α) Κατάργηση του προνομιακού καθεστώτος
1) Σύμφωνα με το παλιό προνομιακό καθεστώς, που ανανεώθηκε με βεζυρική εγκύκλιο της 22 Ιανουαρίου 1891, μοναδικός αρμόδιος φορέας για την εκπαίδευση των Ελλήνων της Τουρκίας ήταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Στη δική του αποκλειστική ευθύνη υπάγονταν τα θέματα της εκπαίδευσης και τα διπλώματα των εκπαιδευτικών.
Όμως, από τον Ιούλιο του 1915 καταργούνται από την τουρκική Κυβέρνηση αυτά τα προνόμια. Στο εξής, όλα τα ελληνικά σχολεία αποσπώνται από το Πατριαρχείο και υπάγονται στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Παιδείας της Τουρκίας. Η τουρκική γλώσσα αποτελεί πια κύριο όργανο διδασκαλίας των μαθημάτων.
2) Οι διαθήκες, οι γάμοι, τα συμβόλαια, τα οποία, με βάση το προνομιακό καθεστώς, υπάγονταν στα αρμόδια συμβούλια του Πατριαρχείου, περιέρχονται, στο εξής, στην αρμοδιότητα του τουρκικού δημοσίου.
3) Καταργείται το προνόμιο των κληρικών (ιερέων - επισκόπων) να δικάζονται από εκκλησιαστικά δικαστήρια. Αυτό σημαίνει ότι επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και ηγούμενοι δικάζονται ως κοινοί εγκληματίες και φυλακίζονται σε κοινές φυλακές, χωρίς την ανάμειξη του Πατριαρχείου.
4) Μέχρι τώρα το Πατριαρχείο είχε το προνομιακό δικαίωμα να παρεμβαίνει σε περίπτωση βίαιου εξισλαμισμού των χριστιανών. Το προνόμιο αυτό καταργείται με Νόμο της 28 Ιουλίου 1915 και οι εξισλαμισμοί, από κει και πέρα, γίνονται πια ακώλυτα.
5) Καταργείται το μεγάλο προνόμιο της κοινοτικής αυτοδιοίκησης. Πρώτα - πρώτα, οι δημογέροντες διορίζονται πια από την τουρκική κυβέρνηση. Έπειτα, οι περιουσίες των ελληνικών κοινοτήτων, των μοναστηριών και των εθνικών ιδρυμάτων (νοσοκομείων, πτωχοκομείων, ορφανοτροφείων) δημεύονται με Νόμο της Τουρκικής κυβέρνησης (14 Αυγούστου 1916).
Έτσι, το Πατριαρχείο, οι Μητροπόλεις, τα Μοναστήρια, σι εκκλησίες, οι κοινότητες, τα σχολεία, τα εθνικά ιδρύματα, χάνουν τις περιουσίες τους.
β) Στρατολογία Χριστιανών.
Πρόκειται για το φρικιωδέστερο όπλο εξόντωσης του Χριστιανικού στοιχείου.
Μέχρι τη νεοτουρκική επανάσταση του 1908 οι χριστιανοί απαλλάσσονταν από τη στρατιωτική υποχρέωση τον αντίστοιχο απαλλακτικό φόρο. Όμως, με βάση το νεοτουρκικό Σύνταγμα του 1908, όλοι ανεξαιρέτως οι χριστιανοί, και όλοι οι Έλληνες (οι άρρενες), ηλικίας μέχρι 31 έτους, ήταν υποχρεωμένοι να στρατευτούν. Η υποχρέωση αυτή, με νόμο του Νοεμβρίου 1914, επεκτείνεται και στους άντρες ηλικίας μέχρι 48 ετών, χωρίς το δικαίωμα της εξαγοράς (που υπήρχε για λίγο διάστημα).
Σε όσους θα τολμούσαν να μην παρουσιαστούν στο στρατό, επιβάλλονταν βαρύτατες ποινές και δημεύσεις των περιουσιών τους. Εκτός απ' αυτό, ήταν σίγουρο ότι και οι οικογένειές τους θα εκτοπίζονταν και θα εξοντώνονταν στα βάθη της Ανατολής.
Εξάλλου, για την πλήρη εξόντωση των στρατευμένων, ιδρύθηκαν τα λεγόμενα εργατικά τάγματα (αμελέ ταμπουρού), πραγματικά κολαστήρια και ζωντανοί τάφοι χιλιάδων Ελλήνων Χριστιανών.
Οι επίσημες εκθέσεις της εποχής δίνουν τη ζοφερή εικόνα των εργατικών ταγμάτων.
γ) Εξόντωση οικογενειών
Με απόφαση του στρατολογικού γραφείου της Κων/πολης, της 21 Οκτωβρίου 1915, επιβάλλονται βαρύτατες ποινές στους ανυπότακτους και φυγόστρατους. Παράλληλα, με την ίδια απόφαση προβλέπεται ο εκτοπισμός και η απέλαση των οικογενειών τους στο εσωτερικό της Ανατολής.
Εξάλλου, με το πρόσχημα της έρευνας για ανεύρεση ανυπότακτων, οι τουρκικές αρχές προ-έβαιναν σε φρικώδεις βιαιοπραγίες.
δ) Επιτάξεις και φορολογίες
Οι τουρκικές αρχές συχνά προέβαιναν σε ενέργειες οικονομικής εξόντωσης των Ελλήνων, όπως εμπορικούς αποκλεισμούς, επιτάξεις και δημεύσεις κινητής και ακίνητης περιουσίας. Με τον τρόπο αυτό οδήγησαν στην ένδεια και την πενία ευπορότατους ελληνικούς πληθυσμούς.
Τις επιτάξεις συμπλήρωναν οι βαριές φορολογίες που επιβάλλονταν με το πρόσχημα προσφοράς βοήθειας είτε στο Κομιτάτο, είτε στους Τούρκους πρόσφυγες, είτε στον τουρκικό στόλο.
Εξάλλου, κατά τη συγκομιδή των προϊόντων, παρεμπόδιζαν τους Έλληνες να βγαίνουν από τις πόλεις, για να μη μπορούν να μαζέψουν τα προϊόντα των χωραφιών και των καλλιεργειών τους.
Με τις μεθόδους αυτές εξόντωναν οικονομικά όσους Έλληνες είχαν γλιτώσει από το μαχαίρι και τον εκτοπισμό.
ε) Εξισλαμισμοί
Οι εξισλαμισμοί μεθοδεύονταν με την ίδρυση ειδικών ορφανοτροφείων, όπου συγκεντρώνονταν ορφανά Ελληνόπουλα, των οποίων οι γονείς είχαν σφαγεί ή απελαθεί, ή παιδιά που απάγονταν δια της βίας από τα χέρια των γονέων τους.
Στους μικρούς τροφίμους αυτών των ορφανοτροφείων παρεχόταν καθαρή μουσουλμανική και τουρκική παιδεία, η οποία οδηγούσε, μοιραία, στον εξισλαμισμό τους.
Αυτόν, ακριβώς, το ρόλο έπαιξε το ορφανοτροφείο της Πανόρμου, το οποίο ιδρύθηκε κατά σύσταση και υπόδειξη του Γερμανού στρατηγού Λίμαν Φον Σάντερς.
Άλλος τρόπος εξισλαμισμού ήταν η αναγκαστική και βίαιη εγκατάσταση 5 - 10 ελληνικών οικογενειών μέσα σε συμπαγή τουρκικά χωριά, απ' όπου απαγορευόταν η οποιαδήποτε έξοδος και επικοινωνία με ελληνικούς πληθυσμούς.
στ) Κακουργήματα
Αναφέρονται ειδεχθέστατα περιστατικά κακουργημάτων και δολοφονιών, τα οποία δια-πράττονταν κατά των Ελλήνων, άλλοτε ατομικά και άλλοτε ομαδικά.
Στα παραπάνω να προσθέσουμε και τους ξυλοδαρμούς, τις πάμπολλες φυλακίσεις των Ελλήνων και τις καθημερινές ατιμώσεις των γυναικών και των νεαρών κοριτσιών.
ζ) Απελάσεις
Οι μαζικοί εκτοπισμοί και οι αθρόες απελάσεις ήταν το κατεξοχήν εξοντωτικό μέτρο των τουρκικών αρχών εναντίον των Ελλήνων. Η εφαρμογή αυτού του μέτρου αποφασίστηκε τον Ιούνιο του 1915 και άρχισε από τη χερσόνησο της Καλλίπολης και τα παράλια του Ελλησπόντου, για να επεκταθεί στα νησιά της Προποντίδας, σ' όλη τη Μικρά Ασία και στον Πόντο.
1) Σύμφωνα με το παλιό προνομιακό καθεστώς, που ανανεώθηκε με βεζυρική εγκύκλιο της 22 Ιανουαρίου 1891, μοναδικός αρμόδιος φορέας για την εκπαίδευση των Ελλήνων της Τουρκίας ήταν το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Στη δική του αποκλειστική ευθύνη υπάγονταν τα θέματα της εκπαίδευσης και τα διπλώματα των εκπαιδευτικών.
Όμως, από τον Ιούλιο του 1915 καταργούνται από την τουρκική Κυβέρνηση αυτά τα προνόμια. Στο εξής, όλα τα ελληνικά σχολεία αποσπώνται από το Πατριαρχείο και υπάγονται στη δικαιοδοσία του Υπουργείου Παιδείας της Τουρκίας. Η τουρκική γλώσσα αποτελεί πια κύριο όργανο διδασκαλίας των μαθημάτων.
2) Οι διαθήκες, οι γάμοι, τα συμβόλαια, τα οποία, με βάση το προνομιακό καθεστώς, υπάγονταν στα αρμόδια συμβούλια του Πατριαρχείου, περιέρχονται, στο εξής, στην αρμοδιότητα του τουρκικού δημοσίου.
3) Καταργείται το προνόμιο των κληρικών (ιερέων - επισκόπων) να δικάζονται από εκκλησιαστικά δικαστήρια. Αυτό σημαίνει ότι επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί και ηγούμενοι δικάζονται ως κοινοί εγκληματίες και φυλακίζονται σε κοινές φυλακές, χωρίς την ανάμειξη του Πατριαρχείου.
4) Μέχρι τώρα το Πατριαρχείο είχε το προνομιακό δικαίωμα να παρεμβαίνει σε περίπτωση βίαιου εξισλαμισμού των χριστιανών. Το προνόμιο αυτό καταργείται με Νόμο της 28 Ιουλίου 1915 και οι εξισλαμισμοί, από κει και πέρα, γίνονται πια ακώλυτα.
5) Καταργείται το μεγάλο προνόμιο της κοινοτικής αυτοδιοίκησης. Πρώτα - πρώτα, οι δημογέροντες διορίζονται πια από την τουρκική κυβέρνηση. Έπειτα, οι περιουσίες των ελληνικών κοινοτήτων, των μοναστηριών και των εθνικών ιδρυμάτων (νοσοκομείων, πτωχοκομείων, ορφανοτροφείων) δημεύονται με Νόμο της Τουρκικής κυβέρνησης (14 Αυγούστου 1916).
Έτσι, το Πατριαρχείο, οι Μητροπόλεις, τα Μοναστήρια, σι εκκλησίες, οι κοινότητες, τα σχολεία, τα εθνικά ιδρύματα, χάνουν τις περιουσίες τους.
 |
| Αμελέ Ταμπουρού (Τάγματα εργασίας) |
β) Στρατολογία Χριστιανών.
Πρόκειται για το φρικιωδέστερο όπλο εξόντωσης του Χριστιανικού στοιχείου.
Μέχρι τη νεοτουρκική επανάσταση του 1908 οι χριστιανοί απαλλάσσονταν από τη στρατιωτική υποχρέωση τον αντίστοιχο απαλλακτικό φόρο. Όμως, με βάση το νεοτουρκικό Σύνταγμα του 1908, όλοι ανεξαιρέτως οι χριστιανοί, και όλοι οι Έλληνες (οι άρρενες), ηλικίας μέχρι 31 έτους, ήταν υποχρεωμένοι να στρατευτούν. Η υποχρέωση αυτή, με νόμο του Νοεμβρίου 1914, επεκτείνεται και στους άντρες ηλικίας μέχρι 48 ετών, χωρίς το δικαίωμα της εξαγοράς (που υπήρχε για λίγο διάστημα).
Σε όσους θα τολμούσαν να μην παρουσιαστούν στο στρατό, επιβάλλονταν βαρύτατες ποινές και δημεύσεις των περιουσιών τους. Εκτός απ' αυτό, ήταν σίγουρο ότι και οι οικογένειές τους θα εκτοπίζονταν και θα εξοντώνονταν στα βάθη της Ανατολής.
Εξάλλου, για την πλήρη εξόντωση των στρατευμένων, ιδρύθηκαν τα λεγόμενα εργατικά τάγματα (αμελέ ταμπουρού), πραγματικά κολαστήρια και ζωντανοί τάφοι χιλιάδων Ελλήνων Χριστιανών.
Οι επίσημες εκθέσεις της εποχής δίνουν τη ζοφερή εικόνα των εργατικών ταγμάτων.
γ) Εξόντωση οικογενειών
Με απόφαση του στρατολογικού γραφείου της Κων/πολης, της 21 Οκτωβρίου 1915, επιβάλλονται βαρύτατες ποινές στους ανυπότακτους και φυγόστρατους. Παράλληλα, με την ίδια απόφαση προβλέπεται ο εκτοπισμός και η απέλαση των οικογενειών τους στο εσωτερικό της Ανατολής.
Εξάλλου, με το πρόσχημα της έρευνας για ανεύρεση ανυπότακτων, οι τουρκικές αρχές προ-έβαιναν σε φρικώδεις βιαιοπραγίες.
δ) Επιτάξεις και φορολογίες
Οι τουρκικές αρχές συχνά προέβαιναν σε ενέργειες οικονομικής εξόντωσης των Ελλήνων, όπως εμπορικούς αποκλεισμούς, επιτάξεις και δημεύσεις κινητής και ακίνητης περιουσίας. Με τον τρόπο αυτό οδήγησαν στην ένδεια και την πενία ευπορότατους ελληνικούς πληθυσμούς.
Τις επιτάξεις συμπλήρωναν οι βαριές φορολογίες που επιβάλλονταν με το πρόσχημα προσφοράς βοήθειας είτε στο Κομιτάτο, είτε στους Τούρκους πρόσφυγες, είτε στον τουρκικό στόλο.
Εξάλλου, κατά τη συγκομιδή των προϊόντων, παρεμπόδιζαν τους Έλληνες να βγαίνουν από τις πόλεις, για να μη μπορούν να μαζέψουν τα προϊόντα των χωραφιών και των καλλιεργειών τους.
Με τις μεθόδους αυτές εξόντωναν οικονομικά όσους Έλληνες είχαν γλιτώσει από το μαχαίρι και τον εκτοπισμό.
 |
| Otto Liman Von Sanders |
Οι εξισλαμισμοί μεθοδεύονταν με την ίδρυση ειδικών ορφανοτροφείων, όπου συγκεντρώνονταν ορφανά Ελληνόπουλα, των οποίων οι γονείς είχαν σφαγεί ή απελαθεί, ή παιδιά που απάγονταν δια της βίας από τα χέρια των γονέων τους.
Στους μικρούς τροφίμους αυτών των ορφανοτροφείων παρεχόταν καθαρή μουσουλμανική και τουρκική παιδεία, η οποία οδηγούσε, μοιραία, στον εξισλαμισμό τους.
Αυτόν, ακριβώς, το ρόλο έπαιξε το ορφανοτροφείο της Πανόρμου, το οποίο ιδρύθηκε κατά σύσταση και υπόδειξη του Γερμανού στρατηγού Λίμαν Φον Σάντερς.
Άλλος τρόπος εξισλαμισμού ήταν η αναγκαστική και βίαιη εγκατάσταση 5 - 10 ελληνικών οικογενειών μέσα σε συμπαγή τουρκικά χωριά, απ' όπου απαγορευόταν η οποιαδήποτε έξοδος και επικοινωνία με ελληνικούς πληθυσμούς.
στ) Κακουργήματα
Αναφέρονται ειδεχθέστατα περιστατικά κακουργημάτων και δολοφονιών, τα οποία δια-πράττονταν κατά των Ελλήνων, άλλοτε ατομικά και άλλοτε ομαδικά.
Στα παραπάνω να προσθέσουμε και τους ξυλοδαρμούς, τις πάμπολλες φυλακίσεις των Ελλήνων και τις καθημερινές ατιμώσεις των γυναικών και των νεαρών κοριτσιών.
ζ) Απελάσεις
Οι μαζικοί εκτοπισμοί και οι αθρόες απελάσεις ήταν το κατεξοχήν εξοντωτικό μέτρο των τουρκικών αρχών εναντίον των Ελλήνων. Η εφαρμογή αυτού του μέτρου αποφασίστηκε τον Ιούνιο του 1915 και άρχισε από τη χερσόνησο της Καλλίπολης και τα παράλια του Ελλησπόντου, για να επεκταθεί στα νησιά της Προποντίδας, σ' όλη τη Μικρά Ασία και στον Πόντο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου