ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΑΝΩ ΜΟΥ

Τουρκόσπορους!

Στις 6 Δεκεμβρίου του 1930 συνέβη ένα αιματηρό περιστατικό, που δείχνει το μίσος που επικρατούσε, εκείνη την εποχή στην Ελλάδα, μεταξύ ντόπιων και προσφύγων αλλά και μεταξύ βασιλικών και βενιζελικών.

Όπως διαβάζουμε στην εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ (7/12/1930), σε άρθρο που είχε τίτλο “ΟΙ ΒΑΣΙΛΟΦΡΟΝΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΧΘΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ”, ένας πρώην δήμαρχος, βασιλικών φρονημάτων, είχε τη γιορτή του και κάλεσε στο σπίτι του φίλους και οπαδούς. Φαίνεται πως μαζεύτηκε αρκετός κόσμος γιατί ο πρώην δήμαρχος βρέθηκε κάποια στιγμή να μιλάει από τη σκάλα στους παρευρισκομένους «βρίζων χυδαιότατα την κυβέρνησιν και τον κ. Βενιζέλον». Έλα όμως που κοντά στο σπίτι του πρώην δημάρχου βρίσκονταν παραπήγματα ενός προσφυγικού συνοικισμού! 

Πρόσφυγες βγήκαν από τις παράγκες τους και άρχισαν να πλησιάζουν με άγριες διαθέσεις. Μόλις τους είδε ο πρώην δήμαρχος άρχισε να τους λέει τουρκόσπορους, αχάριστους, αγνώμονες  και άλλα πολλά. Αυτά τα έλεγε γιατί θεωρούσε πως όσο ήταν δήμαρχος τους είχε βοηθήσει. «Σας έφερα νερό, σας έβαλα φώτα και βοήθησα πολλούς νηστικούς από σας». 

Οι πρόσφυγες που φαίνεται δε συμφωνούσαν με την άποψή του, άρχισαν να φωνάζουν «κάτω οι μαύροι!» και διάφορα άλλα. Οι οπαδοί του πρώην δημάρχου άρχισαν να βρίζουν και σε λίγο επακολούθησε γενική συμπλοκή, μέχρι που κάποιος από τους βασιλόφρονες πυροβόλησε και τραυμάτισε σοβαρά στο κεφάλι ένα πρόσφυγα 24 ετών.

 Οι πρόσφυγες έλεγαν πως ο ίδιος ο πρώην δήμαρχος πυροβόλησε με το δίκαννό του, άλλοι πως το είχε κάνει κάποιος από τους μπράβους του. Η αστυνομία πάντως είχε συλλάβει τρεις από τους μπράβους του. Μια ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια είναι πως ανάμεσα στα προσωπικά αντικείμενα του τραυματία που συνέλεξε η αστυνομία ήταν και μια μικρή κεχριμπαρένια πίπα με ζωγραφισμένη επάνω την ελληνική σημαία!

Φωτογραφία του Γιώργου Λυκίδη: Η Διαγώνιος κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Αριστερά η οδός Τσιμισκή με το τραμ.

Στο Καράμπουρνου

Εκεί στο οχυρωμένο, πάντοτε, Καράμπουρνου, τη Μαύρη Μύτη, είχαν οι ελληνικές αρχές στήσει την καραντίνα και τα στρατόπεδα για τους πρόσφυγες. Πόντιους και Μικρασιάτες, το Είκοσι Δύο. Κόσμος και κοσμάκης, τουρκομερίτες και τουρκόγλωσσοι ακόμα Γιουνάνιδες, διέσχισε στεριές και θάλασσες, γλίτωσε από το μαχαίρι, και ήρθε για ν’ αφήσει την τελευταία του πνοή εδώ, κάτω από πλούσιο παλιοελλαδίτικο βρισίδι.

Ω Νύμφη

Δεν έχεις, βέβαια, τις αρχαιότητες της Αθήνας ούτε τις δόξες της, όμως ασύγκριτα ευρύτερη έκταση παλαιάς καθημερινότητας σε σκεπάζει. Οι συνοικίες σου δεν είναι φρέσκες και αδούλευτες, χωράφια με υπολείμματα από ελαιώνες, αλλά πασπαλισμένες γκρίζα σκόνη, στάχτη και τριμμένα κόκκαλα, μούχλα και κατουρλιά των αιώνων. Περπατώντας εντός σου, χάνεται κανείς μες στη μακεδονίτικη σαλάτα των λαών και το λαβύρινθο των χρόνων. Έφαγες και έφαγες ανθρώπους, εσύ, ω Νύμφη, εκατομμύρια πατίκωσες μες στην ανωνυμία και τη λησμονιά.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ “ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΑΝΩ ΜΟΥ” από το βιβλίο “ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΑΙΜΑ” Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