Από το 1917 η λειτουργία του Φροντιστηρίου και του Παρθεναγωγείου Τραπεζούντας συνεχίστηκε με προβλήματα. Είχαν ήδη συντελεστεί οι εκτοπίσεις, ενώ είχε ξεκινήσει η φυγή στη Ρωσία η οποία θα διογκωνόταν τα επόμενα χρόνια, επομένως η παιδεία στην Τραπεζούντα είχε δεχτεί σοβαρά πλήγματα.
Παρά τις αντιξοότητες, όμως, άρχισε η φιλανθρωπική δράση των μελών του διδακτικού προσωπικού απέναντι στους τραυματίες, που νοσηλεύονταν στα νοσοκομεία της πόλης. Ωστόσο, τα προβλήματα που απέρρεαν από την έλευση των προσφύγων και τη συσσώρευση τους στην Τραπεζούντα ήταν σημαντικά. Η εφημερίδα "Αργοναύτης" πρότεινε την αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος από τα σωματεία της πόλης και όχι από μεμονωμένα άτομα.
Το 1920, όπως προκύπτει από τα δημοσιεύματα των εφημερίδων, η λειτουργία του Παρθεναγωγείου και του Γυμνασίου συνεχίστηκε κανονικά, πήραν όμως απολυτήριο μόλις 9 μαθήτριες και 11 μαθητές, γεγονός που συνηγορεί υπέρ της εκδοχής ότι η μείωση των μαθητριών θα πρέπει να θεωρηθεί δεδομένη. Εξάλλου, τον ίδιο χρόνο τη διεύθυνση του γυμνασίου ανέλαβε ο Ισραήλ Βασιλειάδης, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας της κοινότητας να αναβαθμίσει τα σχολικά πράγματα. Αξίζει επίσης να αναφερθεί και η διαμαρτυρία του Τραπεζούντιου καθηγητή των γαλλικών Εφραιμίδη, για τη μη πρόσληψή του στο Φροντιστήριο, η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Εποχή και καταδεικνύει τη σοβούσα διαμάχη ντόπιων και Ελλαδιτών καθηγητών για τις θέσεις του Φροντιστηρίου, αλλά και τη φήμη του ιδρύματος. Η οικονομική και πολιτική όμως κρίση εντεινόταν και προσλάμβανε διαστάσεις. Ακολούθησε η Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού και γράφτηκε έτσι ένας τραγικός επίλογος στην παιδεία πολλών αιώνων.
Κωνσταντίνος Φωτιάδης
Καθηγητής Νέας Ελληνικής Ιστορίας
Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου