Οι σοβιετικοί δεν ήθελαν να μείνουν με τίποτα έξω από τα γεγονότα που συνέβαιναν στην περιοχή τους, μοιραία ήταν η υποστήριξη των Κεμαλικών, φυσικά ξεπέρασαν κάθε προσδοκία.
Θεώρησαν την επανάσταση του Μουσταφά Κεμάλ, ως επέκταση της δικής τους επανάστασης και τάχθηκαν αλληλέγγυοι με το τουρανιστικό κεμαλικό κίνημα.
Άνοιξαν τα ταμεία τους, και από το υστέρημα του λαού τους, διέθεσαν πολύ σημαντικά ποσά.
Ιδίως στους τομείς της ηθικής και στρατιωτικής υποστήριξης του Μουσταφά Κεμάλ στάθηκαν με πρωτοφανή συνέπεια και διάθεση κοντά στο φίλο και σύμμαχό τους. Τα πιο κάτω γεγονότα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές:
1. Οι δηλώσεις του Τσιτσέριν (Υπουργού Εξωτερικών των σοβιέτ), ήταν σαφείς και κατηγορηματικές: ο Υπουργός Εξωτερικών της Ε.Σ.Σ.Δ. Τσιτσέριν λέει: “Η Κωνσταντινούπολη είναι και πρέπει να παραμείνει τουρκική. Νοικοκύρης στα στενά είναι ο τουρκικός λαός”. Ούτε καν διεθνή κηδεμονία, με συμμετοχή και των μεγάλων δυνάμεων, δε σκέφτηκαν να εισηγηθούν, αλλά ούτε και να σκεφτούν κάτι παρόμοιο μπορούσαν οι σοβιετικοί διπλωμάτες.
2. Λεγκράν (αντιπρόσωπος) με τηλεγράφημά του προς τον Τσιτσέριν αναφέρει: “Ένα εκατομμύριο εκατό χιλιάδες (χρυσά ρούβλια) σύμφωνα με τις υποδείξεις σας, θα δοθούν στον Φρούντζε, για να τα δώσει στην τουρκική κυβέρνηση”. Έτσι αρχίζει να ρέει πακτωλός χρημάτων προς τον τουρκικό τουρανισμό - ρατσισμό, που κατά κύριο λόγο στρέφεται κατά του ελληνισμού, καθώς και των άλλων εθνοτήτων.
3. Δηλώσεις του Φρούντζε σε δεξίωση στην τουρκική εθνοσυνέλευση: “Η πρότασή μου για τον ηρωικό τουρκικό λαό και για το στρατό του, για τους αντιπροσώπους του που βρίσκονται σ’ αυτήν την αίθουσα, ,είναι ότι: σας μεταφέρουμε χαιρετισμούς από τις σοβιετικές Δημοκρατίες και από τον κόκκινο στρατό. Για την επιτυχία σας, επιτρέψτε μου να κάνω πρόποση για τον ηγέτη της καινούριας Τουρκίας”.
Ο Φρούντζε είχε φαίνεται την εντύπωση ότι αυτός έκανε την επανάσταση στην Τουρκία, γιατί αυτό περίπου δείχνουν οι δηλώσεις του στην πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού, προς τα συγκεντρωμένα τουρκικά πλήθη, όπου εκφώνησε λόγο λέγοντας:
“Σύντροφοι, εγώ πρέπει να σας ευχαριστήσω για τη θερμή υποδοχή την οποία έκανε σε μας ο τουρκικός λαός, από την ημέρα που πατήσαμε στο τουρκικό έδαφος. Ποτέ δε θα ξεχάσω αυτή την υποδοχή που μας έκανε ο τουρκικός λαός.
Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσει κανένας τον ηρωισμό που έδειξε ο τουρκικός λαός τον καιρό της επανάστασης, για την απελευθέρωσή του από τον εχθρικό ζυγό.
Σας συγχαίρω, γιατί η τουρκική λόγχη έκοψε την αλυσίδα την οποία έριξε ο εχθρός στο σβέρκο του τουρκικού λαού. Είμαι πεπεισμένος ότι στο άμεσο μέλλον σας περιμένει ακόμα πιο λαμπρή νίκη. Οι ειλικρινείς σχέσεις ανάμεσα στη Ρωσία και Τουρκία, θα σας βοηθήσουν στον αγώνα σας....
