Πόντος σημαίνει βαθιά ή μεγάλη θάλασσα και με την έννοια αυτή είναι γνωστή η λέξη ήδη από τον Όμηρο.
Στην Θεογονία του Ησίοδου ο Πόντος αναφέρεται ως γιος της Γαίας (της μητέρας γης).Ο πιο γνωστός γιος του Πόντου είναι ο Νηρέας, θεός της θάλασσας, που κατέχει σημαντικότερη θέση από τον πατέρα του στο πάνθεο των αρχαίων Ελλήνων.
Ο πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος αναφέρει τον Πόντο ως θάλασσα γενικά, χωρίς να κάνει λόγο για τον Εύξεινο Πόντο,τον οποίο γνωρίζει μόνον ως Εύξεινο.
Οι αρχαίοι τραγικοί και ο Αριστοφάνης, από τον 5ο αιώνα π.Χ. άρχισαν να ονομάζουν στα έργα τους Πόντο τον Εύξεινο.
Την περιοχή του Εύξεινου Πόντου περιέγραψε πρώτος από τους συγγραφείς της Ελλάδας ο Ξενοφών, που πέρασε από εκεί με τους Μύριους του, επιστρέφοντας στην Ελλάδα από την Περσία, το 400 π.Χ.
Ο Πόντος έγινε γνωστός, χωρίς να τον προσδιορίζει ο όρος, ως Καππαδοκία η προς κάτω, από την εποχή του Μεγάλου Αλέξανδρου και κατόπιν. Αλλά μετά τους Μιθριδάτες βασιλείς , η περιοχή ονομαζόταν πλέον από όλους Πόντος. Έτσι την αναφέρει και ο Πόντιος γεωγράφος Στράβων (από την Αμάσεια), τον 30 αιώνα π.Χ.
Ορισμένοι κάνοντας αναφορά στους κάτοικους του Πόντου, τους ονόμασαν, μάλλον αδόκιμα Ποντικούς αντί Πόντιους. Για την ονομασία των κατοίκων του Πόντου και των όσων προέρχονται από αυτόν, έγιναν πολλές συζητήσεις και γράφτηκαν πολλά, μέχρι τελευταία. Επικράτησαν , όμως , τα επίθετα Πόντιος και Ποντιακός και αυτά χρησιμοποιούνται σήμερα απ' όλους.
Η περίπτωση του τιτάνα Προμηθέα , που τον αλυσόδεσε ο Δίας στον Καύκασο για τιμωρία, επειδή γνώρισε στους ανθρώπους τη φωτιά και τον πολιτισμό, είναι ένας από τους ελληνικούς μύθους , που συνδέονται με την περιοχή του Πόντου.
Στον Καύκασο πήγε, για τον δέκατο και τελευταίο άθλο του ,και ο Ηρακλής , για να σκοτώσει τον γύπα που έτρωγε κάθε μέρα ,το συκώτι του Προμηθέα.
Αλλά ο Ηρακλής συνδέεται με τον Πόντο και με τον άθλο του. Συγκεκριμένα ο Ηρακλής πηγαίνει στον Πόντο, στη Θεμίσκυρα (Τσαρσαμπάς), κοντά στον Θερμώδοντα ποταμό(Τερμέ Τσάι), για να φέρει στην Αδμήτη, κόρη του βασιλιά των Μυκηνών Ευρυσθέα, τη ζώνη της βασίλισσας των Αμαζόνων Ιππολύτης.
Στην εκστρατεία αυτή πήραν μέρος, ο γιος του Αιγαία Θησέας , ο Τελαμών, πατέρας του ήρωα της Τροίας Άξαντα, ο πιστός σύντροφος του Ηρακλή και θεωρούμενος ως ο πρώτος ολυμπιονίκης , Ιόλαος κ.α.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, μαζί με τον Ηρακλή ήταν και ο ιδρυτής της Σινώπης Αυτόλυκος , που έμεινε, τελικά στα μέρη εκείνα. Ο Θησέας σύμφωνα με άλλον μύθο, δεν πήγε στον Καύκασο, αλλά με άλλους συντρόφους και έφερε στην Αθηνά τη βασίλισσα των Αμαζόνων Αντιόπη.
Άλλος μύθος αναφέρει ότι ο Ηρακλής κατέβηκε στον Άδη από το σπήλαιο της Ηράκλειας του Πόντου, για να φέρει στον επάνω κόσμο τον κέρβερο ,τον πολυκέφαλο σκύλο του θεού του κάτω κόσμου Πλούτωνα, που φυλούσε άγρυπνα την πόρτα να μη φύγει από εκεί κανένας από τους νεκρούς.
Στο σπήλαιο της Ηράκλειας, όπου λειτουργούσε αργότερα νεκρομαντείο, πιστευόταν από τους αρχαίους ότι βρισκόταν η πύλη του Άδη, όπως και στον Αχέροντα, στην Ήπειρο, και το Ταίναρο, στην Πελοπόννησο.
Ακολουθούν οι μύθοι του Φρίξου και της Έλλης και της Αργοναυτικής εκστρατείας, με τον Ιάσονα επικεφαλής, τους Έλληνες να αναζητούν χρυσάφι, αλλά μεταλλεύματα, ξυλεία και αλλά προϊόντα, στην Κολχίδα , σε μια περιοχή που επεκτείνεται πέρα από την Τραπεζούντα.
Οι μύθοι αυτοί αποτελούν την αρχή της ιστορίας των Ποντίων. Το καράβι των Αργοναυτών Αργώ, ο Ιάσονας και οι σύντροφοι του από όλα τα μέρη της Ελλάδας, ξεφεύγουν από την ομίχλη του μύθου και μπαίνουν πλέον στο φως της Ιστορίας.
Πρόκειται για την πρώτη συλλογική ενέργεια των Ελλήνων , πριν από τον αποικιοκρατικό πόλεμο της Τροίας, ότι έγινε το 1180 π.Χ.
Με την περιοχή του Εύξεινου Πόντου , εκτός από τους παραπάνω μύθους, συνδέονται και πολλοί άλλοι, όπως π.Χ. ότι στην Ταυρική, στον Πόντο, μετέφερε η θεά Άρτεμη την Ιφιγένεια, κόρη του αρχιστράτηγου των Ελλήνων στην εκστρατεία κατά της Τροίας , την οποία γλίτωσε την τελευταία στιγμή η θεά, πριν τη θυσιάσει ο πατέρας της στην Αυλίδα της Βοιωτίας, για να φυσήξει ούριος άνεμος για τα πλοία των Αχαιών. Στην Ταυρίδα βρίσκει την Ιφιγένεια ο αδελφός της Ορέστης, ιέρεια στον ναό, και την παίρνει μαζί του.
Αυτό σημαίνει ότι το ενδιαφέρον των Ελλήνων για την περιοχή ήταν πολύ μεγάλο, λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων χρυσού και άλλων μέταλλων , που έκρυβε στα σπλάχνα της η γη του Πόντου.
Santeos
Στην Θεογονία του Ησίοδου ο Πόντος αναφέρεται ως γιος της Γαίας (της μητέρας γης).Ο πιο γνωστός γιος του Πόντου είναι ο Νηρέας, θεός της θάλασσας, που κατέχει σημαντικότερη θέση από τον πατέρα του στο πάνθεο των αρχαίων Ελλήνων.
Ο πατέρας της ιστορίας Ηρόδοτος αναφέρει τον Πόντο ως θάλασσα γενικά, χωρίς να κάνει λόγο για τον Εύξεινο Πόντο,τον οποίο γνωρίζει μόνον ως Εύξεινο.
Οι αρχαίοι τραγικοί και ο Αριστοφάνης, από τον 5ο αιώνα π.Χ. άρχισαν να ονομάζουν στα έργα τους Πόντο τον Εύξεινο.
Την περιοχή του Εύξεινου Πόντου περιέγραψε πρώτος από τους συγγραφείς της Ελλάδας ο Ξενοφών, που πέρασε από εκεί με τους Μύριους του, επιστρέφοντας στην Ελλάδα από την Περσία, το 400 π.Χ.
Ο Πόντος έγινε γνωστός, χωρίς να τον προσδιορίζει ο όρος, ως Καππαδοκία η προς κάτω, από την εποχή του Μεγάλου Αλέξανδρου και κατόπιν. Αλλά μετά τους Μιθριδάτες βασιλείς , η περιοχή ονομαζόταν πλέον από όλους Πόντος. Έτσι την αναφέρει και ο Πόντιος γεωγράφος Στράβων (από την Αμάσεια), τον 30 αιώνα π.Χ.
Ορισμένοι κάνοντας αναφορά στους κάτοικους του Πόντου, τους ονόμασαν, μάλλον αδόκιμα Ποντικούς αντί Πόντιους. Για την ονομασία των κατοίκων του Πόντου και των όσων προέρχονται από αυτόν, έγιναν πολλές συζητήσεις και γράφτηκαν πολλά, μέχρι τελευταία. Επικράτησαν , όμως , τα επίθετα Πόντιος και Ποντιακός και αυτά χρησιμοποιούνται σήμερα απ' όλους.
Η περίπτωση του τιτάνα Προμηθέα , που τον αλυσόδεσε ο Δίας στον Καύκασο για τιμωρία, επειδή γνώρισε στους ανθρώπους τη φωτιά και τον πολιτισμό, είναι ένας από τους ελληνικούς μύθους , που συνδέονται με την περιοχή του Πόντου.
Στον Καύκασο πήγε, για τον δέκατο και τελευταίο άθλο του ,και ο Ηρακλής , για να σκοτώσει τον γύπα που έτρωγε κάθε μέρα ,το συκώτι του Προμηθέα.
Αλλά ο Ηρακλής συνδέεται με τον Πόντο και με τον άθλο του. Συγκεκριμένα ο Ηρακλής πηγαίνει στον Πόντο, στη Θεμίσκυρα (Τσαρσαμπάς), κοντά στον Θερμώδοντα ποταμό(Τερμέ Τσάι), για να φέρει στην Αδμήτη, κόρη του βασιλιά των Μυκηνών Ευρυσθέα, τη ζώνη της βασίλισσας των Αμαζόνων Ιππολύτης.
Στην εκστρατεία αυτή πήραν μέρος, ο γιος του Αιγαία Θησέας , ο Τελαμών, πατέρας του ήρωα της Τροίας Άξαντα, ο πιστός σύντροφος του Ηρακλή και θεωρούμενος ως ο πρώτος ολυμπιονίκης , Ιόλαος κ.α.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, μαζί με τον Ηρακλή ήταν και ο ιδρυτής της Σινώπης Αυτόλυκος , που έμεινε, τελικά στα μέρη εκείνα. Ο Θησέας σύμφωνα με άλλον μύθο, δεν πήγε στον Καύκασο, αλλά με άλλους συντρόφους και έφερε στην Αθηνά τη βασίλισσα των Αμαζόνων Αντιόπη.
Άλλος μύθος αναφέρει ότι ο Ηρακλής κατέβηκε στον Άδη από το σπήλαιο της Ηράκλειας του Πόντου, για να φέρει στον επάνω κόσμο τον κέρβερο ,τον πολυκέφαλο σκύλο του θεού του κάτω κόσμου Πλούτωνα, που φυλούσε άγρυπνα την πόρτα να μη φύγει από εκεί κανένας από τους νεκρούς.
Στο σπήλαιο της Ηράκλειας, όπου λειτουργούσε αργότερα νεκρομαντείο, πιστευόταν από τους αρχαίους ότι βρισκόταν η πύλη του Άδη, όπως και στον Αχέροντα, στην Ήπειρο, και το Ταίναρο, στην Πελοπόννησο.
Ακολουθούν οι μύθοι του Φρίξου και της Έλλης και της Αργοναυτικής εκστρατείας, με τον Ιάσονα επικεφαλής, τους Έλληνες να αναζητούν χρυσάφι, αλλά μεταλλεύματα, ξυλεία και αλλά προϊόντα, στην Κολχίδα , σε μια περιοχή που επεκτείνεται πέρα από την Τραπεζούντα.
Οι μύθοι αυτοί αποτελούν την αρχή της ιστορίας των Ποντίων. Το καράβι των Αργοναυτών Αργώ, ο Ιάσονας και οι σύντροφοι του από όλα τα μέρη της Ελλάδας, ξεφεύγουν από την ομίχλη του μύθου και μπαίνουν πλέον στο φως της Ιστορίας.
Πρόκειται για την πρώτη συλλογική ενέργεια των Ελλήνων , πριν από τον αποικιοκρατικό πόλεμο της Τροίας, ότι έγινε το 1180 π.Χ.
Με την περιοχή του Εύξεινου Πόντου , εκτός από τους παραπάνω μύθους, συνδέονται και πολλοί άλλοι, όπως π.Χ. ότι στην Ταυρική, στον Πόντο, μετέφερε η θεά Άρτεμη την Ιφιγένεια, κόρη του αρχιστράτηγου των Ελλήνων στην εκστρατεία κατά της Τροίας , την οποία γλίτωσε την τελευταία στιγμή η θεά, πριν τη θυσιάσει ο πατέρας της στην Αυλίδα της Βοιωτίας, για να φυσήξει ούριος άνεμος για τα πλοία των Αχαιών. Στην Ταυρίδα βρίσκει την Ιφιγένεια ο αδελφός της Ορέστης, ιέρεια στον ναό, και την παίρνει μαζί του.
Αυτό σημαίνει ότι το ενδιαφέρον των Ελλήνων για την περιοχή ήταν πολύ μεγάλο, λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων χρυσού και άλλων μέταλλων , που έκρυβε στα σπλάχνα της η γη του Πόντου.
Santeos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου