Με τον νομο 2193 του 1994 θεσπιστηκε η 19 του Μαη ως "ημερα μνημης της γενοκτονιας των Ελληνων του Ποντου" (ΦΕΚ 1994/Α/32, νομος 2193 της 8 Μαρτη 1994) κα με τον νομο 2645 του 1998 καθιερωθηκε ως "ημερα εθνικης μνημης" η 14 Σεπτεμβρη(ΦΕΚ 1998/Α/234, νομος 2645 της 13 Οκτωβρη 1998), χωρις να διευκρινιζεται αν προκειται για ημερα εθνικης μνημης των θυματων της γενοκτονιας του ελληνισμου της Μικρας Ασιας.
Ξεκαθαρα ομως,η Βουλη αναφερεται στη δευτερη περιπτωση στα "θυματα της μικρασιατικης καταστροφης",δηλαδη στους στρατιωτες που σκοτωθηκαν ή δεινοπαθησαν κατα την μικρασιατικη εκστρατεια και στους αμαχους, που τους εσφαξαν οι Τουρκοι ή τους εξοντωσαν στα ταγματα εργασιας ή κατα τις μετακινησεις απο το ενα μερος στο αλλο ή πεθαναν απο τις αρρωστειες και την πεινα κατα την βιαιη μεταφορα τους στην Ελλαδα.
Στην περιπτωση των Ποντιων γινεται αναφορα απο την ελληνικη Βουλη στον ορο "γενοκτονια", επειδη οι οργανωμενοι σε διαφορους φορεις Ποντιοι προεβαλαν εντονα απο το 1998-Β' Παγκοσμιο Συνεδριο του Ποντιακου Ελληνισμου-και μετα το αιτημα αναγνωρισης της γενοκτονιας σε βαρος των παππουδων και πατερων τους ,απο το 1915 εως το 1923.
Με τον νομο , ωστοσο,2193 του 1994, δεν αναγνωριστηκε απο την Ελληνικη Βουλη η γενοκτονια,αλλα απλως καθιερωθηκε μια ημερα μνημης για τα θυματα.
Η συγχυση αυτη δεν διευκρινιστηκε παρα μονον το 1998, οταν οι βουλευτες ολων των κομματων-βλεπε αγορευση στη βουλη, στις 24 Σεπτεμβρη 1998, του βουλευτη της Νεας Δημοκρατιας Αναστασιου Νεραντζη-εξεφρασαν σοβαρες επιφυλαξεις για την σκοπιμοτητα, οχι της αναγνωρισης της γενοκτονιας, για την οποια δεν γινεται ουτε καν λογος, αλλα γιατι αν καθιερωθει ημερα μνημης και για τους Μικρασιατες-για τους Θρακιωτες παγωσε το θεμα-"υπαρχει φοβος,με την προταση αυτη να καλυφθουν τα πολεμικα γεγονοτα της εποχης και η καταρρευση του μετωπου", δηλαδη μην και αποκαλυφθουν τυχον ωμοτητες του ελληνικου στρατου σε βαρος μουσουλμανων πολιτων.
Η "επιβαλλομενη αντικειμενικοτητα" στην αντιμετωπιση των εθνικων θεματων-και για τα κομματα της Αριστερας-οριζει πως μιλαμε για οτι μας συμφερει ή για οσα επιβαλλουν το στατους κβο και η φιλια μεταξυ των λαων..
Η φιλια αναμεσα στους λαους της Ελλαδας και της Τουρκιας επιβαλλει στους Ελληνες να μην κανουν λογο για οσα εκανε ο Ελληνικος στρατος σε βαρος των Τουρκων κατα την μικρασιατικη εκστρατεια,να ξεχναμε τους αγνοουμενους της Κυπρου και τα σημερινα εγκληματα των Τουρκων-σημερα-κατα του Κουρδικου λαου,που αγωνιζεται για μια ελευθερη πατριδα.
Στους Τουρκους επιβαλλει αυτη η φιλια να μην αναγνωριζουν τα εγκληματα που διεπραξαν , να κυνηγανε τος ελληνοφωνους του Ποντου- οι ιδιοι βαζουν τους Μουσουλμανους της Δυτικης Θρακης, ακομη και τους Πομακους, να αυτοπροσδιοριζονται ως Τουρκοι- να μην επιτρεπουν στους ορθοδοξους χριστιανους παπαδες να φορανε ρασα στην τουρκικη επικρατεια, να εξαφανιζουν τον ελληνισμο της Κωνσταντινουπολης , της Ιμβρου και της Τενεδου και τοσα αλλα,που καθε τοσο καταγγελλουν οι οργανωμενοι Ποντιοι ,Θρακες και Μικρασιατες.
Η επιδιωξη της φιλιας με τους Τουρκους "επεβαλε" στους Ελληνες βουλευτες να μιλησουν για γενοκτονιες και απο τις δυο πλευρες- απο τους Τουρκους και απο τους Ελληνες-που τις δεχτηκαν και οι βουλευτες της Αριστερας, διαφωνωντας στο σκεπτικο των εισηγητικων εκθεσεων.
Προκειμενου δε να μην υπονομευτει "το κλιμα ενοτητας, προσεγγισης και τιμης , με το οποιο πρεπει να προσεγγισουμε το συγκεκριμενο θεμα", δηλαδη τα γενοκτονικα εγκληματα των Τουρκων και τις ωμοτητες των Ελληνων, η ελληνικη βουλη "πηρε πισω"την αποφαση της του 1994 για την ημερα μνημης της γενοκτονιας των Ελληνων του Ποντου και το 1998 στο νομο 2645 για την καθιερωση της 14 Σεπτεμβρη ως" ημερας εθνικης μνημης" για τους Μικρασιατες δεν αναφερει καθολου τον ορο γενοκτονια, παρα μονον κανει λογο για τα θυματα της καταστροφης.
Ειναι ενδεικτικο του πνευματος που γινεται προσπαθεια επι του προκειμενου , το γεγονος οτι πολιτικοι και αλλοι, προσπαθησαν να αλλαξουν το αιτημα για αναγνωριση της γενοκτονιας και να μετατρεψουν σε διδασκαλια τμηματων απο το μαρτυρολογιο του ελληνισμου της Ανατολης.
Βγηκαν και διαφοροι συγγενεις που εγραψαν για την αναγκη αποφυγης της εκδικησης απο μερους των Ελληνων σε βαρος των Τουρκων, για κατανοηση αναμεσα στους γειτονικους και συμμαχους λαους(στο ΝΑΤΟ που εισεβαλε στην Κυπρο το 1974 και κατεστησε τη βορεια Κυπρο τουρκικη), για μικρασιατικη καταστροφη και οχι γενοκτονια, για δικαιολογηση των γενοκτονιων με την επικληση του φταιχτη εθνικισμου των Ποντιων κατα την περιοδο 1918-1922 ,για τον μικρο ή μεγαλο αριθμο των θυματων (!) και αλλα διαφορα.
Αυτη η υποχωρηση καταγγελθηκε απο τους φορεις των Ποντιων , των Μικρασιατων και των Θρακιωτων-για τους οποιους, ακομη δεν οριστηκε "ημερα μνημης"-,χωρις να υπαρξει, ομως μεχρι στιγμης, θετικο αποτελεσμα.
Φαινεται απο ολα αυτα οτι, χωρις να υποστειλουν τη σημαια του αγωνα οι Ποντιοι, εγιναν μεχρι ενος ορισμενου σημειου παιχνιδακι στα χερια καποιων ξυπνιων ατομων απο ολο το πολιτικο φασμα, που τους κοροϊδευουν.
Ξεχνουν οπωσδηποτε ολοι αυτοι οι ξυπνιοι οτι "η Ρωμανια αν περασεν, η Ρωμανια αν 'παρθεν ,ανθει και φερει κι αλλο....
Ξεκαθαρα ομως,η Βουλη αναφερεται στη δευτερη περιπτωση στα "θυματα της μικρασιατικης καταστροφης",δηλαδη στους στρατιωτες που σκοτωθηκαν ή δεινοπαθησαν κατα την μικρασιατικη εκστρατεια και στους αμαχους, που τους εσφαξαν οι Τουρκοι ή τους εξοντωσαν στα ταγματα εργασιας ή κατα τις μετακινησεις απο το ενα μερος στο αλλο ή πεθαναν απο τις αρρωστειες και την πεινα κατα την βιαιη μεταφορα τους στην Ελλαδα.
Στην περιπτωση των Ποντιων γινεται αναφορα απο την ελληνικη Βουλη στον ορο "γενοκτονια", επειδη οι οργανωμενοι σε διαφορους φορεις Ποντιοι προεβαλαν εντονα απο το 1998-Β' Παγκοσμιο Συνεδριο του Ποντιακου Ελληνισμου-και μετα το αιτημα αναγνωρισης της γενοκτονιας σε βαρος των παππουδων και πατερων τους ,απο το 1915 εως το 1923.
Με τον νομο , ωστοσο,2193 του 1994, δεν αναγνωριστηκε απο την Ελληνικη Βουλη η γενοκτονια,αλλα απλως καθιερωθηκε μια ημερα μνημης για τα θυματα.
Η συγχυση αυτη δεν διευκρινιστηκε παρα μονον το 1998, οταν οι βουλευτες ολων των κομματων-βλεπε αγορευση στη βουλη, στις 24 Σεπτεμβρη 1998, του βουλευτη της Νεας Δημοκρατιας Αναστασιου Νεραντζη-εξεφρασαν σοβαρες επιφυλαξεις για την σκοπιμοτητα, οχι της αναγνωρισης της γενοκτονιας, για την οποια δεν γινεται ουτε καν λογος, αλλα γιατι αν καθιερωθει ημερα μνημης και για τους Μικρασιατες-για τους Θρακιωτες παγωσε το θεμα-"υπαρχει φοβος,με την προταση αυτη να καλυφθουν τα πολεμικα γεγονοτα της εποχης και η καταρρευση του μετωπου", δηλαδη μην και αποκαλυφθουν τυχον ωμοτητες του ελληνικου στρατου σε βαρος μουσουλμανων πολιτων.
Η "επιβαλλομενη αντικειμενικοτητα" στην αντιμετωπιση των εθνικων θεματων-και για τα κομματα της Αριστερας-οριζει πως μιλαμε για οτι μας συμφερει ή για οσα επιβαλλουν το στατους κβο και η φιλια μεταξυ των λαων..
Η φιλια αναμεσα στους λαους της Ελλαδας και της Τουρκιας επιβαλλει στους Ελληνες να μην κανουν λογο για οσα εκανε ο Ελληνικος στρατος σε βαρος των Τουρκων κατα την μικρασιατικη εκστρατεια,να ξεχναμε τους αγνοουμενους της Κυπρου και τα σημερινα εγκληματα των Τουρκων-σημερα-κατα του Κουρδικου λαου,που αγωνιζεται για μια ελευθερη πατριδα.
Στους Τουρκους επιβαλλει αυτη η φιλια να μην αναγνωριζουν τα εγκληματα που διεπραξαν , να κυνηγανε τος ελληνοφωνους του Ποντου- οι ιδιοι βαζουν τους Μουσουλμανους της Δυτικης Θρακης, ακομη και τους Πομακους, να αυτοπροσδιοριζονται ως Τουρκοι- να μην επιτρεπουν στους ορθοδοξους χριστιανους παπαδες να φορανε ρασα στην τουρκικη επικρατεια, να εξαφανιζουν τον ελληνισμο της Κωνσταντινουπολης , της Ιμβρου και της Τενεδου και τοσα αλλα,που καθε τοσο καταγγελλουν οι οργανωμενοι Ποντιοι ,Θρακες και Μικρασιατες.
Η επιδιωξη της φιλιας με τους Τουρκους "επεβαλε" στους Ελληνες βουλευτες να μιλησουν για γενοκτονιες και απο τις δυο πλευρες- απο τους Τουρκους και απο τους Ελληνες-που τις δεχτηκαν και οι βουλευτες της Αριστερας, διαφωνωντας στο σκεπτικο των εισηγητικων εκθεσεων.
Προκειμενου δε να μην υπονομευτει "το κλιμα ενοτητας, προσεγγισης και τιμης , με το οποιο πρεπει να προσεγγισουμε το συγκεκριμενο θεμα", δηλαδη τα γενοκτονικα εγκληματα των Τουρκων και τις ωμοτητες των Ελληνων, η ελληνικη βουλη "πηρε πισω"την αποφαση της του 1994 για την ημερα μνημης της γενοκτονιας των Ελληνων του Ποντου και το 1998 στο νομο 2645 για την καθιερωση της 14 Σεπτεμβρη ως" ημερας εθνικης μνημης" για τους Μικρασιατες δεν αναφερει καθολου τον ορο γενοκτονια, παρα μονον κανει λογο για τα θυματα της καταστροφης.
Ειναι ενδεικτικο του πνευματος που γινεται προσπαθεια επι του προκειμενου , το γεγονος οτι πολιτικοι και αλλοι, προσπαθησαν να αλλαξουν το αιτημα για αναγνωριση της γενοκτονιας και να μετατρεψουν σε διδασκαλια τμηματων απο το μαρτυρολογιο του ελληνισμου της Ανατολης.
Βγηκαν και διαφοροι συγγενεις που εγραψαν για την αναγκη αποφυγης της εκδικησης απο μερους των Ελληνων σε βαρος των Τουρκων, για κατανοηση αναμεσα στους γειτονικους και συμμαχους λαους(στο ΝΑΤΟ που εισεβαλε στην Κυπρο το 1974 και κατεστησε τη βορεια Κυπρο τουρκικη), για μικρασιατικη καταστροφη και οχι γενοκτονια, για δικαιολογηση των γενοκτονιων με την επικληση του φταιχτη εθνικισμου των Ποντιων κατα την περιοδο 1918-1922 ,για τον μικρο ή μεγαλο αριθμο των θυματων (!) και αλλα διαφορα.
Αυτη η υποχωρηση καταγγελθηκε απο τους φορεις των Ποντιων , των Μικρασιατων και των Θρακιωτων-για τους οποιους, ακομη δεν οριστηκε "ημερα μνημης"-,χωρις να υπαρξει, ομως μεχρι στιγμης, θετικο αποτελεσμα.
Φαινεται απο ολα αυτα οτι, χωρις να υποστειλουν τη σημαια του αγωνα οι Ποντιοι, εγιναν μεχρι ενος ορισμενου σημειου παιχνιδακι στα χερια καποιων ξυπνιων ατομων απο ολο το πολιτικο φασμα, που τους κοροϊδευουν.
Ξεχνουν οπωσδηποτε ολοι αυτοι οι ξυπνιοι οτι "η Ρωμανια αν περασεν, η Ρωμανια αν 'παρθεν ,ανθει και φερει κι αλλο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου