...Διότι η δημοσιογραφία του καιρού μας είναι, πρέπει να είναι, αγών και πάλη και ακατάσχετος ορμή προς τα πρόσω. Και οι αγώνες και η κοινωνική πάλη και ορμή προς τα πρόσω δεν είναι διαρκείς και φυσικαί τάσεις της λαϊκής ψυχής, η οποία ποτέ δεν προσέρχεται ολοπρόθυμος και ακεραία να αναλάβει και να επιτελέσει έργα μεγάλα.
Η λαϊκή ψυχή μορφώνεται και η καλουμένη κοινή γνώμη ποδηγετείται. Και μορφωταί και ηγέται των μαζών είναι οι ολίγοι εκλεκτοί της ανθρωπότητος, φαινόμενα διάττοντα, αναφαινόμενα δια να λάμψουν και ν’ αφήσουν φωτεινήν γραμμήν δια τους ισχυρούς οφθαλμούς.
Η δημοσιογραφική ηθική χρεωστεί ν’ αντλήσει δύναμιν από το φως αυτό και η δημοσιογραφική γλώσσα της αλήθειας, αυτής της αλήθειας που κατά τον ποιητήν μας «δεν φαντάζει μονάχα αλλά και σφάζει». Η δημοσιογραφική γλώσσα δεν έχει το ίδιον χρώμα και τον ίδιον τόνον με την γλώσσαν τον όχλου και την γλώσσαν των μαζών. Και παλαίει με μύρια εμπόδια, πίπτει συνήθως και θρυμματίζεται και αφανίζεται.
Αι μικρολογίαι και αι εμπάθειαι και αι μωροδοξίαι και όλα αυτά τα μαύρα στίγματα που πληθαίνουν εις την σύγχρονον κοινωνίαν, δεν έχουν τόπον γύρω εις τον βωμόν της δημοσιογραφικής θυσίας. Γύρω εις την ιερότητα ενός υπερτάτου καθήκοντος.
Η δημοσιογραφική ηθική και η δημοσιογραφική γλώσσα είναι ίδιον των ΑΡΙΣΤΩΝ, όχι των ανίδεων, των χαμηλών, των εμποροβιομηχάνων της ιδεολογίας.
Κοινωνίαι μέσα εις τας οποίας αναλάμπει πλούσια και υπέροχα η απροκάλυπτος ηθική της δημοσιογραφίας και αντιλαλεί ως ευφρόσυνος μουσική η γλώσσα της δημοσιογραφίας. Κοινωνίαι παρόμοιαι έχουν πολλά δικαιώματα εις την ελπίδα. Εις την ελπίδα κάποιας αννψώσεως, κάποιου ανηφορίσματος από κάτω από την σκάλαν τον κακού...
Η λαϊκή ψυχή μορφώνεται και η καλουμένη κοινή γνώμη ποδηγετείται. Και μορφωταί και ηγέται των μαζών είναι οι ολίγοι εκλεκτοί της ανθρωπότητος, φαινόμενα διάττοντα, αναφαινόμενα δια να λάμψουν και ν’ αφήσουν φωτεινήν γραμμήν δια τους ισχυρούς οφθαλμούς.
 |
| Ο Νίκος Καπετανίδης μαζί με φίλους του |
Αι μικρολογίαι και αι εμπάθειαι και αι μωροδοξίαι και όλα αυτά τα μαύρα στίγματα που πληθαίνουν εις την σύγχρονον κοινωνίαν, δεν έχουν τόπον γύρω εις τον βωμόν της δημοσιογραφικής θυσίας. Γύρω εις την ιερότητα ενός υπερτάτου καθήκοντος.
Η δημοσιογραφική ηθική και η δημοσιογραφική γλώσσα είναι ίδιον των ΑΡΙΣΤΩΝ, όχι των ανίδεων, των χαμηλών, των εμποροβιομηχάνων της ιδεολογίας.
Κοινωνίαι μέσα εις τας οποίας αναλάμπει πλούσια και υπέροχα η απροκάλυπτος ηθική της δημοσιογραφίας και αντιλαλεί ως ευφρόσυνος μουσική η γλώσσα της δημοσιογραφίας. Κοινωνίαι παρόμοιαι έχουν πολλά δικαιώματα εις την ελπίδα. Εις την ελπίδα κάποιας αννψώσεως, κάποιου ανηφορίσματος από κάτω από την σκάλαν τον κακού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου