Αι μάχαι μεταξύ ημετέρων και Τούρκων . Μέρος 2ο (Απομνημονεύματα Ασλανίδη Σάββα)

Παρά το όρος Μπογαλή , το οποίον περικυκλούται υπό των υψηλών βράχων , ευρίσκεται εντός βαθείας φάραγγος το ελληνικόν χωρίον Δαγλή. Το χωρίον υπερασπίζετο την εποχήν ταύτην μόνον υπό 18 Ελλήνων οπλοφόρων. 
Μία ατραπός ωδήγει προς την φάραγγα, η δε είσοδος εις το χωρίον ήτο δυνατόν να φρουρηθεί υπό μικράς δυνάμεως
Την 10ην Ιουλίου οι κεμαλικοί με δύο τηλεβόλα και πέντε μυδραλλιοβόλα εφάνησαν ερχόμενοι προς το χωρίον. Τα γυναικόπαιδα μας μόλις αντελήφθησαν ερχομένους τους Τούρκους ήρχισαν κλαίοντα και θρηνούντα εις βαθμόν, όπου ημείς ημποδιζόμεθα να εκτελέσωμεν το ιερόν καθήκον της αμύνης.
Αλλ' ο γενναίος καπετάνιος μας Γεώργιος ο Μεγαλομύσταξ με την ισχυράν φωνήν του και την επιβάλλουσαν γενναιότητα του επανέφερε την τάξιν.
Ήδη επλησίαζον οι κεμαλικοί, αλλαλάζοντες, υποθέτοντας ότι αμαχητεί θα μας συνελάμβανον. Ηπατήθησαν όμως, διότι το μικρόν μας σώμα της αμύνης είχε αποφασίσει να πέση όλον προασπίζον την τιμήν και ζωήν των φιλτάτων μας και των ιερών μας. Οι Τούρκοι ώρμησαν προς την ατραπόν, ημείς δε ανεμένομεν να πλησιάζουν εντός βολής. Πυκνός αριθμός επιτιθεμένων ευρίσκετο ήδη εις την είσοδον του χωρίου με εφίππους, αξιωματικούς, ότε εδόθη το σύνθημα της αμύνης. Τρεις βόμβαι εξακοντισθείσι ευστόχως υφ' ημών επέφερον τρομακτικά αποτελέσματα δια τους Τούρκους. Δώδεκα κακούργοι εξηπλώθησαν νεκροί κατά γης, οι δε λοιποί ετράπησαν αμέσως εις φυγήν εγκαταλείψαντες επτά όπλα εις χείρας μας, πράγμα πολύτιμον δι ημάς. 
Την επομένην οι Τούρκοι επανήρχισαν την έφοδον με μεγαλυτέραν προφύλαξιν. Το πυροβολικόν των έβαλε κατά της εισόδου, τα δε μυδραλλιοβόλα εκινούντο μεθοδικώς δια να μας πλήξουν εν δεδομένη στιγμή. Ημείς εν τω μεταξύ είχομεν ειδοποιήση τον καπετάνιον Αναστάσιον Παπαδόπουλον περί του κινδύνου ον διετρέχομεν.
Οι Τούρκοι την φοράν αυτήν επροχώρουν μεθοδικώς, ώστε δεν ηδυνάμεθα να αναχαιτίσωμεν την προέλασίν των, αν και επολεμούμεν γενναίως. Είμεθα 18 εναντίον 500 καλώς οπλισμένων. Ήδη ηκούομεν τους αλλαλαγμούς των και τα Αλλάχ, Αλλάχ! Η θέσις μας ήτο τρομερά. Δεν ήτο δυνατόν να ενεργήσωμεν αντεπίθεσιν τόσον ολίγοι και εξ άλλου στερούμενοι προστατευτικού πυρός και εκτός τούτου τα μυδραλλιοβόλα του εχθρού ήσαν έτοιμα να μας υποδεχθούν.
Κατά την κρίσιμον εκείνην στιγμήν ήρχισε βροντώδης πυροβολισμός από τη θέσιν Σαχίν Γιαγιλασή, εναντίον των Τούρκών. Ο γενναιότατος καπετάνιος Αναστ. Παπαδόπουλος (Γκοτζά Αναστάς) είχε προφθάσει. Επετέθη με τοιαύτην λύσσαν εναντίον των Τούρκων, ώστε εκείνοι πανικόβλητοι ετράπησαν εις φυγήν, εγκαταλείψαντες εις χείρας μας τριάκοντα δύο 'αλόγα, εξ όπλα μάουζερ και εν μυδραλλιοβόλον. Ήτο η φυγή των Τούρκων πλήρης συγχίσεως και τρόμου. Οι αξιωματικοί εγκαταλείψαντες τα άλογά των έφευγαν πεζή προς πάσαν διεύθυνσιν. Ο τόπος ήτο σπαρμένος από τα λάφυρά των. Ετυφεκίσαμε όλα τα άλογα, διότι δεν είχαμε φορβήν.
Έκτοτε οι Τούρκοι ενθυμούμενοι την αισχράν ήτταν των αετά τρόμου ήκουον το όνομα του 25ετούς καπετάνιου μας Α. Παπαδόπουλου και δεν ετόλμων εική και ως έτυχε να αντιμετωπίσουν την ορμήν του Ποντίου Κολοκοτρώνη.

Αχιλλέας Στεφάνου Ανθεμίδης
Δρ Νομικής πανεπιστημίου Gottingen