Η λογοτέχνης και εκπαιδευτικός Νόρα Κωνσταντινίδου γεννήθηκε στην πόλη Καπαρτίγκα του Βόρειου Καύκασου. Πατέρας της ήταν ο Χαράλαμπος Στεφανίδης και μητέρα της η Μαγδαληνή Βασιλειάδη.
Πολυ μικρή εχασε τον πατέρα της στους ανελέητους διωγμούς των Ελληνοποντίων από τους Σοβιετικούς το 1938. Η μητέρα της πήρε τότε τα παιδιά της και ήρθε στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε στην Αργυρούπολη Δράμας. Η μικρή Νόρα έβγαλε το δημοτικό σχολείο του χωριού και τελείωσε το γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια αποφοίτησε από την παιδαγωγική ακαδημία Θεσσαλονίκης. Σπούδασε οικονομικά,και ασχολήθηκε με τη λογιστική. Υπηρέτησε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση για 26 χρόνια και συνταξιοδοτήθηκε το 1989.
Τις πνευματικές της ανησυχίες τις εξέφρασε ατό πολύ νωρίς με τη λογοτεχνία, ενώ ασχολήθηκε και με τη δημοσιογραφία, γράφοντας στις τοπικές εφημερίδες της Δράμας «Θάρρος», «Δραμινή», Πρωινός Τύπος» και «Χρονικά», και στον «Ταχυδρόμο» Καβάλας. Συνεργασίες της δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, τον «Αγώνα» της Κύπρου και στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης «Εθνικός Κήρυξ» και «Πρωινή».
Στη Νέα Υόρκη ζει η κόρη της,με τον σύζυγό της Πάνο Σταυριανίδη, γνωστό από την προσφορά του στον απόδημο ελληνισμό.
Πολλά γραφτά της δημοσιεύτηκαν και στα περιοδικά «Ποντιακή Εστία», «Μακεδονική Ζωή», «Νέα Εστία», «Νέα Σκέψη», «Πνευματική Ζωή», κ. ά.
Βιβλία της που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα:
«Ο κύκλος της αγάπης» παιδικό μυθιστόρημα, εκδόσεις Γραφικές Τέχνες 1982,
«Της τύχης τα γραμμένα» παιδικό παραμύθι, Ρέκος 1983,
«Παραμύθια του Καυκάσου» Ρέκος 1985,
«Τουριστικά χαμόγελα της Δράμας» Σάλτο 1986,
«Η ταυτότητα της προσφυγιάς» διηγήματα, Ελληνική Ευροεκδοτική 1985,
«Φίλοι και φιλία, μια περιουσία» παραμύθι, Ηράκλειτος 1988,
«Χαμένες πατρίδες» Ματασα Α.Ε. 1988 ,
«Περιστεριώνες Ειρήνης» παιδικά διηγήματα, Ρέκος 1996,
«Το δημοτικό τραγούδι του Πόντου» Καλαϊτζής 1996,
«Εν πλω» χρονικό, Καλαϊτζής 1996,
«Η παρέλαση του ταύρου» Καλαϊτζής 2003,
«Το ξερίζωμα και το ρίζωμα των Ποντίων», διηγήματα,Ελληνική Ευροεκδοτική 1996 και Αφοί Κυριακίδη 2006,
«Ογδόντα χρόνια Αργυρούπολη Δράμας» (λεύκωμα) 1991.
Δοκίμια και ομιλίες της έχουν καταχωρηθεί σε πρακτικά συνεδρίων περιοδικά και εφημερίδες, όπως «Η εθνική ονομασία Έλλεν (Ελλην)» Λεύκωμα Β’ Συνεδρίου 1988,
«Καβάφης και δημοτικά τραγούδια του Πόντου» πρακτικά Β' Συνεδρίου του Ποντιακού Ελληνισμού Θεσσαλονίκη 1988, «δημοτικά τραγούδια του Πόντου» περιοδικό Νέα Εστία.
Διετέλεσε μέλος της συντακτικής επιτροπής για την ύλη της Εγκυκλοπαίδειας του Ποντιακού Ελληνισμού, και μέλος της επιμελητείας, στις εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία. Σπουδαία δουλειά της είναι και η έρευνα πάνω σε θέματα που αφορούν τη Μακεδονία. Αξιόλογο είναι το κείμενο σε ανάτυπο που αφορά τη ζωή του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και το έργο του σε σχέση με τη Μακεδονία.
Είναι πολυβραβευμένη για το σημαντικό πνευματικό της έργο από συλλόγους και λογοτεχνικά σωματεία. Θεωρείται αποφασιστική και πολύ αξιόλογη η προσφορά της ως ιδρυτικό μέλος πολιτιστικών σωματείων της Δράμας, ενώ υπήρξε και πρόεδρος σε πολλά από αυτά. Είναι μια ακούραστη, παραγωγική και ενεργητική πνευματική δημιουργός που η προσφορά της για τη Δράμα και τα κοινά είναι πολύ μεγάλη.
Πολυ μικρή εχασε τον πατέρα της στους ανελέητους διωγμούς των Ελληνοποντίων από τους Σοβιετικούς το 1938. Η μητέρα της πήρε τότε τα παιδιά της και ήρθε στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκε στην Αργυρούπολη Δράμας. Η μικρή Νόρα έβγαλε το δημοτικό σχολείο του χωριού και τελείωσε το γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη. Στη συνέχεια αποφοίτησε από την παιδαγωγική ακαδημία Θεσσαλονίκης. Σπούδασε οικονομικά,και ασχολήθηκε με τη λογιστική. Υπηρέτησε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση για 26 χρόνια και συνταξιοδοτήθηκε το 1989.
Τις πνευματικές της ανησυχίες τις εξέφρασε ατό πολύ νωρίς με τη λογοτεχνία, ενώ ασχολήθηκε και με τη δημοσιογραφία, γράφοντας στις τοπικές εφημερίδες της Δράμας «Θάρρος», «Δραμινή», Πρωινός Τύπος» και «Χρονικά», και στον «Ταχυδρόμο» Καβάλας. Συνεργασίες της δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, τον «Αγώνα» της Κύπρου και στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης «Εθνικός Κήρυξ» και «Πρωινή».
Στη Νέα Υόρκη ζει η κόρη της,με τον σύζυγό της Πάνο Σταυριανίδη, γνωστό από την προσφορά του στον απόδημο ελληνισμό.
Πολλά γραφτά της δημοσιεύτηκαν και στα περιοδικά «Ποντιακή Εστία», «Μακεδονική Ζωή», «Νέα Εστία», «Νέα Σκέψη», «Πνευματική Ζωή», κ. ά.
Βιβλία της που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα:
«Ο κύκλος της αγάπης» παιδικό μυθιστόρημα, εκδόσεις Γραφικές Τέχνες 1982,
«Της τύχης τα γραμμένα» παιδικό παραμύθι, Ρέκος 1983,
«Παραμύθια του Καυκάσου» Ρέκος 1985,
«Τουριστικά χαμόγελα της Δράμας» Σάλτο 1986,
«Η ταυτότητα της προσφυγιάς» διηγήματα, Ελληνική Ευροεκδοτική 1985,
«Φίλοι και φιλία, μια περιουσία» παραμύθι, Ηράκλειτος 1988,
«Χαμένες πατρίδες» Ματασα Α.Ε. 1988 ,
«Περιστεριώνες Ειρήνης» παιδικά διηγήματα, Ρέκος 1996,
«Το δημοτικό τραγούδι του Πόντου» Καλαϊτζής 1996,
«Εν πλω» χρονικό, Καλαϊτζής 1996,
«Η παρέλαση του ταύρου» Καλαϊτζής 2003,
«Το ξερίζωμα και το ρίζωμα των Ποντίων», διηγήματα,Ελληνική Ευροεκδοτική 1996 και Αφοί Κυριακίδη 2006,
«Ογδόντα χρόνια Αργυρούπολη Δράμας» (λεύκωμα) 1991.
Δοκίμια και ομιλίες της έχουν καταχωρηθεί σε πρακτικά συνεδρίων περιοδικά και εφημερίδες, όπως «Η εθνική ονομασία Έλλεν (Ελλην)» Λεύκωμα Β’ Συνεδρίου 1988,
«Καβάφης και δημοτικά τραγούδια του Πόντου» πρακτικά Β' Συνεδρίου του Ποντιακού Ελληνισμού Θεσσαλονίκη 1988, «δημοτικά τραγούδια του Πόντου» περιοδικό Νέα Εστία.
Διετέλεσε μέλος της συντακτικής επιτροπής για την ύλη της Εγκυκλοπαίδειας του Ποντιακού Ελληνισμού, και μέλος της επιμελητείας, στις εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία. Σπουδαία δουλειά της είναι και η έρευνα πάνω σε θέματα που αφορούν τη Μακεδονία. Αξιόλογο είναι το κείμενο σε ανάτυπο που αφορά τη ζωή του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και το έργο του σε σχέση με τη Μακεδονία.
Είναι πολυβραβευμένη για το σημαντικό πνευματικό της έργο από συλλόγους και λογοτεχνικά σωματεία. Θεωρείται αποφασιστική και πολύ αξιόλογη η προσφορά της ως ιδρυτικό μέλος πολιτιστικών σωματείων της Δράμας, ενώ υπήρξε και πρόεδρος σε πολλά από αυτά. Είναι μια ακούραστη, παραγωγική και ενεργητική πνευματική δημιουργός που η προσφορά της για τη Δράμα και τα κοινά είναι πολύ μεγάλη.
Η ίδρυση της «Μέριμνας» στη Δράμα
Η πρώτη «Μέριμνα» δημιουργήθηκε στην Τραπεζούντα το 1904. Η δεύτερη το 1923 στη Θεσσαλονίκη και η τρίτη είναι αυτή της Δράμας που δημιουργήθηκε το 1990. Υπάρχει άλλη μια «Μέριμνα» στην Αυστραλία, που δημιουργήθηκε το 2009, κατόπιν και πάλι αδείας της Μέριμνας Ποντίων Κυριών Θεσσαλονίκης. Παγκοσμίως λοιπόν, εν ενεργεία υπάρχουν τρεις Μέριμνες Ποντίων Κυριών, αυτές της Θεσσαλονίκης, της Δράμας και της Αυστραλίας.
Το 1990 με πρωτοβουλία της Νόρας Κωνσταντινίδου ξεκίνησε η ίδρυση της Μέριμνας Ποντίων Κυριών Δράμας, κατόπιν αδείας και συνεννόησης με τη Μέριμνα Ποντίων Κυριών Θεσσαλονίκης, καθώς μόνον αυτή έχει το δικαίωμα να επιτρέψει τη δημιουργία άλλου συλλόγου με αυτή την επωνυμία.
Τηλέμαχος Τσελεπίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου