Αν και στον ίδιο τούτον βουνίσιο χώρο βρίσκεται η Σάντα, είναι όμως αλλιώτικη. Να πως την περιγράφει ο Μιλτιάδης Νυμφόπουλος:
«...Χώρα πετρώδης, ψυχρή, άγονη, αποκλεισμένη μέσα στα βουνά, πού την έβλεπε μονάχα ο Θεός, κατόρθωσε απ’ τα παλιά χρόνια να δέχεται στους κόλπους της πολλές χιλιάδες κατατρεγμένων Ελλήνων, να τούς τρέφει άπ’ το υστέρημά, της, να τους κάνει φανατικούς χριστιανούς και φανατικότερους Έλληνας, να τούς έμπνευση αργότερα την Μεγάλη Ιδέα και να τούς κάνει ικανούς ν’ αμύνονται ως την τελευταία στιγμή κατά των παρανομιών μιας καταχθόνιας κυβέρνησης.
Τα άλλα ελληνικά κέντρα ήσαν οπωσδήποτε αυτάρκη. Η Τραπεζούντα, η Κερασούντα, η Σαμψούντα κι’ οι άλλες πολιτείες είχαν το εμπόριο και τις τέχνες, όλα τα χωριά του Πόντου είχαν την γεωργική και κτηνοτροφική τους παραγωγή και μόνο η Σάντα ήταν άγονη, με κλίμα Σιβηριακό, καταδικασμένη σε θάνατο.
Και όμως, αυτή η καταδικασμένη θαυματούργησε. Έγραψε με το αίμα της την ιστορία της, δοξάστηκε, υψώθηκε στο επίπεδο του Σουλίου και της Μάνης... Τα παλληκάρια της Σάντας όλων των εποχών, όπως επίσης και πολλά παλληκάρια της Σαμψούντας και τής Αμάσειας αναδείχτηκαν οι υπερασπιστές τής τιμής τού ελληνισμού του Πόντου...».
Σε ύψος 2.300 μέχρι 2.900 μέτρα φτάνουν τα βουνά της Σάντας... «με γκρεμούς, με σπηλιές, με βαθιές χαράδρες και δάση απέραντα.
Είχε και μαγευτικά οροπέδια όπου βρίσκονται τα παρχάρια των Σανταίων. Τα κεντρικά χωριά της βρίσκονται σε υψόμετρο 1.500—1.800 μέτρων...».-
 |
| Σαντά |
«...Χώρα πετρώδης, ψυχρή, άγονη, αποκλεισμένη μέσα στα βουνά, πού την έβλεπε μονάχα ο Θεός, κατόρθωσε απ’ τα παλιά χρόνια να δέχεται στους κόλπους της πολλές χιλιάδες κατατρεγμένων Ελλήνων, να τούς τρέφει άπ’ το υστέρημά, της, να τους κάνει φανατικούς χριστιανούς και φανατικότερους Έλληνας, να τούς έμπνευση αργότερα την Μεγάλη Ιδέα και να τούς κάνει ικανούς ν’ αμύνονται ως την τελευταία στιγμή κατά των παρανομιών μιας καταχθόνιας κυβέρνησης.
Τα άλλα ελληνικά κέντρα ήσαν οπωσδήποτε αυτάρκη. Η Τραπεζούντα, η Κερασούντα, η Σαμψούντα κι’ οι άλλες πολιτείες είχαν το εμπόριο και τις τέχνες, όλα τα χωριά του Πόντου είχαν την γεωργική και κτηνοτροφική τους παραγωγή και μόνο η Σάντα ήταν άγονη, με κλίμα Σιβηριακό, καταδικασμένη σε θάνατο.
Και όμως, αυτή η καταδικασμένη θαυματούργησε. Έγραψε με το αίμα της την ιστορία της, δοξάστηκε, υψώθηκε στο επίπεδο του Σουλίου και της Μάνης... Τα παλληκάρια της Σάντας όλων των εποχών, όπως επίσης και πολλά παλληκάρια της Σαμψούντας και τής Αμάσειας αναδείχτηκαν οι υπερασπιστές τής τιμής τού ελληνισμού του Πόντου...».
Σε ύψος 2.300 μέχρι 2.900 μέτρα φτάνουν τα βουνά της Σάντας... «με γκρεμούς, με σπηλιές, με βαθιές χαράδρες και δάση απέραντα.
Είχε και μαγευτικά οροπέδια όπου βρίσκονται τα παρχάρια των Σανταίων. Τα κεντρικά χωριά της βρίσκονται σε υψόμετρο 1.500—1.800 μέτρων...».-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου