Η Σάντα μουν ελίβωσεν
ερρούξεν απές σην Δύσαν
κι αδά σην Σουμελάν
ουλ κάθουνταν και κλαίγνε
Οι παλαιοί εμούν με την σειράν
απ' ίνας ίνας φεύνε
κ' επέμναμεν εμείς αδά
το φως για να κρατούμε
Οσήμερον σην Σουμελάν
βαρέα κρούει η καμπάνα
κρούει βαρέα και θλιβερά
για τ' ανθρώπς ντ' εχάθαν.
Αχ Σουμελά Παναγιά
πότε θα εφτάς το θάμαν
να σκούται η Δύσα από παν
να λάμπ ξαν όλεν η Σάντα;
Η Σάντα όντες θα λαμπ
ατότες ολόεν έθνος
θα σκων κιφάλ και θ' ανασταίν
τ' εμέτερον, τ' Ελλενικόν το γένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου