Το χρεος των Ποντιων

Στόχος μας σήμερα είναι να μιλήσουμε για κάτι άλλο, για εκείνο που σπάνια μας βασανίζει.Για το χρέος μας , όχι μόνο να διατηρήσουμε και να προβάλλουμε τον πολιτισμό που μας άφησαν πολύτιμη κληρονομιά οι γονείς μας και γενικά οι πρόγονοι μας , αλλά και να τον αναπτύξουμε παραπέρα, για να υπάρξει η συνέχεια, για να μπορούν να εκφράζονται και οι επόμενες γενιές των Ποντίων, προσθέτοντας η καθεμιά το ξεχωριστό λιθαράκι της και να αισθάνεται γόνιμη την δική της ιδιαίτερη προσφορά σε αυτό που είναι ιδιαίτερο και δίνει την ομορφιά στον γενικότερο ελληνικό πολιτισμό.

Οι σκέψεις αυτές βασίζονται στη διαπίστωση ότι, παρά το πέρασμα ενενήντα δύο χρόνων από την αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών, εμείς η δεύτερη και τρίτη γενιά κάναμε λίγα, για να αξιοποιήσουμε όσα ως ιερή παρακαταθήκη μας κληροδότησε η πρώτη γενιά των προσφύγων, αγωνιζόμενη η ίδια μέσα σε πολύ δυσκολότερες συνθήκες και χωρίς καμιά από τις σημερινές ευκολίες.
Έγιναν βέβαια, σοβαρές προσπάθειες για την αναγνώριση της γενοκτονίας, την εισαγωγή της ιστορίας του Ελληνισμού της Ανατολής στα σχολικά βιβλία όλων των βαθμίδων, την προστασία των μνημείων μας από την καταστροφή κ.α. χωρίς, όμως αυτό να σημαίνει ότι υποστείλαμε τη σημαία και αποχωρούμε από την μάχη.
Η προσπάθεια συνεχίζεται, τώρα πλέον όλο και πιο έντονα.Και επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, τονίζουμε πολύ συνοπτικά ότι θα πρέπει, επιτέλους, να αξιοποιήσουμε όλους τους συμπατριώτες μας που έχουν και θέλουν κάτι να προσφέρουν στον τομέα του πολιτισμού.
Οι διοικήσεις των φορέων των Ποντίων θα πρέπει να τους αναζητήσουν, να τους βρουν και να τους διαθέσουν τα μέσα να υλοποιήσουν τις σκέψεις και τα οράματα τους.
Οι διοικήσεις των φορέων θα πρέπει να ενθαρρύνουν και να ενισχύουν κάθε τέτοια προσπάθεια, είτε είναι συλλογική είτε ατομική, κατανοώντας το δικό τους, μεγαλύτερο, χρέος απέναντι στον Ποντιακό Ελληνισμό.

Santeos