Σε ό,τι αφορά τον αγώνα στη θάλασσα, οι ελληνικές ναυτικές
δυνάμεις με αρχηγό το ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη απέπλευσαν από τον όρμο του
Φαλήρου στις 5 Οκτωβρίου με επικεφαλής τη ναυαρχίδα Γ. Αβέρωφ.
Έπειτα από τρεις μέρες
κατέλαβαν τη Λήμνο και εγκαταστάθηκαν στον Κόλπο του Μούδρου, τον οποίο
μετέτρεψαν σταδιακά σε προκεχωρημένη βάση εφοδίων και καυσίμων.
Στις 18 Οκτωβρίου το Γ. Αβέρωφ με
ναυτικό άγημα κατέλαβε και απελευθέρωσε την Ίμβρο, το Κανάρης
μαζί με το τορπιλοβόλο 14 αποβίβασε άγημα 25 αντρών και
κατέλαβε τον Άγιο Ευστράτιο, ενώ το Σπέτσαι με πλοίαρχο
τον Γκίνη κατέλαβε τη Θάσο. Μια μέρα αργότερα το Ψαρά κυρίευσε
τη Σαμοθράκη και στις 22 Οκτωβρίου το Ιέραξ κατέλαβε τα
Ψαρά.
Στις 24 Οκτωβρίου ήρθε η
σειρά της Τενέδου, την οποία κατέλαβε το Γ. Αβέρωφ με
δύναμη μόλις 40 αντρών. Μάλιστα, ο Κουντουριώτης έστειλε μήνυμα στον Τούρκο
υπουργό Ναυτικών, με το οποίο τον πληροφορούσε για την κατάληψη και προσκαλούσε
τον τουρκικό στόλο να πλεύσει στο σημείο εκείνο. Πρόσθεσε μάλιστα ότι, αν δεν
είχαν καύσιμα, ήταν πρόθυμος να τους δώσει.
Την 1η Νοεμβρίου το ελληνικό
υπουργείο Ναυτικών με ένα επείγον μήνυμα ζητούσε την άμεση κατάληψη του Αγίου
Όρους επειδή υπήρχαν πληροφορίες ότι πλησίαζαν τμήματα του βουλγαρικού στρατού.
Ο ναύαρχος Κουντουριώτης έστειλε επειγόντως το Θύελλα,
που έφτασε την επομένη και κατέλαβε τις Καρυές και το δυτικό τμήμα της
χερσονήσου. Στη συνέχεια κατέφτασαν τα Γ. Αβέρωφ, Πάνθηρ
και Ιέραξ και ολοκλήρωσαν την κατάληψη με παράλληλο
αποκλεισμό της χερσονήσου από την ξηρά.
Στις 8 Νοεμβρίου τμήμα του στόλου, με επικεφαλής τη
ναυαρχίδα και ένα τάγμα στρατού, αποβίβασε ναυτικό άγημα 250 αντρών και τάγμα
πεζικού με 1.000 άντρες που κατέλαβαν την πόλη της Μυτιλήνης. Ακολούθησαν στρατιωτικές
επιχειρήσεις, οι οποίες οδήγησαν στην κατάληψη της Λέσβου και στην παράδοση των
τουρκικών δυνάμεων στις ελληνικές.
Τις επόμενες 20 μέρες
πραγματοποιήθηκαν επιχειρήσεις για την κατάληψη της Χίου, στην οποία η απόβαση
των στρατιωτικών δυνάμεων έγινε υπό το εχθρικό πυροβολικό. Τα ελληνικά πλοία
ανταπέδωσαν τα πυρά κάνοντας τα τουρκικά στρατεύματα να αποσυρθούν στο εσωτερικό
του νησιού. Ακολούθησε πολιορκία των τουρκικών θέσεων, που κατέληξε σε νίκη των
Ελλήνων. Στη μάχη αυτή αιχμαλωτίστηκαν περίπου 2.000 Τούρκοι στρατιώτες και
αξιωματικοί.
3 Δεκεμβρίου 1912: Η Ναυμαχία της Έλλης |
Για την Ελλάδα και τους
συμμάχους της ακολούθησε η ιστορική ναυμαχία της Έλλης, στις 3 Δεκεμβρίου, η
οποία είχε ως αποτέλεσμα τον αποκλεισμό του τουρκικού στόλου στον Ελλήσποντο
-από όπου και η ονομασία της ναυμαχίας, η οποία από την τουρκική πλευρά αναφέρεται
ως ναυμαχία της Ίμβρου.
Βασικό ρόλο σε αυτή έπαιξε το θρυλικό Γ.
Αβέρωφ, το οποίο, με τη βοήθεια και των θωρηκτών Ύδρα,
Σπέτσαι και Ψαρά, σκόρπισε τον πανικό στον τουρκικό
στόλο. Η επιθετική πρωτοβουλία των κινήσεων του Γ. Αβέρωφ
που διοικούσε ο ναύαρχος Κουντουριώτης ήταν εκείνη που έτρεψε σε φυγή τον
αντίπαλο.
Κάποιες σποραδικές προσπάθειες εξόδου από τα Στενά, όπως
αυτή που έγινε στις 9 Δεκεμβρίου, κατέληξαν στο ίδιο αποτέλεσμα, και μόνο στη
θέα του επερχόμενου Γ. Αβέρωφ. Αυτό επαναλήφθηκε και στις
22 και στις 28 Δεκεμβρίου.
Την 1η Ιανουαρίου του 1913 το
εύδρομο Χαμηδιέ μέσα σε σφοδρή θαλασσοταραχή ξέφυγε από
τα περιπολούντα ελληνικά πλοία και, αφού κινήθηκε προς την Αλεξανδρούπολη,
άλλαξε ρότα και κατευθύνθηκε νότια με στόχο να παρασύρει το Γ. Αβέρωφ.
Μάλιστα, εισήλθε στον Κόλπο της Σύρου, όπου κανονιοβόλησε το ελληνικό πλοίο Μακεδονία.
Μολονότι η πρώτη αντίδραση
ήταν η καταδίωξή του, ο ναύαρχος Κουντουριώτης αποφάσισε να παραμείνει ο στόλος
στο Μούδρο επειδή οι Τούρκοι θα περίμεναν την καταδίωξη του Χαμηδιέ
και την απουσία του ελληνικού στόλου από την περιοχή. Και είχε δίκιο, αφού ο
τουρκικός στόλος, πιστεύοντας ότι το Αβέρωφ είχε
αποχωρήσει, βγήκε από τα Δαρδανέλια και προχώρησε προς τον Κόλπο του Μούδρου.
Στη ναυμαχία που ακολούθησε στην ευστοχία των ελληνικών πλοίων αντιπαρατέθηκε η
αστοχία των τουρκικών που υποχώρησαν στα Στενά, με τα πλοία τους να έχουν
υποστεί σημαντικές ζημιές. Το γεγονός αυτό οδήγησε στην πλήρη κυριαρχία των
Ελλήνων στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο.
National Geographic Magazine
National Geographic Magazine
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου