Οι «κρυφοί» ή οι κρυπτοχριστιανοί, όπως ονομάστηκαν μετέπειτα, δεν
είναι ένα πρόβλημα για τον Πόντο μόνον του παρελθόντος, αλλά και του παρόντος
και πιθανότατα να υπάρχει όσο η Τουρκία παραμένει ένα κράτος αυταρχικό, που δεν
αναγνωρίζει τα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα.
 |
| Τελετή εγκαινίων κεντρικής σχολής της Σαντάς 1910 |
Πολλοί πιστεύουν ότι στη σημερινή Τουρκία ζει καταπιεσμένο ένα σημαντικό κομμάτι των χριστιανών, που φανερά είναι μουσουλμάνοι, αλλά στα κρυφά παραμένουν πιστοί στην ορθόδοξη χριστιανική θρησκεία.Από τους ιστορικούς είναι αποδεκτά ότι από τους εξισλαμισμένους φανερά, πολλοί παρέμεναν στα κρυφά πιστοί στη χριστιανική θρησκεία.
Ο Περικλής Τριανταφυλλίδης αναφέρει στο πεντάπρακτο δράμα του "Οι φυγάδες" ότι πολλοί Έλληνες χριστιανοί, που ταξίδευαν για εμπορικούς λόγους σε περιοχές με αμιγείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς, πριν ακόμη από την τουρκική κατάκτηση, επειδή διέτρεχαν κίνδυνο, για περισσότερη ασφάλεια, παρουσιάζονταν με πλαστά μωαμεθανικά ονόματα. Κρατούσαν, δηλαδή, κρυφή τη θρησκευτική τους πίστη. Αυτό συνεχίστηκε και μετά την τουρκική κατάκτηση. Σε αυτούς προστέθηκαν και όλοι εκείνοι που αναγκάστηκαν να ασπαστούν στα φανερά τον ισλαμισμό και στα κρυφά να παραμείνουν χριστιανοί κατά τη διάρκεια των φοβερών διωγμών, που ακολούθησαν την τουρκική κατάκτηση.
Οι κρυπτοχριστιανοί του Πόντου εκπλήρωναν τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις πάντοτε νύχτα, σε υπόγεια που είχαν μετατραπεί σε εκκλησίες, όπου τελούσαν τη λειτουργία κρυφοί ιερείς, οι οποίοι, μάλιστα, εμφανίζονταν, μερικές φορές, φανερά σαν ιμάμηδες. Βαφτίσεις και γάμοι τελούνταν σε υπόγεια, οι νεκροί κρυπτοχριστιανοί ενταφιάζονταν φανερά σαν μωαμεθανοί, ενώ στα κρυφά γινόταν η νεκρώσιμη ακολουθία χριστιανικά.
Ήταν μια κατάσταση που ταλαιπωρούσε επί αιώνες τους κρυπτοχριστιανούς μέχρι τη μικρασιατική καταστροφή και μάλλον ταλαιπωρεί ακόμη αυτούς που έχουν μείνει στην Τουρκία κρυπτοχριστιανούς.
Ο Οθωμανικός νόμος ήταν πολύ σκληρός απέναντι στους αρνησίθρησκους (τενεσούρ), που θα τολμούσαν να επανέλθουν στην πρώτη τους θρησκεία. Όποιος δήλωνε ότι ξαναγίνεται χριστιανός, αποκεφαλιζόταν, αφού πρώτα τον κρεμούσαν ανάποδα.
Μετά το δεύτερο τανζιμάτ, το 1856 (Χάτι χουμαγιούν - χάρτης ή σουλτανικό διάταγμα ελευθεριών), πολλοί κρυπτοχριστιανοί πήραν το θάρρος και φανέρωσαν την πίστη τους. Ακολούθησαν πολλές περιπέτειες, ειδικότερα στα χωριά, μέχρι να γίνει αποδεκτά από τις τουρκικές αρχές ότι, με βάση το χάτι χουμαγιούν, οι κρυπτοχριστιανοί μπορούσαν να ξαναποκτήσουν τα χριστιανικά τους ονόματα και να λατρεύουν τον Θεό τους.
