσαλονίκη Μάης 1992)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου