Μετά την αποφοίτησή του από την Παιδαγωγική Ακαδημία Φλώρινας, το 1952, διορίστηκε δάσκαλος σε διάφορα σχολεία, με πρώτο το μονοθέσιο της Τριανταφυλλιάς. Συνταξιοδοτήθηκε το 1988. Σε όλη τη διάρκεια της εκπαιδευτικής του σταδιοδρομίας, διακρίθηκε για την εργατικότητα και την προσήλωσή του στην εκπαιδευτική του αποστολή. Προικισμένος με ιδιαίτερα ηθικά και πνευματικά χαρίσματα, υπήρξε πρότυπο εμπνευσμένου δασκάλου.
Προσωπικότητα συγκροτημένη και δημιουργική, συμμετείχε ενεργητικά στη διαχείριση των κοινών, κάθε φορά που το θεωρούσε απαραίτητο.
Ως Πόντιος δεύτερης γενιάς και έχοντας πλήρη συνείδηση της ποντιακής του καταγωγής, παράλληλα με την επίγνωση της ξεχωριστής τιμής, που του προσέδιδε η αναφορά στην ιστορική πορεία και τις περιπέτειες του Ποντιακού Ελληνισμού, βίωνε έντονα και το προσωπικό του χρέος για τη διατήρηση και ενίσχυση της ιστορικής μνήμης και για ενεργό συμμετοχή του στις δραστηριότητες, στο πλαίσιο λειτουργίας της Ευξείνου Λέσχης Φλώρινας.
Στις 16 Ιανουαρίου 1977, κατά τις αρχαιρεσίες, ο Γιώργος Λαβασίδης, αναδείχτηκε πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Φλώρινας. Η θητεία του ως προέδρου, που συνεχίστηκε μέχρι το 1994, υπήρξε μια δημιουργική περίοδος, πλούσια σε δραστηριότητες και σημαντικά επιτεύγματα. Οι δραστηριότητες εκείνης της περιόδου συνέβαλαν θετικά στη δημιουργία ευνοϊκών προϋποθέσεων για την επιτυχή συνέχιση των προσπαθειών και την κατάκτηση των υψηλών στόχων της Λέσχης από τα διοικητικά συμβούλια, που ακολούθησαν μετά το 1994.
Έχοντας θητέψει και ο ίδιος στην προεδρία της Λέσχης κατά το διάστημα που είχε προηγηθεί (1971-1977), θα ήθελα να καταθέσω όσο γίνεται πιο συνοπτικά πληροφορίες για το αξιόλογο έργο του.
Ανάμεσα στα πρώτα μελήματα του Δ. Σ. ήταν η δημιουργία τμήματος γυναικών της Ευξέ-
νου Λέσχης και η αναδιοργάνωση των χορευτικών τμημάτων. Συνεχίστηκαν, επίσης, και εντατικοποιήθηκαν οι προσπάθειες για την ενίσχυση και προώθηση των ενεργειών, που απέβλεπαν στη δημιουργία του «Οίκου Σπουδαστή».
Μετά από την παράκαμψη των τυπικών και ουσιαστικών δυσκολιών, κατασκευάστηκε ο «φέρων οργανισμός» του όλου κτιρίου και άρχισαν οι πρώτες εργασίες με την παρακολούθηση του επιβλέποντος μηχανικού και σύμφωνα με τις προβλέψεις της μελέτης, με τελικό σκοπό πάντοτε την αποπεράτωση και αξιοποίηση του κτιρίου.
Τότε έγινε, πραγματικά, σωτήρια παρέμβαση από μέρους του αείμνηστου Αλέκου Αλε-ξανδρίδη, μηχανικού-συνεργάτη και μέλους της Λέσχης, ο οποίος, διαπιστώνοντας την αδυναμία της υπάρχουσας στατικής μελέτης να σηκώσει το βάρος της οικοδομής, προχώρησε στη σύνταξη νέας μελέτης, την οποία προσέφερε δωρεάν στη Λέσχη.
Στον τομέα της οργάνωσης και λειτουργίας του θεατρικού τμήματος, η προσωπική συμβολή του προέδρου Γ. Λαβασίδη ήταν ιδιαίτερα σημαντική. Αποκορύφωμα των επιτυχημένων δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων εκείνης της εποχής, ανάμεσα σε πολλές άλλες, θεωρείται η συμμετοχή του θεατρικού τμήματος της Λέσχης - με καλιτεχνικό υπεύθυνο τον Νικήτα Παπαδόπουλο - στην Α' Πανελλήνια Συνάντηση Ερασιτεχνικού Επαρχιακού Θεάτρου (Χαλκίδα, Ιανουάριος 1979), με την επιτυχημένη παρουσίαση του έργου του Φίλωνα Κτενίδη «Ο χωρέτες».
Ιδιαίτερα σημαντική και αξιομνημόνευτη ήταν και η προσφορά του Γ. Λαβασίδη, ως προέδρου της Λέσχης αλλά και ως απλού πολίτη της Φλώρινας, στο έργο της υποδοχής, φιλοξενίας, αποκατάστασης και βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης των Ποντίων προσφύγων από το Καραμπάχ της Αρμενίας, τους οποίους είχε εγκαταστήσει η Επιτροπή Παλιννοστούντων στο ξενοδοχείο «Βενία», στη Φλώρινα.Η συμβολή του στη διεκπεραίωση του έργου της μόνιμης εγκατάστασης των ομογενών προσφύγων στην περιοχή του Ν. Φλώρινας, πέρα από τα όρια της τυπικής εκπλήρωσης συμβατικών υποχρεώσεων, υπήρξε για τον ίδιο και τη σύζυγό του Ελένη καθήκον πρωταρχικό και αυτονόητο.
Και πέρα, όμως, από τη συγκεκριμένη περίπτωση, η καλόκαρδη προθυμία και των δύο για βοήθεια και προστασία των αδυνάτων είναι αδιαμφισβήτητη.
Ιδιαίτερης σημασίας και σοβαρότητας ενέργεια υπήρξε, ακόμη, η συμβολή του Γ. Λαβασίδη στη σύνταξη και εφαρμογή του κανονισμού λειτουργίας του τμήματος υποτροφιών της οικογένειας Ρατόπουλου. Το γεγονός ότι ο θεσμός των υποτροφιών «Ρατοπούλεια» λειτουργεί κανονικά, κατά ένα μεγάλο μέρος οφείλεται και στη σωστή διατύπωση του αρχικού κειμένου, που συντάχθηκε με τις φροντίδες του.
Για τον Γ. Λαβασίδη, η Εύξεινος Λέσχη Φλώρινας, με τα κτιριακά, τα οργανωτικά και τα κάθε είδους προβλήματά της ήταν καθημερινή έγνοια. Φρόντιζε για όλα, αφιερώνοντας ώρες πολλές, σε καθημερινή βάση, για τον ευπρεπισμό και το νοικοκύρεμα των χώρων, για την αξιοποίηση και την ανάδειξη του μεγαλόπνοου έργου.
Είχα τη χαρά και την τιμή να συνδέομαι μαζί του με ειλικρινή φιλία και πολύχρονη συνεργασία σε διάφορους τομείς. Αγαπητός φίλος, άξιος συνάδελφος, εκλεκτός συμπολίτης, άφυγε από κοντά μας.
Δημήτρης I. Θωίδης
Δρ Φιλολογίας
Αρμενοχώρι Φλώρινας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου