Προσφυγικά ρεύματα από την Μικρά Ασία προς την Ελλάδα.

Στις τρεις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας η Ελλάδα ήταν αναγκασμένη να δέχεται, κατά συχνά διαστήματα, μαζικά προσφυγικά ρεύματα. Κατά συνέπεια, ήταν υποχρεωμένη να μεθοδεύει και ανάλογα προγράμματα αποκατάστασης των προσφύγων: Το 1906, το 1913 και το 1919 για τους πρόσφυγες από τη Βουλγαρία, το 1913-1914 για τους Έλληνες που διώχτηκαν από τη Θράκη, τη Μ. Ασία, τη Σερβία και τον Καύκασο, το 1920 για τους ομοεθνείς που εγκατέλειψαν τη Ρωσία μετά την επικράτηση του κομμουνισμού. Το σύνολο των προσφύγων όλων των παραπάνω περιπτώσεων υπολογίζεται γύρω στις 500.000 ψυχές.
Τα προσφυγικά, όμως, αυτά ρεύματα δεν μπορούν να συγκριθούν με την προσφυγιά του Μικρασιατικού Πολέμου και, κυρίως, της Μικρασιατικής Καταστροφής. Τόσο μαζική μετατόπιση πληθυσμών (1.221.849 άτομα) σε τόσο λίγο διάστημα (1921-1924) δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία των λαών.
 Για πρώτη φορά ο σχεδιασμός και ο προγραμματισμός της αποκατάστασης αναλαμβάνονται και υλοποιούνται από την Κ.Τ.Ε. (παλιό Ο.Η.Ε.), μέσω της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων, η οποία λειτούργησε από το Σεπτέμβριο του 1923 μέχρι την 31η Δεκεμβρίου 1930.

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει, χοντρικά, την εικόνα των προσφυγικών ρευμάτων που κατέκλυσαν την Ελλάδα:
Περίοδος                                Αριθμός Προσφύγων Τρόπος αναχώρησης
α) 1912-1920                                       435.000 άτομα                 Ξεριζωμός
β) μέχρι τέλη 1922                              900.000 άτομα                 Ξεριζωμός
γ) μέχρι Μάρτ. 1923                        1.150.000 άτομα                 Ξεριζωμός
δ) μέχρι Σεπτ. 1924                             214.000 άτομα                 75.000 με ξεριζωμό                                                                                                                                    139.000 με    Ανταλλαγή