Σας μεταφέρω χαιρετισμό από το έθνος μας και από το ρωσικό λαό. Ως αποτέλεσμα της επανάστασης που έγινε στη χώρα μας, ο βρώμικος σκοπός που επεδίωκε ο ρούσσικος ιμπεριαλισμός θάφτηκε.
Το ουκρανικό και ρούσσικο έθνος δεν έχουν κανένα σκοπό εκτός από τη φιλία. Οι καρδιές τους χτυπούν από την επιθυμία της αμοιβαίας φιλίας με τον τουρκικό λαό. Ζήτω το τουρκικό έθνος. Ζήτω ο τουρκικός στρατός. Ζήτω η ρουσικο-ουκρανικο-τουρκική φιλία”.
Φυσικά, όταν ο Φρούντζε αναφέρεται στον εχθρικό ζυγό, εννοεί βασικά τους Έλληνες αλλά και τους συμμάχους της Αντάντ.
4. Φρούντζε προς τον Μουσταφά Κεμάλ - πρόεδρο της μεγάλης τουρκικής εθνοσυνέλευσης: “Είμαι εξουσιοδοτημένος από την κυβέρνηση της σοβιετικής Ουκρανίας να κάνω συνομιλίες στην Άγκυρα και να υπογράψω σύμφωνο Ειρήνης και Φιλίας. Το ιερό απελευθερωτικό έργο του τουρκικού λαού και η επαναστατική του κυβέρνηση αποφασιστικά υποστηρίζεται από μας”. Απευθυνόμενος μάλιστα προς τον ίδιο τον Μουσταφά Κεμάλ λέει:
“Μεταφέρω χαιρετισμούς και ευχές επιτυχίας προς την εθνοσυνέλευση και προσωπικά σε σας, απ’ τον πρόεδρο του συμβουλίου των λαϊκών επιτρόπων (Υπουργών) της Ρωσίας Β. Η. Λένιν και απ’ τις κυβερνήσεις όλων των Δημοκρατιών.
Εγώ και οι συνεργάτες μου ελπίζουμε ότι με τη βοήθειά σας θα εκπληρώσουμε την αποστολή που μας ανατέθηκε”.
Από την πλευρά του ο Μουσταφά Κεμάλ απαντά: “Σ’ ευχαριστώ.... Με κοινές προσπάθειες θα επιτύχουμε στους σκοπούς μας... Η Τουρκία ειλικρινά ευχαριστεί τη Ρωσία για την αδελφική βοήθεια και θα το αναγνωρίσει αυτό μια φορά ακόμα...”.
Και ο διάλογος με αμοιβαίες φιλοφρονήσεις, υποσχέσεις και δεσμεύσεις, συνεχίζεται ακατάπαυστα:
Φρούντζε: “... Τον Αύγουστο, όταν τα βασιλικά στρατεύματα προέλασαν και σχηματίστηκε η εντύπωση ότι η Αγκυρα θα καταληφθεί απ’ αυτά, η Ρωσία και η Ουκρανία, μπροστά σε όλον τον κόσμο δήλωσαν για τη βοήθειά τους προς την Άγκυρα και έστειλαν σ’ αυτήν πρεσβευτή.
Όπως και οι άλλες Δημοκρατίες, έτσι και η Ουκρανία καταφεύγει σε θυσίες και στέλνει στην Άγκυρα συρμούς από όπλα, ελαφρά και βαριά πολυβόλα, πυροβόλα, οβίδες ασυρμάτους, τηλέφωνα και υγειονομικό υλικό. Η αποστολή παρέδωσε στην κυβέρνηση του Κεμάλ χρυσό και ένα εργοστάσιο πολεμοφοδίων”.
Συνεχίζοντας όμως το θέμα μας σχετικά με τις σοβιετοτουρκικές αλληλοϋποσχέσεις και φιλοφρονήσεις παρατηρούμε:
Κεμάλ: “Ποτέ δε θα ξεχάσω ό,τι έκανε για μας η Ρωσία. Εμείς ποτέ δε θα επικυρώσουμε συμφωνία (με άλλα κράτη) τα οποία άμεσα ή έμμεσα θα κατευθύνονται ενάντια στη Ρωσία”.
