Τον Απρίλη του 1867 έφτασαν στη Σάντα πολλοί κυβερνητικοί υπάλληλοι για την είσπραξη καθυστερημένων φόρων, και σε όλες τις ενορίες σχηματίστηκαν επιτροπές για να βοηθήσουν τους υπαλλήλους στην είσπραξη.
Στο Ισχανάντων σχηματίστηκε τότε επιτροπή από τους Σπύρο Μαντίδη, Χαράλαμπο Γαραγάς, Γιάννη Αμοιρά, Δημήτρη Λιανίδη, Απόστολο Παρμαξούζ, Αναστάση Παυλίδη και Χριστόφορο Σακόγλου.
Η επιτροπή αυτή μόνο την πρώτη μέρα φρόντισε για την είσπραξη των φόρων, την δε δευτέρα βάλθηκε ν’ ανοίξει το σχολείο Ισχανάντων, την λειτουργία του οποίου επί 4 χρόνια τώρα εμπόδιζαν οι καλόγεροι.
Η Επιτροπή είχε εκλέξει παμψηφεί δύο Σχολικούς εφόρους τον Χριστόφορο Σακόγλου και τον Απόστολο Παρμαξούξ, οι οποίοι έκριναν τον Σ Μαντίδη ως τον πλέον ιδανικό δάσκαλο πού είχε να επιδείξει η Σάντα και τον παρακάλεσαν με επιμονή να αναλάβει την διεύθυνση του σχολείου για όσα χρόνια θα παρέμειναν έφοροι οι ίδιοι.
Ο Σ. Μαντίδης τους ευχαρίστησε για την τιμή που του έκαμαν, μα τους παρακάλεσε να βρουν ξένο δάσκαλο με κύρος που να μην τολμήσουν οι καλόγεροι να τον διαβάλουν. Οι Έφοροι δεν άκουσαν τις συστάσεις του Μαντίδη και επέμειναν αδελφικά για ν’ αναλάβει ο ίδιος καθήκοντα δασκάλου, του ορκίστηκαν δε διαρκή φιλία και του δήλωσαν ότι ο λαός είναι φανατικός υποστηρικτής του και ζητεί ανυπόμονα τις υπηρεσίες του.
Ο Σ. Μαντίδης δεν μπόρεσε ν' αρνηθεί υπηρεσία, και ανάλαβε καθήκοντα αρχή του Μάη του 1867.
Είχε τότε η Κοινότητα Ισχανάντων κάποιο κτίριο κοινοτικό στο κέντρο της αγοράς, το Μετόχι, που μέσα σε λίγες μέρες το επισκεύασαν οι Έφοροι, έφτιαξαν και λίγα θρανία, κανένα μαυροπίνακα και άρχισε η λειτουργία του σχολείου, του οποίου τα εγκαίνια έγιναν την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος.
Οι Έφοροι καθόρισαν για τους τρεις τελευταίους μήνες της σχολικής αυτής χρονιάς 8 λίρες για μισθό του δασκάλου, μα ο Σ. Μαντίδης αρνήθηκε να δεχθεί τον μισθό, και τους παρακάλεσε να φροντίσουν για την επόμενη χρονιά να βρουν ξένο δάσκαλο.
Οι Έφοροι δεν ήθελαν ν’ ακούσουν τις υποδείξεις του και του δήλωσαν πως θα προπαγανδίσουν στον λαό για να τον κρατήσει στο σχολείο ισόβια. Μόλις άρχισε η λειτουργία του σχολείου, ο Σ. Μαντίδης αμέσως από την πρώτη μέρα ανέγραψε στο σχολικό πρόγραμμα και δίδαξε όλα τα μαθήματα των τριών τάξεων του Δημοτικού, Ελληνικά, Αριθμητική, Θρησκευτικά, Ιστορία, Γεωγραφία, Ιχνογραφία, Καλλιγραφία, κ ά. εκτός των Φυσικών, τα οποία οι πρώτοι δάσκαλοι των σχολείων Σάντας τα θεωρούσαν πολυτέλεια .
Είχε όμως πολύ λίγους μαθητές, γιατί οι καλογριές που είχαν τα γραμματοδιδασκαλεία αντέδρασαν πολύ στο έργο του και διέδιδαν πως είναι ειδωλολάτρης, πώς μαθαίνει στα παιδιά πολλούς θεούς, τους Ολύμπιους, πως αφήνει τα ιερά βιβλία και παίρνει άλλα ανήθικα, κλπ. κλπ. Και τα λίγα παιδιά, που φοίτησαν τότε στο σχολείο είναι θαύμα πως τα απέσπασε ο Μαντίδης από τα νύχια των καλογριών.
Μιλτιάδης Νυμφόπουλος
Στο Ισχανάντων σχηματίστηκε τότε επιτροπή από τους Σπύρο Μαντίδη, Χαράλαμπο Γαραγάς, Γιάννη Αμοιρά, Δημήτρη Λιανίδη, Απόστολο Παρμαξούζ, Αναστάση Παυλίδη και Χριστόφορο Σακόγλου.
Η επιτροπή αυτή μόνο την πρώτη μέρα φρόντισε για την είσπραξη των φόρων, την δε δευτέρα βάλθηκε ν’ ανοίξει το σχολείο Ισχανάντων, την λειτουργία του οποίου επί 4 χρόνια τώρα εμπόδιζαν οι καλόγεροι.
Η Επιτροπή είχε εκλέξει παμψηφεί δύο Σχολικούς εφόρους τον Χριστόφορο Σακόγλου και τον Απόστολο Παρμαξούξ, οι οποίοι έκριναν τον Σ Μαντίδη ως τον πλέον ιδανικό δάσκαλο πού είχε να επιδείξει η Σάντα και τον παρακάλεσαν με επιμονή να αναλάβει την διεύθυνση του σχολείου για όσα χρόνια θα παρέμειναν έφοροι οι ίδιοι.
Ο Σ. Μαντίδης τους ευχαρίστησε για την τιμή που του έκαμαν, μα τους παρακάλεσε να βρουν ξένο δάσκαλο με κύρος που να μην τολμήσουν οι καλόγεροι να τον διαβάλουν. Οι Έφοροι δεν άκουσαν τις συστάσεις του Μαντίδη και επέμειναν αδελφικά για ν’ αναλάβει ο ίδιος καθήκοντα δασκάλου, του ορκίστηκαν δε διαρκή φιλία και του δήλωσαν ότι ο λαός είναι φανατικός υποστηρικτής του και ζητεί ανυπόμονα τις υπηρεσίες του.
Ο Σ. Μαντίδης δεν μπόρεσε ν' αρνηθεί υπηρεσία, και ανάλαβε καθήκοντα αρχή του Μάη του 1867.
Είχε τότε η Κοινότητα Ισχανάντων κάποιο κτίριο κοινοτικό στο κέντρο της αγοράς, το Μετόχι, που μέσα σε λίγες μέρες το επισκεύασαν οι Έφοροι, έφτιαξαν και λίγα θρανία, κανένα μαυροπίνακα και άρχισε η λειτουργία του σχολείου, του οποίου τα εγκαίνια έγιναν την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος.
Οι Έφοροι καθόρισαν για τους τρεις τελευταίους μήνες της σχολικής αυτής χρονιάς 8 λίρες για μισθό του δασκάλου, μα ο Σ. Μαντίδης αρνήθηκε να δεχθεί τον μισθό, και τους παρακάλεσε να φροντίσουν για την επόμενη χρονιά να βρουν ξένο δάσκαλο.
Οι Έφοροι δεν ήθελαν ν’ ακούσουν τις υποδείξεις του και του δήλωσαν πως θα προπαγανδίσουν στον λαό για να τον κρατήσει στο σχολείο ισόβια. Μόλις άρχισε η λειτουργία του σχολείου, ο Σ. Μαντίδης αμέσως από την πρώτη μέρα ανέγραψε στο σχολικό πρόγραμμα και δίδαξε όλα τα μαθήματα των τριών τάξεων του Δημοτικού, Ελληνικά, Αριθμητική, Θρησκευτικά, Ιστορία, Γεωγραφία, Ιχνογραφία, Καλλιγραφία, κ ά. εκτός των Φυσικών, τα οποία οι πρώτοι δάσκαλοι των σχολείων Σάντας τα θεωρούσαν πολυτέλεια .
Είχε όμως πολύ λίγους μαθητές, γιατί οι καλογριές που είχαν τα γραμματοδιδασκαλεία αντέδρασαν πολύ στο έργο του και διέδιδαν πως είναι ειδωλολάτρης, πώς μαθαίνει στα παιδιά πολλούς θεούς, τους Ολύμπιους, πως αφήνει τα ιερά βιβλία και παίρνει άλλα ανήθικα, κλπ. κλπ. Και τα λίγα παιδιά, που φοίτησαν τότε στο σχολείο είναι θαύμα πως τα απέσπασε ο Μαντίδης από τα νύχια των καλογριών.
Μιλτιάδης Νυμφόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου