Στη συνέχεια, η οικογένεια Τανιμανίδη, μαζί με χιλιάδες Έλληνες του Καυκάσου, κατέφυγε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο χωριό Σάλτικη (Ίμερας Τοξωτών Ξάνθης).
Μετά την αποφοίτησή του από την Ιερατική Σχολή της Αγίας Αναστασίας, εισήχθη στη Θεολογική Σχολή του Παν/μίου Θεσσαλονίκης (1939), απ' όπου αποφοίτησε το 1947. Στον πόλεμο του 1940-41 πολέμησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός.
Από το 1952 υπηρέτησε ως θεολόγος καθηγητής, Γυμνασιάρχης και Λυκειάρχης στη Β/ θμια Εκπαίδευση (σε Γυμνάσια της Κατερίνης, της Βέροιας, του Αμύνταιου, της Θεσ/νίκης), ενώ παράλληλα αναπτύσσει έντονη κοινωνική, συνδικαλιστική και μορφωτική δραστηριότητα, σαν στέλεχος διαφόρων συλλόγων και ιδρυμάτωv.
Ιδιαίτερα, όμως, ξεχωρίζει η δραστηριότητά του ως αιρετού προέδρου του Σωματείου "Παναγία Σουμελά" Θεσσαλονίκης αλλά και του Πανελλήνιου Ιερού Ιδρύματος, επί 30 συναπτά έτη (1964-1995).
Στα πλαίσια αυτής της δραστηριότητας:
• Επανεκδίδει και διευθύνει το γνωστό περιοδικό «Ποντιακή Εστία», με αξιόλογη ιστορική, λαογραφική και πολιτιστική ύλη (1975 κ.ε.).
• Δημοσιεύει στην «Ποντιακή Εστία» και στο «Αρχείον Πόντου» διάφορα ιστορικά και λαογραφικά άρθρα.
• Συγγράφει και εκδίδει δεκαεφτά (17) βιβλία ιστορικού (για τον πόντο και τον Ελληνισμό της πρώην Σοβ. Ένωσης), λαογραφικού, κοινωνικού και εθνικού περιεχομένου.
• Πραγματοποιεί ομιλίες και δίνει διαλέξεις για επίκαιρα θέματα.
• Συνεργάζεται με τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς για την προβολή των εθνικών θεμάτων, αλλά και για την ενίσχυση του έργου της «Παναγίας Σουμελά».
• Πρωτοστατεί στην φιλανθρωπική εκστρατεία του Ποντιακού Ελληνισμού για την υποδοχή, φιλοξενία και εγκατάσταση των αδελφών μας από την πρώην Σοβιετική Ένωση (1989 κ.ε.).
• Αναλαμβάνει και περατώνει την ίδρυση ξενώνων και εστιατορίου στο Ιερό ίδρυμα της Παναγίας Σουμελά, στα υψώματα της Καστανιάς Βερμίου.
• Διετέλεσε Πρόεδρος του Β' Παγκοσμίου Συνεδρίου του Ποντιακού Ελληνισμού (1988).
• Με ενέργειές του μεταφέρθηκαν από το Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών στο Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά δύο βαρύτιμα κειμήλια: Το Ευαγγέλιο του Οσίου Χριστόφορου και ο Σταυρός του Αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού.
Όμως η δραστηριότητα του Παναγιώτη Τανιμανίδη δεν περιορίζεται στα πλαίσια του Σωματείου «Παναγία Σουμελά». Το κύρος και η ακτινοβολία του απλώνονται πολύ πιο πέρα και τον επιβάλλουν ως μπροστάρη και σε άλλους κοινωνικούς φορείς. Έτσι, διετέλεσε, κατά διαστήματα.
- Πρόέδρος του Συλλόγου ιεροψαλτών «Ιωάννης ο Δαμασκηνός»
- Πρόεδρος της Φιλοπτώχου Αδελφότητας Ιμεραίων
- Πρόεδρος του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» Ν. Υόρκης
- Επίτιμος πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ποντιακών Σωματείων
- Επίτιμος πρόεδρος της Ένωσης Σμυρναίων Μικρασιατών
- Επίτιμος δημότης της κοινότητας Νέου Καυκάσου
- Μέλος της «Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος»
- Μέλος του «Ποντιακού Καλλιτεχνικού Ομίλου Σουρμένων Αττικής».
Στον Παναγιώτη Τανιμανίδη, τον ακάματο αγωνιστή του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας, απονεμήθηκαν ύψιστες τιμητικές διακρίσεις.
Πρώτα-πρώτα, τιμήθηκε με το αριστείο ανδρείας για τα ανδραγαθήματά του στον Ελλη-νοϊταλικό πόλεμο (1940-41).
Στη συνέχεια:
α) Τιμήθηκε με το Σταυρό της Χιλιετηρίδας του Αγίου Όρους.
β) Ανακηρύχτηκε «Εντιμολογιότατος Αρχών Διδάσκαλος της Εκκλησίας» από το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κων/πόλεως.
γ) Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για τη μεγάλη προσφορά του στον κοινωνικό, ιστορικό και πολιτιστικό τομέα, ιδιαίτερα για τους αγώνες του υπέρ του ποντιακού ελληνισμού.
Θα αρκεστούμε σε ένα απόσπασμα από τον επικήδειο λόγο του Στέλιου Παπαθεμελή (Αχειροποίητος, 7/1/1995):
«Άνδρας επιφανής ο Παναγιώτης Τανιμανίδης, χαρίεις με την ευαγγελική έννοια, αγωνιστής με την πατριαρχική έννοια, άφησε έργο πολύπλευρο και πολυσήμαντο. Έργο πίστεως, αγάπης, υπομονής και πείσματος με ολόκληρη τη ζωή του, με το λόγο του, αλλά και με την πράξη του. Άνθρωπος του ποιείν και του διδάσκειν, μας άφησε υψηλό παράδειγμα προς μίμηση».
(Σημείωση: Περισσότερα για τη ζωή και το έργο του Παναγιώτη Τανιμανίδη, βλ. «Ποντιακή Εστία» Θεσσαλονίκης «Στη Μνήμη του Παναγιώτη Γ. Τανιμανίδη», τεύχος 104, Ιαν.-Φεβρ.-Μάρτ 1995).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου