είδα και έναν όρωμαν σην Κόλασιν επήγα
και τοπλαέφταν οι διαβόλ εμέν να εξετάζνε
και με νόμους ντο έχνε εμέναν να δικάζνε
κερχίνεσαν να ερωτούν ντεποίκα αφκά σον κόσμον
αν είμαι τρανός αμαρτωλός κι αν εποίκα και φόνον
για αν έμ χριστιανός πέγνα σην Εγκλησίαν
για έκλεφτα και έρπαζα και και δίνα σημασίαν
και πόσα αοίκα κι άλλα πα όλον ερωτούνε
κι ολόγερα οι δικασταί κάθουνταν και ακούνε
αν και εκειν έξεραν και έχνατα γραμμένα
εθέλναν να ακούγνατα όλα αρ απεμέναν
κεγώ τερώ ολόγερα ντο τσοάπ για να δίγω
γιατί ότι ερώταναν κάτ’ είχα απ’ ολίγον
κερχίνεσεν ο πρόεδρον και ερωτά άψε σβύσε
πόσα χρόνων ντο τέχνην ες και ντο μιλέτ είσαι
κ’ εγώ τσοάπ κι δίγατον νουνίζω ντο να λέγω
ψέματα για αληθινά με ντο τρόπον να φέβω
κι όλον αδά κι ακεί τερώ και όλον πα νουνίζω
ατσάπα ντο εφτάγω ατον να φοβερίζω
ατότε σίτ ενούνιζα ο νούσημ εταράεν
κ’ επάτεσα κεκούικσα κι ατός πα εχπαράεν.
Κι είπατον εγώ δυνατά κλέφτες κείμαι και ψέφτες
και να εξέρτς εσύ καλά εγώ είμαι Κρωμέτες
κι ατότε αναχάρα εγώ αμάν εγνέφσα
και σίτ γύριζα το κουμπίν και το φως αμάν έπσα
κι έφερα το σιέρ σο κατσίμ και έμουν ιδρωμένος
και όπως’ άλλο ντο να λέγωσας λίγον κατουρεμένος.
Γεώργιος Φερτινίδης
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου