Η Ηράκλεια (Ερέγλι ή Βεντέρ)

Ονομαζόταν και Ποντοηράκλεια από το αρχαίο της όνομα Ηράκλεια η Ποντική (στον Πόντο). Είχε πριν από τη Μικρασιατική καταστροφή 6.500 κατοίκους, από τους οποίους οι 2.000 ήταν Έλληνες. Έχει πανάρχαια ιστορία, καθώς χτίστηκε στον 6ο π.Χ. από Μιλήσιους αποίκους.
 Ένας από τους ισχυρούς άντρες που την κυβέρνησαν στην αρχαιότητα ήταν και ο Διονύσιος, που παντρεύτηκε την ανιψιά του βασιλιά Δαρείου, Άμαστρη.
 Γνώρισε μεγάλη ακμή και πλούτο, αλλά έπεσε σε παρακμή μετά την εγκατάσταση των Ρωμαίων στη Μικρασία, ενώ τη ζημίωσαν πολύ και οι πόλεμοι που έκαναν οι βασιλιάδες του Πόντου Μιθριδάτες εναντίον τους.
Για το λόγο ότι βοηθούσε τους βασιλιάδες του Πόντου, οι Ρωμαίοι την πυρπόλησαν και την κατέστρεψαν ολοκληρωτικά. Οι ίδιοι όμως, αργότερα, την ξανάχτισαν και έτσι εξελίχτηκε σε αποικία τους.
 Στη βυζαντινή εποχή απέκτησε εκκλησίες και σχολεία, ενώ μέχρι το 1922 η εμπορική και ναυτιλιακή της κίνηση βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων, που την εγκατέλειψαν μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
 Ήταν έδρα υποδιοίκησης (καζά), ανήκοντας στο Οθωμανικό κράτος από 1393, όταν την κυρίεψε ο σουλτάνος Βαγιαζίτ.