Ο ΛΕΥΤΕΡΟΣ

Ποιός είσαι άνθρωπε;
Τι λογαριάζεις πως θα πετύχεις με το φέρσιμο σου;
Προσκύνα…Δεν σκιάζεσαι;


Δεν γεννήθηκα για να σε υπηρετώ…
Δεν προσκυνώ…
Δεν λογαριάζω τίποτε…
Είμαι παιδί τ' Ουρανού και της Γης...
Η μοίρα μου είναι γραμμένη μέσα μου.
Αλίμονο τι άλλο πια να φοβηθώ;


Ποιός είσαι; Πες μου...
Τούτο το βλέμμα σου τ΄αγέρωχο
απάτητες κορφές θυμίζει
μέσα στην καταιγίδα…
Μα δεν καταλαβαίνεις οτι θα χάσεις;


Δεν με νοιάζει αν θα χάσω ή θα χαθώ…
Την πορεία μου όμως έως εκεί,
την ρότα και το πηδάλιο
μόνος μου θέλω να διαφεντεύω
χωρίς εσένα σύμβουλο κι οδηγό…
Θα παλέψω…
Θα παλέψω…
Ακόμα κι αν μονάχος
στο χείλος του γκρεμού σταθώ
δεν θα φοβηθώ το σκοτάδι…
Ατάραχος θα πορευτώ
μέσα στον αιθέρα


Στάσου άνθρωπε…
Ποιος είσαι επιτέλους;
Ξέρεις ποιον αψηφάς;


Απ την ώρα που γεννήθηκα
σε ξέρω…
Απ’ την ώρα που αισθάνθηκα
ζωντανός…
Φορούσες την μάσκα του θανάτου
Μα τώρα είμαι λεύτερος
Κάνε στην άκρη
Δεν σε φοβάμαι…


Μα δεν βλέπεις τον όλεθρο άνθρωπε;
Που πας; Θα χαθείς;
Μόνο εγώ σε κρατώ ζωντανό…
Χωρίς εμένα πως θα προστατευτείς;
Πως θα περάσεις τις Συμπληγάδες της ζωής;

Δέσμιο με κρατάς
Με θες του χεριού σου
Μ’ εκβιάζεις οτι χωρίς εσένα θα χαθώ…

Δεν είναι αλήθεια;

Σ έμαθα…
Τ όνομα σου Φόβος είναι…
Και κατοικείς μέσα μου
για να με ξεγελάσεις
πως είσαι κομμάτι δικό μου.
Μα δεν έχω πια τίποτε για να χάσω...
Έμαθα την αλήθεια και την πλάνη σου
Κάνε στην άκρη!
Από εδώ και στο εξής θα πορευτώ μονάχος…


Γιώργος Λ. Μαργαρίτης