ΚΑΛΑ Τ’ ΕΜΟΝ ΤΟ ΚΙΦΑΛ’ ΠΟΥ ΕΝ’

Ο Γιάννες ο Νταντάγιαννες κι ο Στύλον τη Κιάρτσονος, αδελφοπαίδα, επήγαν σην ξενιτείαν να γαζανεύ'νε παράδας.

 Το πρώτον την ημέραν πολ­λά εδούλεψαν και εχαμλάεψαν.

Το βράδον, νεγκασμέν’ όπως έσαν, έπεσαν κ’ εκοιμέθαν γιαν’ γιανά.

 Μεσανυχτί ,ετσαφίεν το κιφάλ’ τη Γιάννε. Έπλωσεν το χέρ'ν ατ' να τσαφίζ’ ατο και καταλαχού επήεν σο κιφάλ’ τη Στύλονος.

 Και όσον τιδέν κ’ εγροίκανεν, ατόσον κι άλλο δυνατά ετσάφιζεν ατο. Σ'κούται ο Στύλον απέσ’ ας σον βαθύν τον ύπνον και λέει:

- Νέπαι Γιάννε, ντο ευτάς;

-Ντο ευτάω πα ντο λόγος έν’; Το κιφάλι μ’ τσαφίζω.

 -Αφορισμένε, το κιφάλ’ ντο τσαφίεις τ’ έμόν έν’.

- Καλά τ’ εμόν που έν’;

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ

αδελφοπαίδα = ξαδέλφια

να γαζανεύ'νε= να κερδίσουν

εχαμλάεψαν = κουράστηκαν

νεγκασμέν’= κουρασμένοι

γιαν' γιανά = ο ένας δίπλα στον άλλο

ετσαφίεν = ξύστηκε

καταλαχού = τυχαία

ντο ευτάς =τι κάνεις

Δημήτριος  Νικοπολιτίδης
Φιλόλογος-Συγγραφέας