Από τα υπάρχοντα στοιχεία, προκύπτει ότι ο Πόντος αποτελεί ενιαίο κράτος μόνο σε δυο περιόδους. Στην προχριστιανική εποχή, 301-64 π.Χ. με τούς Μιθριδάτες βασιλείς, πού είναι Πέρσες σατράπες και που εξελληνίζονται ολότελα.
Αγαπούν την ελληνική παιδεία, υποστηρίζουν το εμπόριο και τις τέχνες και δημιουργούν σημαντικά έργα πολιτισμού. Η άλλη περίοδος αφορά την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Και στις δυο περιπτώσεις τα πολιτεύματα είναι απολυταρχικά. Στην Κωνσταντινούπολη αναφέρονται περιπτώσεις, όπου ό αυτοκράτορας, πριν ανεβεί στο θρόνο, επιδιώκει την εξασφάλιση λαϊκού ερείσματος με διάφορες λαϊκές επευφημίες και ζητωκραυγές ιδίως στον Ιππόδρομο, τις οποίες όμως προκαλεί τις περισσότερες φορές ο ίδιος με διάφορους τρόπους.
Τέτοια περιστατικά στην Τραπεζούντα δεν αναφέρονται. Όπως βέβαια στην Κωνσταντινούπολη, έτσι και στην Τραπεζούντα, ραδιουργίες, πραξικοπήματα κλπ. για την κατάληψη τού θρόνου, ακόμη και εγκληματικές ενέργειες, κάποτε με τη συνεργασία ή ανοχή και αυτής της Εκκλησίας, παρατηρούνται αρκετά.
Κατά την αρχαία εποχή, οι διάφορες πόλεις του Πόντου είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους. Η κάθε μια έχει δικό της βασίλειο ή οποιαδήποτε άλλη μορφή πολιτειακής οργάνωσης.
Ιδίως κατά τη ρωμαϊκή και βυζαντινή περίοδο, ακόμη και επί τουρκοκρατίας, λειτουργούν στον Πόντο, σε σημαντικό βαθμό, οι θεσμοί της αυτοδιοίκησης. Οι βυζαντινοί παραχωρούν στους ακρίτες Έλληνες του Πόντου αρκετά προνόμια και ανεξαρτησία σε σημαντικό βαθμό, π.χ., φορολογικές απαλλαγές κλπ., σαν αναγνώριση των πολύτιμων υπηρεσιών, που προσφέρουν στο έθνος ως φρουροί των συνόρων.
Κατά την τουρκοκρατία, όλα τα θέματα ιδιωτικού δικαίου αντιμετωπίζονται και ρυθμίζονται με βάση τούς άγραφους ελληνικούς κανόνες δικαίου. Φυσικά, ο ρόλος της Δημογεροντίας και ιδίως της Εκκλησίας (η οποία, για την έκδοση, π.χ., των διαζυγίων, έχει αποφασιστική αρμοδιότητα, εξετάζοντας ακόμη και μάρτυρες) είναι σημαντικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου