Ύμνος στην ποντιακή λύρα

Στην Τραπεζουντα!!!

Σύρω το τοξάριμ’ δεξιά, 
ανοίουνταν γεράδες
παίρω και σύρατο σεβριά,
 κλαινίζω τη μανάδες.

Η ψυμ’ τα πεσ’ οστάν πονεί
 οστάν τσιζ το καρδόπομ’
 εσέναν παίρω με τ’εμέν
και κλαίω το γιαβρόπο μ’.

Τα πλούτια ας'είναι τη ζιαγκίν
 κι εσύ τ' εμόν ας είσαι 
σ’ όλα τα τέρτια μ’ σην χαρά
 μ’ συ μονάχον κανείσαι.

Γενίουμες κι όλ ’ χαίρουνταν
 εσύ έρχεσαι ευρήκς μας
 κι ους να γερούμ’ και διάνουμε 
εσύ χαρεντερείς μας.

Πάππιον προς πάππον με τ' εσέν
 έρχουμες και θα πάμε
 σουμάδια, γάμον, φαγοπότ’
 μετ’ εσένα εφτάμε.

Λες μας ντ’ εποίναν τ' εμετέρ'
 σα παλαιά τα χρόνια
κι εσύ θα λες ξαν’ όλες τη νέοις 
τ’ εμετέρα τα πόνια.

Λες τη κυρούμ' τα έργατα 
τη μάνας -ι-μ’ τα δάκρυα 
εσύ κλαινίεις ξενιτεμένες
 πέραν σα θαλασσάκρια

 και σο ταφίν εμ' απάν’ 
εσύ μοιρολογάς μας
εσύ εξέρτς το βάλσαμον,
 εσύ παρηγοράς μας

και λες... και κλαις... και χαίρεσαι...

Πολ. Χάιτας