Σε όλους τους εθνικούς αγώνες, πολλοί ιερωμένοι, σε αντίθεση με την επίσημη Εκκλησία, μπήκαν μπροστά, είτε με το όπλο στο χέρι είτε με το κήρυγμά τους.
Στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, ενώ το Πατριαρχείο αποκήρυσσε την επανάσταση, ο Παπαφλέσσας, ο Αθανάσιος Διάκος και άλλοι ιερωμένοι έβρισκαν, πολλές φορές, φρικτό θάνατο από τους Τούρκους δυνάστες.
Βέβαια ήρθε η στιγμή και ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’να πληρώσει με τη ζωή του τον ξεσηκωμό του ελληνικού γένους. Φρικτό θάνατο βρήκε κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή και ο Χρυσόστομος, μητροπολίτης Σμύρνης.
Για τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση 1941 -1944 τιμωρήθηκαν πολλοί ιερωμένοι από το κράτος των δοσίλογων και των ταγματασφαλιτών, μετά το 1945. Όσες φορές τους αναφέρουν αυτούς τους ιερωμένους οι συντηρητικοί ιστορικοί είναι για να τους κατηγορήσουν, όπως π.χ. συμβαίνει με τον ιερέα, που έμεινε γνωστός με το ψευδώνυμο
«παπα Ανυπόμονος», ο οποίος,δήθεν, ανυπομονούσε να σφάξει με κονσερβοκούτι δοσίλογους και ταγματασφαλίτες.
Τους άλλους ιερωμένους, ήρωες της Εθνικής Αντίστασης, δεν τους αναφέρουν καθόλου, σαν να μην υπήρξαν ποτέ!
Και όμως, οι Έλληνες πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι που για μια ακόμη φορά, κατά την περίοδο 1941-1944, πολλοί ιερωμένοι συνέχισαν την παράδοση, που θέλει τους παπάδες να στέκονται δίπλα στους απλούς ανθρώπους κατά τους εθνικούς αγώνες.
Και, επίσης, να αισθάνονται ντροπή για τους δεσποτάδες, κυρίως, που συνεργάστηκαν με τους καταχτητές της πατρίδας.
Στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821, ενώ το Πατριαρχείο αποκήρυσσε την επανάσταση, ο Παπαφλέσσας, ο Αθανάσιος Διάκος και άλλοι ιερωμένοι έβρισκαν, πολλές φορές, φρικτό θάνατο από τους Τούρκους δυνάστες.
Βέβαια ήρθε η στιγμή και ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’να πληρώσει με τη ζωή του τον ξεσηκωμό του ελληνικού γένους. Φρικτό θάνατο βρήκε κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή και ο Χρυσόστομος, μητροπολίτης Σμύρνης.
Για τη συμμετοχή τους στην Εθνική Αντίσταση 1941 -1944 τιμωρήθηκαν πολλοί ιερωμένοι από το κράτος των δοσίλογων και των ταγματασφαλιτών, μετά το 1945. Όσες φορές τους αναφέρουν αυτούς τους ιερωμένους οι συντηρητικοί ιστορικοί είναι για να τους κατηγορήσουν, όπως π.χ. συμβαίνει με τον ιερέα, που έμεινε γνωστός με το ψευδώνυμο
 |
| Παπα-Ανυπόμονος |
Τους άλλους ιερωμένους, ήρωες της Εθνικής Αντίστασης, δεν τους αναφέρουν καθόλου, σαν να μην υπήρξαν ποτέ!
Και όμως, οι Έλληνες πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι που για μια ακόμη φορά, κατά την περίοδο 1941-1944, πολλοί ιερωμένοι συνέχισαν την παράδοση, που θέλει τους παπάδες να στέκονται δίπλα στους απλούς ανθρώπους κατά τους εθνικούς αγώνες.
Και, επίσης, να αισθάνονται ντροπή για τους δεσποτάδες, κυρίως, που συνεργάστηκαν με τους καταχτητές της πατρίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου