Νεοποντιακό τραγούδι
Πέντε οσπίτια έχτισα
κ' ασ’ όλια ξεσπιτούμαι,
πρόσφυγας είμαι ασό κουνίν
Θεέ μ’, θα παλαλούμαι.
Πατρίδα μ’, αραεύω σε
άμον καταραμένος,
σα ξένα είμαι Ελληνας
και σην Ελλάδαν ξένος.
Οσπίτια εφέκα ανάμεσα
σ’ ορμίν και ποταμάκρια,
πεγάδα μαρμαρόκτιστα
νερόν άμον τα δάκρυα.
Κί ατώρα αδακές διψώ,
νερό να πίνω κι’ έχω,
εντρέπουμαι να ψαλαφώ
τα σιλόπα μ’ να βρέχω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου