Η ΣΟΥΜΕΛΑ Η ΠΑΝΑΪΑ

Ση Σουμελά την Παναγιάν ’ς σόν νέον μοναστήρ 'ν άτς
'ς σή Καστανιάς τ' υψώματα, πήγα 'ς σό πανηγήρ'ν άτς
Μικρόν παιδίν προσκυνητής 'πήγα ’ς σήν Παναγίαν
καί 'ς σά πενήντα χρόνια 'πάν’, έπήγα άλλο μίαν !
Την Εικόναν προσκύνεσα κ’ έσταύρωσα τα χέρια
κι' ο λογισμό μ' έπέταξεν 'ς σα πρώτα 'μουν τα μέρια.
Ούλα εντώκανε 'ς σον νου μ', ράχια και ποταμάκρια
και τ' ομμάτια μ' έγόμωσαν φαρμακωμένα δάκρυα.
Έρθεν  'ς σόν νου μ’ το μοναστήρ’ με τ’ άπειρα κελλία
 τ' Άε-Βαρβάρας τ’ εξωκκλήσ' με τ' έμορφα τραφία. 
Ν' άοιλοί εμέν ντ' εγέντανε ; Ολα ερημωμένα
 κι' απάν’ κές 'ς σά χαλάσματα κιντέας φυτρωμένα.
Τηδέν, τηδέν κ' επέμνε μας, νιά βίον, νιά πατρίδα
 έρθες Εσύ να παρ’γοράς, να δίς μας ξάν ελπίδα.
Χιλιάδες αρθώπ’ ερθανε, άπ' όλα τ' Επαρχίας
 Εσέν να προσκυνούνε Σε, 'ς σήν νέαν κατοικία Σ'.
 Παντέμορφον το μοναστήρ’τς με το νερόν το κρύον, 
το καύχεμαν και η χαρά εγέντον τοί Ποντίων.

Για τ' ατό που εδούλεψαν, άρ’ όλ'τς ευχαριστούμε 
’ς σόν Κτενίδην τον Φίλωνα εμείς πολλά χρωστούμε.
Βοήθα Παναγία μας και ούλ’τς να δις υγείαν 
'ς σό πανηγύρ'τς αξίωσον νάρχουμες άλλο μίαν.

Αγουστος 1954


ΣΤ. ΤΑΥΡΙΔΗΣ
Βεροια