 |
| Μάριος Πλωρίτης |
ΑΜΕΤΡΗΤΑ έχουν γραφτεί για
την τρομερή εκείνη ώρα του Ελληνισμού και του ανθρωπισμού. Εδώ, θ' αναφερθούμε
μόνο σε κάποια «χαρακτηριστικά» των εγκλημάτων και των εγκληματιών
χαρακτηριστικά, που μένουν αναλλοίωτα στο πέρασμα των χρόνων και, γι' αυτό,
διατηρούν όλη την επικαιρότητα και διδακτικότητά τους.
Θα προσφύγω, και πάλι, σ'
έναν αυτόπτη και αμερόληπτο μάρτυρα, τον George Horton, τον αμερικανό Πρόξενο
στη Σμύρνη κατά το διάστημα 1911-17 και 1919-22. Και ειδικά, στο βιβλίο
του Αναφορικά με την Τουρκία (Report on Turkey), που
απαρτίζεται από προξενικά ντοκουμέντα και δίνει αδιάψευστη εικόνα του θέματος
και των θυτών, αυτουργών και συνεργών2.
Η δεκάχρονη θητεία του Χόρτον
στην τουρκική επικράτεια, και μάλιστα σ' εποχές κρισιμότατες, του έδωσε την
ευκαιρία να γνωρίσει, σε όλο τους το μεγαλείο, την τουρκική νοοτροπία και
πολιτική, που τις καταγράφει με κάθε παρρησία.
ΣΤΗΝ ίδια τη θρησκεία τους
αναζητεί ο Χόρτον τη ρίζα της «διαγωγής» των Τούρκων απέναντι στους αλλόθρησκους:
«Οι σφαγές... που στιγματίζουν
τους Τούρκους, δεν θα είχαν συμβεί ποτέ, αν δεν υπήρχε
το Κοράνι, το παράδειγμα του Μωάμεθ, ο πόθος για αρπαγή
και το πάθος για λεηλασία. Οι παλαιότερες αγριότητές τους, όμως, βουλιάζουν
στην ασημαντότητα, όταν τις συγκρίνει κανείς με τις γενικές σφαγές
που διέταξε ο Αβδούλ Χαμίτ, ο Ταλαάτ Πασάς και ο Μουσταφά Κεμάλ» (σελ.
48).
Σουλτανική ή «δημοκρατική», η
Τουρκία «ακολουθεί σταθερά πολιτική εξοντώσεων και απελάσεων, με
στόχο τον αφανισμό όλων των χριστιανικών φυλών» (σελ. 37). Και ο
Χόρτον διαπιστώνει: «Δεν υπάρχει στην ανθρώπινη ιστορία λαός, σαν
τον τουρκικό, ο οποίος να επιδίδεται σε τόσο συστηματικές
μαζικές εκκαθαρίσεις» (σελ. 37)...
Πρόδρομος του ολέθρου των
Ελλήνων στάθηκε «η φρικαλέα και τρομακτική σφαγή των Αρμενίων το 1915, όπου... εξοντώθηκαν
1.250.000 άνθρωποι με αργά βασανιστήρια μέχρι θανάτου, κάτω από
συνθήκες αδιανόητης σκληρότητας» (σελ. 28). «Το έγκλημα
αυτό... το πιο τρομακτικό στην ανθρώπινη ιστορία, τόσο
για τη μαζικότητά του, όσο και για τις ειδεχθείς λεπτομέρειές
του... διώχνει τους εμπνευστές του από την ανθρώπινη οικογένεια και
την αδελφότητα των πολιτισμένων εθνών. Τους καθιστά ξένους
προς το ανθρώπινο είδος, τουλάχιστον μέχρις ότου δείξουν
έμπρακτα τη μεταμέλειά τους και καταβάλουν κάποια προσπάθεια να επανορθώσουν» (σελ.
74).
Πού να ζούσε σήμερα ο Χόρτον
και να 'βλεπε πως η «αδελφότητα των πολιτισμένων εθνών» εκφρασμένη από τους
διάφορους διεθνείς Οργανισμούς όχι μόνο δεν διώχνει τους σφαγείς από την
«ανθρώπινη οικογένεια», αλλά και τους έχει κάνει το υπ' αριθ. 1 «ανφάν
γκατέ» της και μάχεται για να τους «γκαιτοποιήσει και να τους
αποθρασύνει στο έπακρο. Κι όσο για «μεταμέλεια» και «επανόρθωση», οι Τούρκοι
τις απόδειξαν «έμπρακτα» στην Κύπρο, στο Κουρδιστάν και όπου αλλού ευδόκησαν ν'
ακονίσουν τα γιαταγάνια τους.
ΟΙ εφιαλτικές σελίδες με τις
λεπτομερέστατες περιγραφές της πυρπόλησης της Σμύρνης, της σφαγής χιλιάδων
Ελλήνων, Αρμενίων και άλλων, και της τραγικής «εξόδου» του ελληνικού πληθυσμού
απ' τις πανάρχαιες εστίες του, καταλήγουν σ' ένα και μόνο συμπέρασμα,
πασίγνωστο σ' εμάς, «άγνωστο» σε όσους δεν θέλουν να το γνωρίζουν:
«Ολες οι σφαγές που έχουν γίνει στην ιστορία
του τουρκικού λαού σε βάρος πληθυσμών,διατάσσονταν πάντα από ανώτερες
αρχές και δεν αποτελούσαν πρωτοβουλία κατώτερων αξιωματικών ή
αυθόρμητες βιαιότητες του όχλου. Οποιος πιστεύει ότι οι δυνάμεις του Μουσταφά Κεμάλ
διέπραξαν τα προαναφερόμενα εγκλήματα στη Σμύρνη ξεφεύγοντας από τον έλεγχο του
ηγέτη τους και ότι ο ίδιος τις χαλιναγώγησε αμέσως μόλις ανάκτησε
τον έλεγχο της κατάστασης, δεν έχει ιδέα από
τουρκική ιστορία και από τον τρόπο που λειτουργεί η Εγγύς Ανατολής» (σελ.
38).
Και βέβαιος για το ανάλλαχτο
της τουρκικής πολιτικής, ο Χόρτον προφητεύει:
«Από τη στιγμή που η
Κωνσταντινούπολη θα κατακυρωθεί στους Τούρκους... (αυτοί) θα στραφούν
κατά των βαλκανικών κρατών αν όχι σήμερα ή αύριο, σίγουρα κάποια
στιγμή στο άμεσο μέλλον. Η ειρήνη στην Ευρώπη θα βρίσκεται πλέον
σε διαρκή κίνδυνο,γιατί η τουρκική φυλή δεν έχει κανένα ενδιαφέρον
για τις τέχνες της ειρήνης ξέρει μόνο από πόλεμο και καταστροφές. Ο
Τούρκος δεν μπορεί να απόσχει από πολεμικές ή επιθετικές ενέργειες. Όποιος
κάνει σχέδια, βασιζόμενος στις υποσχέσεις των Τούρκων ή σε άλλες
αισιόδοξες εικασίες, θα απογοητευτεί οικτρά. Όσο για
τους πολιτικούς που φαντάζονται διαφορετικά σχήματα για το μέλλον, χτίζουν
πύργους στην άμμο» (σελ. 41-42).
Πύργους στην άμμο; Όχι
ακριβώς: πύργους «γεωπολιτικής στρατηγικής» και πύργους γεωτρήσεων για
πετρέλαιο...
ΑΝ και Αμερικανός, ο Χόρτον
δεν διστάζει να καταγγείλει την τεράστια ευθύνη των ευρωπαϊκών δυνάμεων, αλλά
και της πατρίδας του, για το ολοκαύτωμα του 1922.
«Πιστεύω ότι όλες αυτές οι
σφαγές θα είχαν αποτραπεί, αν οι συμμαχικές δυνάμεις που στάθμευαν στο λιμάνι της
Σμύρνης (στα γαλλικά, ιταλικά, βρετανικά και
αμερικανικά πλοία) έδιναν στον Κεμάλ να καταλάβει ότι έπρεπε να αποφύγει τις
βιαιότητες... Όταν όμως ο Κεμάλ βλέπει τις μεγάλες δυνάμεις του
κόσμου να παρακολουθούν εκ του ασφαλούς από τα πολεμικά καράβια τους τις
τρομερές του ενέργειες, είναι φυσικό να αποθρασύνεται και να
προβαίνει σε ακόμα μεγαλύτερα εγκλήματα» (σελ. 38-9).
Με τα χρόνια, η στάση των
μεγάλων «βελτιώθηκε»: δεν παρακολουθούν πια με απάθεια τα τουρκικά
κακουργήματα· τα επιβραβεύουν με μιλιούνια δολάρια, στρώνουν
χαλιά για να δεχτούν τους εγκληματίες στους οίκους τους, και κατηγορούν τα
θύματά τους πως δεν δείχνουν την πρέπουσα «κατανόηση» και δεν παραχωρούν με
τεμενάδες στους επιδρομείς την αυλή και τους οντάδες από τα σπιτόπουλά τους...
Υ.Γ. Δικαιότατα ο κ. Γ.
Καψής καυτηρίασε την... αφαίρεση της Μικρασιατικής Καταστροφής από τα
σχολικά βιβλία Ελληνικής Ιστορίας. Αυτή η εξωφρενική «παράλειψη»
αποτελεί πλαστογραφία της Ιστορίας (και πλαστογραφία είναι όχι
μόνο η αλλοίωση, αλλά και η αποσιώπηση γεγονότων) και ύβρη απέναντι
στα εκατομμύρια Έλληνες που σφαγιάσθηκαν ή καταδικάστηκαν σε προσφυγιά. Και
αναρωτιέσαι τι την υπαγόρευσε: το «διπλωματικώς και πολιτικώς
ορθόν», ο ιστορικός μεταμοντερνισμός ή ο γραικυλισμός;
Τώρα, που ετοιμάζονται τα νέα
σχολικά εγχειρίδια το Υπουργείο Παιδείας έχει επιτακτικό χρέος να επανορθώσει
αυτή την αθλιότητα. Έτσι, και μόνο έτσι, θα ολοκληρωθεί η «Εθνική Μνήμη» που
καθιέρωσε, και παμψηφεί, η Βουλή.
Μάριος Πλωρίτης
Εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ"
1. Υστερα από πρόταση των
βουλευτών Γ. Καψή, Γ. Χαραλάμπους και Γ. Διαμαντίδη.
2. Μετάφρ. Ολγας Μακρή,
εκδόσεις Λιβάνη, 1992.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου