Θεοφάνης Μαλκίδης Οι Κουρδικές αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας

Πριν χρόνια ο φυλακισμένος ηγέτης του Κουρδικού απελευθερωτικού αγώνα Αμπντουλάχ Οτζαλάν, είχε πει τα εξής: «Οι Τούρκοι είχαν τον πολιτισμό και το κεφάλαιο που ήταν οι Έλληνες και οι Αρμένιοι, είχαν και το στρατό που ήταν οι Κούρδοι. Έχασαν τα δύο πρώτα. Τώρα θα χάσουν και το τρίτο και θα καταρρεύσουν».

Λίγο μετά έστειλε την επιστολή αναγνώρισης της Γενοκτονίας, η οποία δυστυχώς, όχι μόνο δεν δημοσιοποιήθηκε, αλλά αποσιωπήθηκε από ένα σύστημα “πολιτικής και ενημέρωσης”, το οποίο ομολογουμένως μας εκπλήσσει κάθε μέρα. Ειδικά στο ζήτημα της Γενοκτονίας είναι εντυπωσιακή η μετάλλαξή του συστήματος αυτού και η μεταπήδησή του από την προπαγάνδα στον κεμαλισμό και το αντίστροφο.

Οι διεθνείς όμως εξελίξεις έχουν αλλάξει. Το νιώθουμε όλοι μας, Έλληνες, Αρμένιοι, Ασσύριοι, Κούρδοι και άλλοι λαοί, από το Ερεβάν μέχρι το Βερολίνο και από την Τουρκία μέχρι τη Σουηδία, εκεί που η κουρδικής καταγωγής βουλευτής Γκιουλάν Αβτζί, ψήφισε το 2010 την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Κοντά σε αυτές τις τεράστιες αλλαγές στο ζήτημα της Γενοκτονίας έρχονται και οι πρόσφατες αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας από τους αγωνιζόμενους Κούρδους της Τουρκίας και της Συρίας (Κόμπανι), που μας δίνουν τη δυνατότητα όχι μόνο να συνεχίσουμε την προσπάθειά μας, αλλά και να αισθανθούμε ότι έχουμε μαζί μας πολλούς συναγωνιστές.

Ο αγώνας απελευθέρωσης των λαών, ο αγώνας αναγνώρισης της Γενοκτονίας συνεχίζει να είναι οδηγός και να εμπνέει εκατομμύρια ανθρώπους. Από το Κόμπανι μέχρι την αρχαία Άμιδα, το σημερινό Ντιγιαρμπακίρ και από την Σμύρνη μέχρι την Τραπεζούντα.