Σχετικά με την οργάνωση και τη διάρθρωση των ανταρτικών ομάδων, δε διασώθηκε ένας έγγραφος κανονισμός, κάποια έγγραφη οδηγία ή το αρχειακό υλικό της εποχής.
Από τις διηγήσεις των οπλαρχηγών οι οποίοι επέζησαν μέχρι τις μέρες μας μαθαίνουμε, πως την ανώτατη εξουσία την είχε ο οπλαρχηγός (Τσετέμπασης).
Πάντοτε όμως οι οπλαρχηγοί είχαν και ένα ή και πολλές φορές δύο υπαρχηγούς. Όλοι οι οπλαρχηγοί συνδέονταν μεταξύ τους με γρήγορους συνδέσμους και στις δύσκολες ώρες συγκέντρωναν τις διάσπαρτες στους ορεινούς όγκους δυνάμεις τους και χτυπούσαν τον εχθρό και από τα πλάγια και συνδυασμένα.
Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα συγκροτούνταν γενικό αρχηγείο, που είχε το γενικό πρόσταγμα για ολόκληρη την επιχείρηση. Εντύπωση κάνει στον κάθε ερευνητή το γεγονός πως σύνθημα των ανταρτών του Πόντου πριν από τη μάχη ήταν το απόφθεγμα των αρχαίων Σπαρτιατών: “Ταν ή επί τας”.
Ο άγραφος νόμος της ταφής των νεκρών και η μη εγκατάλειψή τους στο πεδίο της μάχης, ήταν ιερή υποχρέωση των παλικαριών και πολλές φορές γίνονταν ολόκληρη μάχη και με άλλους επιπρόσθετα νεκρούς, για τη διεκδίκηση των πτωμάτων, ώστε οι πεσόντες να ταφούν με όλες τις τιμές ενός ήρωα, που δεν ήταν άλλες από τις ψαλμωδίες των ιερέων και τα μοιρολόγια των μανάδων, συζύγων και αδελφάδων, που βρίσκονταν και αυτοί στα κρησφύγετα των ποντιακών βουνών.
Από τις διηγήσεις των οπλαρχηγών οι οποίοι επέζησαν μέχρι τις μέρες μας μαθαίνουμε, πως την ανώτατη εξουσία την είχε ο οπλαρχηγός (Τσετέμπασης).
Πάντοτε όμως οι οπλαρχηγοί είχαν και ένα ή και πολλές φορές δύο υπαρχηγούς. Όλοι οι οπλαρχηγοί συνδέονταν μεταξύ τους με γρήγορους συνδέσμους και στις δύσκολες ώρες συγκέντρωναν τις διάσπαρτες στους ορεινούς όγκους δυνάμεις τους και χτυπούσαν τον εχθρό και από τα πλάγια και συνδυασμένα.
Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα συγκροτούνταν γενικό αρχηγείο, που είχε το γενικό πρόσταγμα για ολόκληρη την επιχείρηση. Εντύπωση κάνει στον κάθε ερευνητή το γεγονός πως σύνθημα των ανταρτών του Πόντου πριν από τη μάχη ήταν το απόφθεγμα των αρχαίων Σπαρτιατών: “Ταν ή επί τας”.
Ο άγραφος νόμος της ταφής των νεκρών και η μη εγκατάλειψή τους στο πεδίο της μάχης, ήταν ιερή υποχρέωση των παλικαριών και πολλές φορές γίνονταν ολόκληρη μάχη και με άλλους επιπρόσθετα νεκρούς, για τη διεκδίκηση των πτωμάτων, ώστε οι πεσόντες να ταφούν με όλες τις τιμές ενός ήρωα, που δεν ήταν άλλες από τις ψαλμωδίες των ιερέων και τα μοιρολόγια των μανάδων, συζύγων και αδελφάδων, που βρίσκονταν και αυτοί στα κρησφύγετα των ποντιακών βουνών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου