Τουρκικές καταπιέσεις για τη γλώσσα των ραγιάδων

Σε πολλές περιοχές του Πόντου και κυρίως στην Πάφρα, αλλά και αλλού, οι Έλληνες μιλούσαν κυρίως την τουρκική γλώσσα κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μετά την κατάλυση των δύο αυτοκρατο­ριών τα έτη 1453 και 1461, δηλ. της βυζα­ντινής αυτοκρατορίας και της αυτοκρατο­ρίας της Τραπεζούντας του Πόντου, τα σχολεία έκλεισαν, οι βιβλιοθήκες κάη­καν - πράγμα προσφιλές για κάθε τυραν­νία και πολιτική σκοταδισμού - τα τυπο­γραφεία έκλεισαν (όσα υπήρχαν), ενώ α­παγορεύτηκε η ίδρυση νέων τυπογραφεί­ων, με σουλτανικό φιρμάνι του Βαγιαζίτ του Β'. 

ΠΑΦΡΑ

Όσοι έφερναν έντυπα από το εξω­τερικό καταδικάζονταν σε θάνατο.

Η γλώσσα που ομιλούνταν δεν επιτρεπόταν να είναι άλλη εκτός από την τουρκική, η δε ποινή σε βάρος του κάθε παραβάτη που είχε το θάρρος να εξακολουθεί να μιλά ελληνικά, ήταν η κοπή της γλώσσας. 
Σύμ­φωνα με την παράδοση, όταν κυριεύτηκε η Άγκυρα, ο σουλτάνος διέταξε να κοπούν οι γλώσσες όσων μιλούσαν την ελληνική γλώσσα. 

Μέχρι τα τελευταία χρόνια σώζο­νταν και σώζονται ακόμα οικογένειες με το όνομα Τιλσίζογλου δηλ. άγλωσσοι, Σοϊλεμέζογλου δηλ. αμίλητοι κ.ά. 

Η βάρβαρη αυτή καταδίωξη της ελληνικής γλώσσας και η τυραννική διοίκηση των δέκα μου­σουλμανικών κρατιδίων, που σχηματίσθη­καν από τη διάλυση του σελτζουκικού κρά­τους του Ικονίου, εξανάγκασαν τους Έλ­ληνες της Μικρός Ασίας και του Πόντου να γίνουν μουσουλμάνοι και τουρκόφω­νοι.

Σ' αυτή την κατηγορία των Ελλήνων της ευρείας περιοχής του ελληνισμού του Πόντου, ανήκουν οι νεότεροι εθνομάρτυ­ρες, όπως πολλοί από τον Πόντο, καθώς και ιεράρχες, φλογεροί πατριώτες, που έ­μειναν στην ιστορία μας.

Αχιλλέας Ανθεμίδης

Διδάκτορα Νομικής του πανεπιστημίου του Gottingen