Οι κρυπτοχριστιανοί, που φανερώθηκαν μετά το τανζιμάτ, θεωρήθηκαν από τους Τούρκους τενεσούρ, δηλαδή αρνησίθρησκοι μουσουλμάνοι, που δέχτηκαν τον χριστιανισμό.Έτσι, τους έγραφαν στα δημοτολόγια με διπλά ονόματα, χριστιανικά και μουσουλμανικά, για να πληρώνουν φόρους σαν χριστιανοί και να στρατεύονται σαν μουσουλμάνοι και με απώτερο στόχο να σταματήσουν το ρεύμα επιστροφής στον χριστιανισμό.
Ο Περικλής Τριανταφυλλίδης αναφέρει στο πεντάπρακτο δράμα του "Οι φυγάδες" ότι πολλοί Έλληνες χριστιανοί, που ταξίδευαν για εμπορικούς λόγους σε περιοχές με αμιγείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς, πριν ακόμη από την τουρκική κατάκτηση, επειδή διέτρεχαν κίνδυνο, για περισσότερη ασφάλεια, παρουσιάζονταν με πλαστά μωαμεθανικά ονόματα. Κρατούσαν, δηλαδή, κρυφή τη θρησκευτική τους πίστη. Αυτό συνεχίστηκε και μετά την τουρκική κατάκτηση. Σε αυτούς προστέθηκαν και όλοι εκείνοι που αναγκάστηκαν να ασπαστούν στα φανερά τον ισλαμισμό και στα κρυφά να παραμείνουν χριστιανοί κατά τη διάρκεια των φοβερών διωγμών, που ακολούθησαν την τουρκική κατάκτηση.
Οι κρυπτοχριστιανοί του Πόντου εκπλήρωναν τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις πάντοτε νύχτα, σε υπόγεια που είχαν μετατραπεί σε εκκλησίες, όπου τελούσαν τη λειτουργία κρυφοί ιερείς, οι οποίοι, μάλιστα, εμφανίζονταν, μερικές φορές, φανερά σαν ιμάμηδες. Βαφτίσεις και γάμοι τελούνταν σε υπόγεια, οι νεκροί κρυπτοχριστιανοί ενταφιάζονταν φανερά σαν μωαμεθανοί, ενώ στα κρυφά γινόταν η νεκρώσιμη ακολουθία χριστιανικά.
Ήταν μια κατάσταση που ταλαιπωρούσε επί αιώνες τους κρυπτοχριστιανούς μέχρι τη μικρασιατική καταστροφή και μάλλον ταλαιπωρεί ακόμη αυτούς που έχουν μείνει στην Τουρκία κρυπτοχριστιανούς.
Ο Οθωμανικός νόμος ήταν πολύ σκληρός απέναντι στους αρνησίθρησκους (τενεσούρ), που θα τολμούσαν να επανέλθουν στην πρώτη τους θρησκεία. Όποιος δήλωνε ότι ξαναγίνεται χριστιανός, αποκεφαλιζόταν, αφού πρώτα τον κρεμούσαν ανάποδα.
Μετά το δεύτερο τανζιμάτ, το 1856 (Χάτι χουμαγιούν - χάρτης ή σουλτανικό διάταγμα ελευθεριών), πολλοί κρυπτοχριστιανοί πήραν το θάρρος και φανέρωσαν την πίστη τους. Ακολούθησαν πολλές περιπέτειες, ειδικότερα στα χωριά, μέχρι να γίνει αποδεκτά από τις τουρκικές αρχές ότι, με βάση το χάτι χουμαγιούν, οι κρυπτοχριστιανοί μπορούσαν να ξαναποκτήσουν τα χριστιανικά τους ονόματα και να λατρεύουν τον Θεό τους.
Οι κρυπτοχριστιανοί, που φανερώθηκαν μετά το τανζιμάτ, θεωρήθηκαν από τους Τούρκους τενεσούρ, δηλαδή αρνησίθρησκοι μουσουλμάνοι, που δέχτηκαν τον χριστιανισμό.Έτσι, τους έγραφαν στα δημοτολόγια με διπλά ονόματα, χριστιανικά και μουσουλμανικά, για να πληρώνουν φόρους σαν χριστιανοί και να στρατεύονται σαν μουσουλμάνοι και με απώτερο στόχο να σταματήσουν το ρεύμα επιστροφής στον χριστιανισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου