Από τη Σαντά στη Γεωργία

Το Κουτάις ήταν μια όμορφη πόλη της Γεωργίας, κοντά στην αρχαία Κολχί­δα, όπου είχαν φτάσει κάποτε, πριν χιλιά­δες χρόνια, οι Αργοναύτες. Ήταν η δεύτε­ρη πόλη της Γεωργίας μετά την Τιφλίδα.«Εδώ, σ' αυτήν την όμορφη, φιλόξενη πόλη κατέφυγαν και κατοικούν πολλοί Πό­ντιοι, Σανταίοι.

Μαζεύτηκαν εδώ με τις διαδοχικές μετοικήσεις από τη Σαντά, λό­γω των Τουρκικών σφαγών και διώξεων, γιατί εδώ ήταν ανέκαθεν Σανταίοι ουστάπηδες (εργολάβοι) και εδώ έβρισκαν έδα­φος προετοιμασμένης υποδοχής από συγγενείς και συμπατριώτες, αλλά και φι­λόξενη υποδοχή από το λαμπρό γένος των Γεωργιανών.

Εδώ φτάσαμε κι εμείς, η οι­κογένεια μας, όπου, άλλωστε, ήταν εγκα­ταστημένος ο γαμπρός μας ο Περικλής. Μαζί μας βέβαια και τα δύο αδέλφια της μητέρας μου, ο Θεόφιλος κι ο Χρήστος, α­νύπαντροι και νεαροί κι οι δυο, που σ' όλη τους και την κατοπινή ζωή έζησαν πάντα μαζί και... αδελφωμένοι.

Ανθηρή η, οργανωμένη θαυμάσια, Ελ­ληνική Κοινότητα της πόλης, με πρόεδρο τον γαμπρό μας τον Περικλή, με εξαιρετι­κή δραστηριότητα σ' όλους τους τομείς της ζωής, Σχολεία Ελληνικά, Αλληλοβοή­θεια, κοινωνική Πρόνοια, υποδοχή και συνδρομή στους προσφεύγοντες στην πόλη από τον Πόντο, βοήθεια στους πενόμενους, άρρωστους, αδύνατους.

 Όμορφη εκκλησία ελληνική, με Σανταίο παπά, θαυ­μάσιο Ελληνικό Κοινοτικό Σχολείο, με ά­νετες αίθουσες και αυλή και εργατικούς συμπατριώτες δασκάλους. Τακτικοί χοροί και θεατρικές παραστάσεις με ελληνικά θεατρικά έργα, με δικούς μας νεαρούς ε­ρασιτέχνες ανεπτυγμένης υποκριτικής ι­κανότητας. Πολλά, πάμπολλα μαγαζιά των δικών μας και παντού η ποντιακή γλώσσα.

Όμως, παρ' όλα τα παραπάνω, η ξενι­τιά πάντα είναι ξενιτιά κι η προσφυγιά σκληρή και άτεγκτη και μάλιστα στα δύ­σκολα εκείνα χρόνια, που άνεμος φοβε­ρός ξεριζωμού και επαναστάσεως θέριζε τον τόπο, το χώρο των ακτών της ανατολι­κής πλευράς του Εύξεινου και της δυτικής Ρωσίας και της Γεωργίας».

Σίμος Λιανίδης

 «Νέοι Αργοναύτες»

 έκδ. Αδελφών Κυριακίδη