Το
κρατικό μας όνομα από την προ του Μεγάλου Κωνσταντίνου εποχή ήταν
πάντοτε Ρωμανία, το οποίο κατά την Τουρκοκρατία επεκράτησε υπό την
τουρκική του μορφή να λέγεται Ρούμελη.
Μεταξύ των Ελλήνων του Πόντου επικρατεί ακόμα μέχρι και σήμερα το "Ρωμανία".
Βλ. Ρωμανίδη Ιωάννη καθηγητή του Παν/μίου Θεσσαλονίκης στο άρθρο του Ορθόδοξος Τύπος, αριθμ. Φύλλου 309, Αθήνα 1978 όπου: Η αυτοκρατορία της Ρωμανίας ή της Ρούμελης βαπτίστηκε με το φραγκικής προέλευσης όνομα βυζαντινή αυτοκρατορία".
Αλλά και οι ήρωες της επανάστασης του 1821 αναφέρονται στην έννοια Ρωμιός, εννοώντας βέβαια την ελληνική εθνότητα. "Εγώ Ρωμιός γεννήθηκα Ρωμιός θε να πεθάνω" Αθανάσιος Διάκος - Παπαβλαχάβας (σύνθημα Ρωμιοσύνης).
Ο Ρήγας Φεραίος: "Βούλγαροι κι αρβανίτες, αρμένιοι και ρωμιοί, αράπηδες και άσπροι όλοι με μιαν ορμή", ενώ οι γονείς μας που μιλούν την αρχαία ελληνική σε διάλεκτο (οι μόνοι στον κόσμο) λένε ότι είναι ορωμαίοι και Ρωμαίοι.
Έτσι λοιπόν "το επαρχιακό όνομα γίνεται κρατικό και εθνικό".
Από την πρόταση του Ιωάννη Καποδίστρια φαίνεται σαφώς ότι το όνομα Ελλάς και Έλληνες, στη συνείδηση και παράδοση της Ρωμιοσύνης δεν είναι ούτε κράτος, ούτε έθνος, αλλά επαρχία και γι' αυτό διαστέλλεται από τη Μακεδονία και την Ήπειρο.
Άλλωστε γι' αυτό και στα Συντάγματα του 1822, 1823, 1827 και 1832, αναφέρεται ότι Έλληνες είναι μόνο οι επαρχιώτες αυτόχθονες της παλαιάς ρωμαϊκής επαρχίας της Ελλάδας.
Δηλαδή το επαρχιακό όνομα έγινε εθνικό. Στους επαναστατήσαντες σε άλλα μέρη Ρωμαίους δόθηκε ασφαλώς το δικαίωμα να γίνουν Έλληνες, αλλά μόνον όταν έρθουν και εγκατασταθούν μονίμως στην Ελλάδα.
Οι εκτός της Ελλάδος Ρωμαίοι, δε θεωρούνται συνταγματικά Έλληνες, επειδή πολέμησαν για την Ελλάδα, αλλά μόνο όταν και εφόσον έρθουν και κατοικήσουν στην Ελλάδα.
Βλ. Ρωμανίδη Ιωάννη καθηγητή του Παν/μίου Θεσσαλονίκης στο άρθρο του Ορθόδοξος Τύπος, αριθμ. Φύλλου 309, Αθήνα 1978 όπου: Η αυτοκρατορία της Ρωμανίας ή της Ρούμελης βαπτίστηκε με το φραγκικής προέλευσης όνομα βυζαντινή αυτοκρατορία".
Αλλά και οι ήρωες της επανάστασης του 1821 αναφέρονται στην έννοια Ρωμιός, εννοώντας βέβαια την ελληνική εθνότητα. "Εγώ Ρωμιός γεννήθηκα Ρωμιός θε να πεθάνω" Αθανάσιος Διάκος - Παπαβλαχάβας (σύνθημα Ρωμιοσύνης).
Ο Ρήγας Φεραίος: "Βούλγαροι κι αρβανίτες, αρμένιοι και ρωμιοί, αράπηδες και άσπροι όλοι με μιαν ορμή", ενώ οι γονείς μας που μιλούν την αρχαία ελληνική σε διάλεκτο (οι μόνοι στον κόσμο) λένε ότι είναι ορωμαίοι και Ρωμαίοι.
Έτσι λοιπόν "το επαρχιακό όνομα γίνεται κρατικό και εθνικό".
Από την πρόταση του Ιωάννη Καποδίστρια φαίνεται σαφώς ότι το όνομα Ελλάς και Έλληνες, στη συνείδηση και παράδοση της Ρωμιοσύνης δεν είναι ούτε κράτος, ούτε έθνος, αλλά επαρχία και γι' αυτό διαστέλλεται από τη Μακεδονία και την Ήπειρο.
Άλλωστε γι' αυτό και στα Συντάγματα του 1822, 1823, 1827 και 1832, αναφέρεται ότι Έλληνες είναι μόνο οι επαρχιώτες αυτόχθονες της παλαιάς ρωμαϊκής επαρχίας της Ελλάδας.
Δηλαδή το επαρχιακό όνομα έγινε εθνικό. Στους επαναστατήσαντες σε άλλα μέρη Ρωμαίους δόθηκε ασφαλώς το δικαίωμα να γίνουν Έλληνες, αλλά μόνον όταν έρθουν και εγκατασταθούν μονίμως στην Ελλάδα.
Οι εκτός της Ελλάδος Ρωμαίοι, δε θεωρούνται συνταγματικά Έλληνες, επειδή πολέμησαν για την Ελλάδα, αλλά μόνο όταν και εφόσον έρθουν και κατοικήσουν στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου