Ομιλείτε ελλενικά;;;

Πρόσωπα:
Πάντζον: Πόντιος με τα ούλα του. Ντυμένος και με υπολείμματα ποντιακής στολής. Τραγιάσκα, μουστάκι, κομπολόι. Έρχεται από την ταβέρνα του χωριού, είναι στο τσακίρ κέφι. Περίπου εβδομηντάρης. Τραγουδάει σιγά.
Η δημοσιογράφος: Κοπέλα εικοσάρα, με σούπερ μίνι και βαθύ ντεκολτέ. Όμορφη. Κρατάει στο δεξί χέρι, με νάζι, το μικρόφωνο. Στον αριστερό ώμο κρέμεται το μαγνητόφωνο.

Σκηνή: Η πλατεία του χωριού.
ΠΑΝΤΖΟΝ: (Σιγοτραγουδώντας περπατάει με τη σχετική αστάθεια).
Οι γιατροί λέγνε με πάντα να πίνω
και να τρώγω όλε τα καλά
 το κρασίν πουδέν ’κι αφήνω
 κι αρχινώ τα παλαλά...
Όνταν πίνω όλε ανασπάλλω
 τον θάνατον άλλο ποίος νουνίζ’...
 την λαλία μ’ θα εβγάλω
κι ας πάει ο γιατρόν κουΐζ!...

 Και ’κι πάει να κουΐζ’... ο διατρόν...  πσσς...
Ατό ζατί επέμνεν μας... ας κόφτ’ ατο ...
Σην ηλικίαν, ρίζα μ’, ντο έρθαμε ...
δόξα σοι ο Θεός, δόξα σοι ο Θεός!
 Σην ηλικίαν, λέγω, ντο έρθαμε,
 ζατί όλε εκόπαν...
Ατά, τεμέκ, ντο εκόπαν, μαναχά τουν...
 τεμέκ, εγροικάτεν χος...
Ατώρα εσείν οι μειζέτεροι,
ίλλεμ εσείν, εγροικάτεν για!...
 Και ντο θέλω να λέω,
ντ’ επέμνανε μας πα,
με το ζόρ’ πολεμούν να κόφν’ατα...
Ο διατρόν, ας λέγομε...
Κύριε Παναγιώτη, κόψον το ρακίν...
Νέπε διατρέ, «ο σκύλον ντο μαθάν’ ΄κ΄ απομαθάν’»...
Κι εγώ, ρίζα μ’, το ρακόπον πολλά αγαπώ ατο, τ΄ ευλοημένον...
και για να κόφτ’ ατο ... ούκου... γιοκ, ρίζα μ’, γιοκ!...’κι γίνεται...
Έναν, δύο ποτηρόπα, μ’ έναν δάχτυλον ρακόπον (δείχνει κάθετα το δάχτυλο)
κατηβάζω κι επεκεί αρτούκ... ποίος πιάν’ με!...

-Γιοκ, μη πίντσ’ (μιμείται τη γυναίκα του).
 Πάντζο, μη πίντζ, αποθάντζ και ντο θα ίνουμες!...,
 ναι τ’ εμόν η λάλα... Για ... για... για... ντο θα γίνουστιν...
Ας σου πάω εγώ και υστερνά...
ήντεν θέλετεν ποισέστεν... μόσαν!...

Ο διατρόν πα φίλος ιμ’ πα έν’ (μιμείται), κύριε Παναγιώτη, εις την ηλικίαν σου είναι πολλά επικίντυνον το... το (ξύνεται) το λάλακόν... καλό... καλό... αρκολόν... E!. και ’σεν και τα ελλενικά σ’!... Αρ’ πέει ατο παστρικά... «Πάντζο, μη πίντζ’, αποθάντζ’» φσσσ, τρανόν δουλείαν ... θα χάν’ η Πόλ’ ’βολόν!...

Έναν βαρέλ’ ποισέστε με κασσέλαν
αν αποθάνω βάλτε με απέσ’...
 ολογύρω βάλτ’ άμπελε
και ποισέστε με καφέσ'...

(Η κοπέλα δημοσιογράφος έρχεται από την αντίθετη μεριά. Κατευθύνεται στον Πάντζο).
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Παρακαλώ, μου χαρίζετε ένα λεπτό;
ΠΑΝΤΖΟΝ: (Την κοιτάζει, στρίβει το μουστάκι). Όλαν, καλά ντο ΄κ΄ επέθανα. Κιάμ’ αούτο τ’ ασχώρετον, πού θα έλεπ’ ατο!... Ε, ντο είπες, ναι το πουλόπο μ’;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μου χαρίζετε ένα λεπτό;
ΠΑΝΤΖΟΝ: Κιάρ’, τσιερόπο μ’, έναν λεφτόν πα ντο ψην έχ’... ανάθεμά το..., άμαν έφαεν ατο η λοκάντα ... εδώκα τα σο ρακίν... Άλλο δεν αν θέλτς, πέκι εβγαίνω αποφκά...
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν με καταλάβατε...
ΠΑΝΤζΟΝ: Όλαν, εγώ σε καταλάβετεν... πέλκιμ εσύ ΄κ΄ εκατάλαβες...
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είμαι από την τηλεόραση... ΤΙ... ΒΙ...
ΠΑΝΤΖΟΝ: A!. γιάμ’ είσαι εκείνε η έμορφος π’ εβγαίν’ μεσονυχτί και λέει μας για το θα βρέχ’ γιόξαμ ’κι θα βρέχ... και εγώ χάνω τον ύπνο μ’!...
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και κάνω μια έρευνα...
ΠΑΝΤΖΟΝ: Έρευναν; Ξάι μη τυραννίεσαι... αχά (σηκώνει τα χέρια). Βάλεν τα χέρα σ’ και ήνταν πιάντζ, τ’ εσόν ας έν’...
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είμαι από την εκπομπή «Ομιλείτε ελληνικά».
ΠΑΝΤΖΟΝ: Α, εγροίξα... Ελλενικά... κι ατώρα;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Λοιπόν, να σας κάνω μιαν ερώτηση... λοιπόν, τι σημαίνει..., τι θα πει αλκοόλ..., αλκοόλ...
ΠΑΝΤΖΟΝ: (Πετιέται). Αρ’, ατό πέει ατο... αρ’ ατό είπεν και ο διατρόν, αλκοόλ... ανάθεμά το αλκολόν... γιοκ, αλκοόλ. Πράβο, έλα ας φιλώ σε, αλκοόλ! Ντο εμπαίν’ απέσ’ σο ρακίν και σο κρασίν και κρούει σε σο κιφάλ’!...
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μπράβο σας, κύριε... μεγάλε, είσαι και ο πρώτος!...
ΠΑΝΤΖΟΝ: Μεγάλος ντο είμαι ΄κ΄ επορώ να κρύφτ’ ατο... άμαν ο πρώτον έτον ο Νικόλας, ας ατόν υστερνά έρθεν η Θυμία, έρθεν και ο Γοργόρτς κι επεκεί εγώ... Ας εμέν κι υστερνά έν’ ο Σάββας κι επεκεί ο Πέτρον, ας ατόν οξοπίσ’ έρθεν η Τσιόφη, ο Ιστύλτς με τον Σοφοκλήν έσαν διδυμάρια και όλων ύστερα, ξαν ο Νικόλας... τσίγκι, ους να γεννίεται ατός, το πρω-τικάριν εμουν ο Νικόλας επέθανεν...
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αλλη μια ερώτηση, παρακαλώ... Μήπως γνωρίζετε τι σημαίνει η λέξη «τοιουτοτρόπως»;
ΠΑΝΤΖΟΝ: (Γυρίζει στον κόσμο). Να λέω έν’ το... χάσον, χάσον.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ! Πώς είπατε;
ΠΑΝΤΖΟΝ: Άφ’ς ατο, ρίζα μ’, ατά βαθέα ελλενικά είναι (την κοιτάζει και κουνάει το κεφάλι) μη γράφ’ς ατο... επέφυέ με!...
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αλλη μια ερώτηση... Μήπως μπορείτε να μου βρείτε και να πείτε μια επτασύλλαβη λέξη; Επτασύλλαβη...
ΠΑΝΤΖΟΝ: (Που την τρώει με τα μάτια). «Ερούξαν έξ’ τ’ ομμάτια μ’...»
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πολύ ωραία... πολύ ωραία... Πόσων χρόνων είστε;
ΠΑΝΤΖΟΝ: Όλαν, αφ’ς τα χρόνια μ’... Αρ’, σην σκοτίαν εγεννέθα, μέτρα κι έλα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αλλη μια ερώτηση και τελειώνουμε... να μη σας κουράσω...
ΠΑΝΤΖΟΝ: Γιοκ... γιοκ... γιοκ τι θα ειπεί...
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας άκουσα προηγουμένως που τραγουδούσατε, μήπως μπορείτε να μου πείτε ένα τραγουδάκι που σας αρέσει ιδιαίτερα;
ΠΑΝΤΑΙΟΝ: Να λέω σε έναν τραγωδίαν; Αμάν, ατώρα!...
(Της ρίχνει μια ματιά όλο μεράκι).
Σα κόρφια σ’ τα ολόασπρα
 ντο είν’ που παρλαεύνε
 παραδεισή μηλόπα είν’
 κι εμέναν πώς μαεύνε...
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μπράβο... (χειροκροτεί) ποέτα μου εσύ!...
ΠΑΝΤΖΟΝ: Αμάν εγώ πα να σε ερωτήσω έναν ερώτησην, γίνεται;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Βεβαίως.
ΠΑΝΤΖΟΝ: Και εσύ, ρίζα μ’, μετ’ ατό το ζιπουνόπον ’κι ριγάς;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πώς είπατε;
ΠΑΝΤΖΟΝ: Κιαρ, εγώ πα ελλενικά είπα το...’κι ριγάς;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (Βήματα προς τα πίσω). Έικιτι, θείο..., ριγώ ’κι ριγώ... το ψωμίν οσήμερον τσατίνε εβγαίν’... τσατίνε... (Φεύγει)
ΠΑΝΤΖΟΝ: Μω το νόμο σ’... Λέτεν να εγένουμνες ρεζίλ’...

ΤΕΛΟΣ

Δημήτρης  Παρασκευόπουλος
Εκπαιδευτικός- Λογοτέχνης










ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ

άρ’ = άρα, λοιπόν.
 αρτούκ (λ. τ.) = πια.
 γιάμ’ = μήπως.
 γιόξα(μ) (λ. τ.) = επειδή, μήπως.
 έικιτι = έκφραση νοσταλγίας, κρίμα!.
 ζατί (λ. τ.) = φυσικά, άλλωστε.
 ήντεν = ότι, οτιδήποτε.
 ίλαμ (λ. τ.) = προ παντός.
 καφέσ’ = κλουβί.
 κιάμ’ = μα.
 κιάρ = μα, και άρα.
 κουΐζ’ = φωνάζει, μαλώνει.
 μόσαν (λ. τ.) = μόλις, πριν λίγο.
 Όλαν (λ. τ.) = βρε, βρε εσύ.
 παρλαεύνε = λάμπουν.
 πέκι (λ. τ.) = ίσως.
 πέλκιμ (λ. τ.) = ίσως.
 ποέτα = ποιητή.
 χος (λ. τ.) = όπως είναι γνωστό.
 τεμάκ (λ. τ.) = ώστε, δηλαδή.
 τσίγκι (λ. τ.) = επειδή.
 τσατίνε = δύσκολα