Η αμήχανη στιγμή που στηρίζουμε τον Φίλη

Αξίζει να ασχολείται κανείς με τον Πάγκαλο του ΣΥΡΙΖΑ;

Θα μπορούσε ποτέ να έχει δίκιο ένας άνθρωπος ο οποίος επανέφερε τη θεωρία των δυο άκρων, ταυτίζοντας τους πολιτικούς του αντιπάλους (οι οποίοι τυχαίνει να είναι και αντίπαλοι του μνημονίου) με τους ναζιστές της Χρυσής Αυγής – ότι έκανε δηλαδή και ο Λαζόπουλος στο… δίωρο προεκλογικό σποτ που ετοίμασε για τον ΣΥΡΙΖΑ;

Η απάντηση, όσο και αν δεν μας αρέσει, είναι ναι. Ο Φίλης χρειάζεται την στήριξη όλων για την επίθεση που δέχεται σε σχέση με την γενοκτονία των Ποντίων.

Θυμίζουμε ότι η υπόθεση ξεκίνησε με αφορμή ένα κείμενό του στην Αυγή στο οποίο αποκαλούσε τη γενοκτονία των Ποντίων εθνοκάθαρση. Δεν έχει καμία σημασία εάν συμφωνεί κανείς με αυτή την άποψη. Σημασία έχει ότι ακούγονται ήδη οι πρώτες φωνές που ζητούν την ποινική του δίωξη με βάση το κατάπτυστο άρθρο 2 του νόμου 4285/2014.

Σύμφωνα με αυτό: Όποιος με πρόθεση, δημόσια, προφορικά ή δια του τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται την ύπαρξη ή τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και των εγκλημάτων του ναζισμού που έχουν αναγνωριστεί με αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων ή της Βουλής των Ελλήνων […] τιμωρείται με τις ποινές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου.

Η αναγνώριση ως γενοκτονίας, μιας σφαγής εκατοντάδων, χιλιάδων ή εκατομμυρίων ανθρώπων δεν περιορίζεται δυστυχώς ούτε σε επιστημονικούς ορισμούς ούτε μπορεί να καθορίζεται με βάση συγκινησιακά κριτήρια. Πάντα εμπεριέχει και στοιχεία πολιτικής.

Το γεγονός ότι στις ΗΠΑ δεν λένε κουβέντα για την γενοκτονία δεκάδων εκατομμυρίων ινδιάνων αλλά είναι ικανοί να κηρύξουν πόλεμο σε όποιον αμφισβητεί τη γενοκτονία των Εβραίων (χωρίς πάλι να αναφέρουν ότι μαζί τους σφαγιάστηκαν και τσιγγάνοι και ομοφυλόφιλοι) είναι μια πολιτική απόφαση που σχετίζεται με το ρόλο του ισραηλινού λόμπι στις ΗΠΑ αλλά και τη στρατηγική σχέση της Ουάσινγκτον με το Τελ Αβίβ.

Αντίστοιχα στην Ευρώπη δεν λέμε κουβέντα για τη γενοκτονία δέκα εκατομμυρίων κατοίκων του Κογκό από τους Βέλγους (αφού εξοντώθηκαν από τον ευρωπαϊκό “πολιτισμό”) αλλά δίνουμε μάχες (και καλά κάνουμε) για τη γενοκτονία των Αρμενίων, οι οποίοι σφαγιάστηκαν από τους μουσουλμάνους Τούρκους.

Όλες οι προαναφερθείσες γενοκτονίες αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που απαιτούν καθημερινή καταδίκη. Η ποινικοποίηση όμως του επιστημονικού ή δημοσιογραφικού λόγου δεν μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Αντιθέτως είναι και αυτή μια πολιτική πράξη που ανοίγει το δρόμο για τη φίμωση της ελευθεροτυπίας, της ελευθερίας της σκέψης και της επιστημονικής έρευνας.

Ο Φίλης μπορεί να θεωρείται ο βασικότερος εκφραστής του σύγχρονου αυριανισμού (ή αυγιανισμού) αλλά αυτή τη φορά έχει το δίκιο με το μέρος του.

Άρης Χατζηστεφάνου