Θεώρησαν την επανάσταση του Μουσταφά Κεμάλ, ως επέκταση της δικής τους επανάστασης και τάχθηκαν αλληλέγγυοι με το τουρανιστικό κεμαλικό κίνημα.
Άνοιξαν τα ταμεία τους, και από το υστέρημα του λαού τους, διέθεσαν πολύ σημαντικά ποσά.
Ιδίως στους τομείς της ηθικής και στρατιωτικής υποστήριξης του Μουσταφά Κεμάλ στάθηκαν με πρωτοφανή συνέπεια και διάθεση κοντά στο φίλο και σύμμαχό τους. Τα πιο κάτω γεγονότα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές:
1. Οι δηλώσεις του Τσιτσέριν (Υπουργού Εξωτερικών των σοβιέτ), ήταν σαφείς και κατηγορηματικές: ο Υπουργός Εξωτερικών της Ε.Σ.Σ.Δ. Τσιτσέριν λέει: “Η Κωνσταντινούπολη είναι και πρέπει να παραμείνει τουρκική. Νοικοκύρης στα στενά είναι ο τουρκικός λαός”. Ούτε καν διεθνή κηδεμονία, με συμμετοχή και των μεγάλων δυνάμεων, δε σκέφτηκαν να εισηγηθούν, αλλά ούτε και να σκεφτούν κάτι παρόμοιο μπορούσαν οι σοβιετικοί διπλωμάτες.
2. Λεγκράν (αντιπρόσωπος) με τηλεγράφημά του προς τον Τσιτσέριν αναφέρει: “Ένα εκατομμύριο εκατό χιλιάδες (χρυσά ρούβλια) σύμφωνα με τις υποδείξεις σας, θα δοθούν στον Φρούντζε, για να τα δώσει στην τουρκική κυβέρνηση”. Έτσι αρχίζει να ρέει πακτωλός χρημάτων προς τον τουρκικό τουρανισμό - ρατσισμό, που κατά κύριο λόγο στρέφεται κατά του ελληνισμού, καθώς και των άλλων εθνοτήτων.
3. Δηλώσεις του Φρούντζε σε δεξίωση στην τουρκική εθνοσυνέλευση: “Η πρότασή μου για τον ηρωικό τουρκικό λαό και για το στρατό του, για τους αντιπροσώπους του που βρίσκονται σ’ αυτήν την αίθουσα, ,είναι ότι: σας μεταφέρουμε χαιρετισμούς από τις σοβιετικές Δημοκρατίες και από τον κόκκινο στρατό. Για την επιτυχία σας, επιτρέψτε μου να κάνω πρόποση για τον ηγέτη της καινούριας Τουρκίας”.
Ο Φρούντζε είχε φαίνεται την εντύπωση ότι αυτός έκανε την επανάσταση στην Τουρκία, γιατί αυτό περίπου δείχνουν οι δηλώσεις του στην πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού, προς τα συγκεντρωμένα τουρκικά πλήθη, όπου εκφώνησε λόγο λέγοντας:
“Σύντροφοι, εγώ πρέπει να σας ευχαριστήσω για τη θερμή υποδοχή την οποία έκανε σε μας ο τουρκικός λαός, από την ημέρα που πατήσαμε στο τουρκικό έδαφος. Ποτέ δε θα ξεχάσω αυτή την υποδοχή που μας έκανε ο τουρκικός λαός.
Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσει κανένας τον ηρωισμό που έδειξε ο τουρκικός λαός τον καιρό της επανάστασης, για την απελευθέρωσή του από τον εχθρικό ζυγό.
Σας συγχαίρω, γιατί η τουρκική λόγχη έκοψε την αλυσίδα την οποία έριξε ο εχθρός στο σβέρκο του τουρκικού λαού. Είμαι πεπεισμένος ότι στο άμεσο μέλλον σας περιμένει ακόμα πιο λαμπρή νίκη. Οι ειλικρινείς σχέσεις ανάμεσα στη Ρωσία και Τουρκία, θα σας βοηθήσουν στον αγώνα σας....
Σας μεταφέρω χαιρετισμό από το έθνος μας και από το ρωσικό λαό. Ως αποτέλεσμα της επανάστασης που έγινε στη χώρα μας, ο βρώμικος σκοπός που επεδίωκε ο ρούσσικος ιμπεριαλισμός θάφτηκε.
Το ουκρανικό και ρούσσικο έθνος δεν έχουν κανένα σκοπό εκτός από τη φιλία. Οι καρδιές τους χτυπούν από την επιθυμία της αμοιβαίας φιλίας με τον τουρκικό λαό. Ζήτω το τουρκικό έθνος. Ζήτω ο τουρκικός στρατός. Ζήτω η ρουσικο-ουκρανικο-τουρκική φιλία”.
Φυσικά, όταν ο Φρούντζε αναφέρεται στον εχθρικό ζυγό, εννοεί βασικά τους Έλληνες αλλά και τους συμμάχους της Αντάντ.
4. Φρούντζε προς τον Μουσταφά Κεμάλ - πρόεδρο της μεγάλης τουρκικής εθνοσυνέλευσης: “Είμαι εξουσιοδοτημένος από την κυβέρνηση της σοβιετικής Ουκρανίας να κάνω συνομιλίες στην Άγκυρα και να υπογράψω σύμφωνο Ειρήνης και Φιλίας. Το ιερό απελευθερωτικό έργο του τουρκικού λαού και η επαναστατική του κυβέρνηση αποφασιστικά υποστηρίζεται από μας”. Απευθυνόμενος μάλιστα προς τον ίδιο τον Μουσταφά Κεμάλ λέει:
“Μεταφέρω χαιρετισμούς και ευχές επιτυχίας προς την εθνοσυνέλευση και προσωπικά σε σας, απ’ τον πρόεδρο του συμβουλίου των λαϊκών επιτρόπων (Υπουργών) της Ρωσίας Β. Η. Λένιν και απ’ τις κυβερνήσεις όλων των Δημοκρατιών.
Εγώ και οι συνεργάτες μου ελπίζουμε ότι με τη βοήθειά σας θα εκπληρώσουμε την αποστολή που μας ανατέθηκε”.
Από την πλευρά του ο Μουσταφά Κεμάλ απαντά: “Σ’ ευχαριστώ.... Με κοινές προσπάθειες θα επιτύχουμε στους σκοπούς μας... Η Τουρκία ειλικρινά ευχαριστεί τη Ρωσία για την αδελφική βοήθεια και θα το αναγνωρίσει αυτό μια φορά ακόμα...”.
Και ο διάλογος με αμοιβαίες φιλοφρονήσεις, υποσχέσεις και δεσμεύσεις, συνεχίζεται ακατάπαυστα:
Φρούντζε: “... Τον Αύγουστο, όταν τα βασιλικά στρατεύματα προέλασαν και σχηματίστηκε η εντύπωση ότι η Αγκυρα θα καταληφθεί απ’ αυτά, η Ρωσία και η Ουκρανία, μπροστά σε όλον τον κόσμο δήλωσαν για τη βοήθειά τους προς την Άγκυρα και έστειλαν σ’ αυτήν πρεσβευτή.
Όπως και οι άλλες Δημοκρατίες, έτσι και η Ουκρανία καταφεύγει σε θυσίες και στέλνει στην Άγκυρα συρμούς από όπλα, ελαφρά και βαριά πολυβόλα, πυροβόλα, οβίδες ασυρμάτους, τηλέφωνα και υγειονομικό υλικό. Η αποστολή παρέδωσε στην κυβέρνηση του Κεμάλ χρυσό και ένα εργοστάσιο πολεμοφοδίων”.
Συνεχίζοντας όμως το θέμα μας σχετικά με τις σοβιετοτουρκικές αλληλοϋποσχέσεις και φιλοφρονήσεις παρατηρούμε:
Κεμάλ: “Ποτέ δε θα ξεχάσω ό,τι έκανε για μας η Ρωσία. Εμείς ποτέ δε θα επικυρώσουμε συμφωνία (με άλλα κράτη) τα οποία άμεσα ή έμμεσα θα κατευθύνονται ενάντια στη Ρωσία”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου